جایگاه امام حسین علیه‌السلام در قلب پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)
عمران بن حصین می‌گوید: روزی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم به من فرمودند: «ای عمران هرچیزی در دل جایگاهی دارد، اما هیچ چیز همانند این دو جوان (امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام ) در قلب من از منزلت برتر و بیشتری برخوردار نیست». عمران می‌گوید: عرض کردم یا رسول اللّه چه چیزی موجب شده است که این همه آن‌دو بزرگوار را دوست می‌دارید؟ حضرت فرمودند: «ای عمران آنچه بر تو پوشیده است بسیار بیشتر از آنی است که به آن اطلاع پیدا کرده‌ای، خداوند متعال به من دستور داده است که این دو را دوست داشته باشم».

حسین علیه‌السلام ، عروه الوثقای الهی
امام باقر علیه‌السلام از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم نقل می‌کنند که آن حضرت فرمودند: «هرکس بخواهد به عروه الوثقی ـ که خداوند متعال در قرآن فرموده است که هرگز گسسته نمی‌شود ـ چنگ بزند باید علی علیه‌السلام و فاطمه علیه‌السلام و امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام را دوست بدارد؛ زیرا خداوند متعال در عرش عظمت و جلال خود آنها را دوست می‌دارد».

حسین علیه‌السلام ، مشعل هدایت و کشتی نجات
نقل شده است که روزی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم به امام حسین علیه‌السلام که از در وارد شدند فرمودند: «خوش آمدی ای زینت آسمان‌ها و زمین!» یکی از حاضران به نام اُبیّ بن کعب [با تعجب] عرض کرد. یا رسول‌اللّه، آیا جز شما کسی دیگر هم زینت آسمان‌ها و زمین محسوب می‌شود؟ رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم فرمودند: «ای ابیّ بن کعب، سوگند به آن‌که مرا به حقّ به پیامبری مبعوث کرد، همانا حسین بن علی علیه‌السلام در آسمان‌ها از روی زمین بیشتر شناخته شده است. نام او در عرش الهی این‌گونه نوشته شده‌است: اِنّ الحُسینَ مِصباحُ الهُدی و سفینهُ النّجاه؛ همانا حسین مشعل هدایت و کشتی نجات است».

حسین علیه‌السلام ، امانت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)
وقتی مردم به منظور بیعت با علی بن ابیطالب علیه‌السلام به آن حضرت مراجعه کردند، آن حضرت از جمله کارهایی که انجام دادند این بود که امام حسن و امام حسین علیه‌السلام را در بر گرفته رو به طرف مردم کردند و فرمودند: «ای مردم شاهد باشید و گواهی بدهید که این دو، فرزندان پیامبرند و ودیعه‌هایی هستند که آن‌حضرت آنها را در بین شما به جای نهادند و از شما خواسته‌اند که آنها را حفظ کنید. اینک من نیز این دو را به عنوان امانت به شما می‌سپارم. از آنها به طور کامل مراقبت کنید و بدانید که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم در روز قیامت از شما درباره حفظ این دو ودیعه‌اش پرسش و بازخواست خواهد کرد».

امام حسین علیه‌السلام ، سرور و سیّد جوانان بهشت
علمای شیعه و سنی در چندین مورد از جابر بن عبد الله انصاری روایت کرده‌اند که می‌گوید: من بارها از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم درباره حسین بن علی علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمودند: «کسی که دوست دارد به سرور جوانان اهل بهشت نگاه کند و او را بشناسد به حسین بن علی علیه‌السلام نگاه کند» و در روایت دیگر از پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم روایت شده است که: «حسن و حسین علیه‌السلام سروران جوانان اهل بهشتند».

گل‌های باغ نبوّت
ابو ایّوب انصاری می‌گوید: روزی به خدمت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم رسیدم. دیدم امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام در کنار آن حضرت مشغول بازی‌اند و پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم با تمام وجود به آن‌دو بزرگوار محبت می‌کنند و آنها را در آغوش می‌گیرند. عرض کردم: یا رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم ، آیا آن دو بزرگوار را دوست داری؟ حضرت فرمودند: «چگونه آنها را دوست نداشته باشم، در حالی که این دو گُل‌های منند و من آنها را می‌بویم و از رایحه‌های آن دو بهره‌مند می‌شوم» و در روایت دیگر آمده که حضرت فرمودند: «این دو، دو گل من در دنیا هستند. هرکس مرا دوست می‌دارد این دو را نیز باید دوست بدارد».
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم :
«ای فاطمه! همه چشم‌ها در روز قیامت گریان است، جز چشمی که بر مصیبت‌های حسین علیه‌السلام بگرید».
امام صادق علیه‌السلام :
«عاشورا روزی است که حسین میان یارانش کشته شد و بر زمین افتاد».
امام رضا علیه‌السلام :
«هر کس عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و سرورش می‌گرداند».
امام صادق علیه‌السلام :
«روز شهادت امام حسین علیه‌السلام ، سوگناک‌ترین روزهاست».
امام رضا علیه‌السلام :
«هر کس در روز عاشورا کار و کسب خود را فرو گذارد، خداوند حاجت‌های دنیا و آخرت او را برآورده می‌سازد».
امام حسین علیه‌السلام :
«من کشته اشکم. هر مؤمنی که مرا یاد کند، اشکش روان می‌شود».
امام سجاد علیه‌السلام :
«من پسر کسی هستم که فرشتگان آسمان بر او گریستند. من پسر کسی هستم که جنیّان در زمین و پرندگان در هوا برای او نوحه سرایی کردند».
امام رضا علیه‌السلام :
«اگر بر حسین بگریی، چندان که اشک‌هایت بر گونه‌ات جاری شود، خداوند گناهانت را می‌آمرزد».
امام رضا علیه‌السلام :
«چون ماه محرم می‌رسید، کسی پدرم را خندان نمی‌دید و چون روز عاشورا فرا می‌رسید، آن روز، روز سوگواری و اندوه و گریه او بود و می‌فرمود: در چنین روزی بود که حسین علیه‌السلام کشته شد».
منبع: پایگاه حوزه