اختلالات فعالیت زناشویی در همسران جوان

به روایت آمارهای موجود، در ایران حدود 50 درصد از طلاق‌‌ها به علت عدم رضایت از فعالیت‌ زناشویی صورت می‌گیرد. این امر اگرچه ممکن است عجیب و باورنکردنی به نظر برسد ولی از دیدگاه بسیاری از صاحب‌نظران، حقیقتی انکارناپذیر است. نداشتن رضایت از فعالیت زناشویی در ایران و جهان از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است و این مساله به‌ویژه در زنان شایع‌تر است.
اختلال فعالیت زناشویی نوعی مشکل پزشکی است و فردی که دچار چنین اختلالی باشد، به برقراری فعالیت زناشویی تمایل دارد اما مشکلاتی را در امر برقراری این رابطه احساس می‌کند و گاهی در اثنای این رابطه دچار مشکل می‌شود. این اختلال در سال‌های جوانی (بین 20 تا 30سالگی) شیوع بیشتری دارد و به تدریج با افزیش سن از شیوع آن کاسته شده و مجدداً در سنین بالا شایع می‌شود. به گفته کارشناسان، انزال زودرس در مردان و بی‌میلی جنسی در زنان شایع‌ترین اختلالات فعالیت زناشویی در ایران است و بسیاری از خانواده‌ها از وجود این مشکلات آگاهی ندارند و همین امر گاهی موجب برخی مشاجرات و اختلافات خانوادگی و حتی طلاق می‌شود.

اولیه یا ثانویه؟

اختلال فعالیت زناشویی را می‌توان به دو گروه اولیه و ثانویه طبقه بندی کرد. مردانی که دارای اختلال نوع اولیه هستند، هیچ‌گاه آن‌قدر به نعوظ نمی‌رسند که بتوانند فعالیت زناشویی برقرار کنند. اما در اختلال ثانویه، حالت نعوظ پس از یک دوره طبیعی ناگهان از بین می‌رود و این امر به طور مکرر اتفاق می‌افتد.

پیشگیری یا درمان؟

زوج‌هایی که ارتباط خوبی با هم دارند و در مورد مسایل مختلف به راحتی با هم گفتگو می‌کنند، شانس بیشتری برای غلبه بر این بیماری دارند. پیش از بحث درمان، توصیه می‌شود به کلینیک‌های سلامت خانواده برای مشاوره‌های خصوصی و تخصصی مراجعه کنید. تحریک ذهنی و سایر شیوه‌های تمرکز روانی می‌تواند اثر به سزایی در روند درمان اختلال فعالیت زناشویی داشته باشد. برخی زوجین نیز باید با هم در کلاس‌های مشاوره شرکت کنند تا به مشکل اصلی خود پی ببرند. از میان برداشتن اضطراب، ترس، استرس و تمایل به بارداری نیز با جلسات مشاوره ممکن خواهد بود. درمان این اختلال، بر حسب علت اختلال، متفاوت است؛ مثلا در افرادی که صفات ثانویه جنسی در آنها رویت نمی‌شود، درمان هورمونی اولین قدم است و در سایر بیماران می‌توان از روش‌های زیر موجود استفاده کرد:

یک داروی رایج

قرص یوهمبین ممکن است باعث افزایش میل به زناشویی در افراد سالم شود ولی لزوما باید برای مدتی طولانی استفاده شود وممکن است دارای عوارض جانبی متعددی باشد. اما قرص سیلدنافیل در 70 درصد موارد موثر است و البته مصرفش در افرادی که نارسایی قلبی دارند و از ترکیبات نیترات استفاده می‌کنند، ممنوع است. این قرص نیز دارای عوارض جانبی بوده و حتی مواردی از مرگ ناگهانی به دنبال مصرفش گزارش شده است.؛ باعث افزایش خطر سکته قلبی در افراد بالاتر از 50 سال شده و استفاده از آن در افراد زیر خطرناک است: مبتلایان به نارسایی قلبی، گرفتگی عروق قلب، تست ورزش مثبت، فشار خون زیر 50/90 میلی‌متر جیوه یا بالای 110/170 میلی‌متر جیوه، آنژین‌ قلبی، آریتمی، سابقه سکته قلبی و مغزی و کور رنگی. سال گذشته مرگ 130 نفر در ایالات متحده به دنبال مصرف این دارو ثبت شده و اکنون استفاده از آن در بیماران قلبی به‌عنوان یک روش درمانی کاملا زیر سوال رفته است.

نشانه‌ها

اختلال فعالیت‌ زناشویی در زوج‌های مختلف، به علت عوامل متفاوتی به‌وجود می‌آید اما برخی از آنها مشترک و برخی دیگر نیز مختص مردان یا زنان است.
عوامل مشترک: کمبود علاقه به برقراری رابطه زناشویی، عدم توانایی در ایجاد حس برانگیختگی و احساس درد هنگام برانگیختگی و فعالیت‌(شایع‌تر در خانم‌‌ها).
عوامل مختص مردان: عدم توانایی در ایجاد یا حفظ نعوظ، تاخیر در انزال، نبود انزال با وجود محرک‌های کافی، عدم توانایی در کنترل و زمان‌بندی انزال.
عوامل مختص زنان: ناتوانی در آزاد کردن عضلات واژینال برای برقراری رابطه زناشویی، کمبود میزان ترشحات روان کننده قبل و حین برقراری فعالیت زناشویی، ناتوانی در رسیدن به اوج لذت زناشویی.

نویسنده:دکتر هومن خلیقی