به طور کلی لوبیا دارای انواع سفید، قرمز، چشم بلبلی، چیتی و … است. تا وقتی که لوبیا، سبز و تازه است در گروه سبزیجات جای دارد، ولی وقتی غلاف و دانه‌ های آن خشک شود جزء گروه حبوبات یا بهتر است بگوییم جزو بنشن‌ ها محسوب می‌ شود.

خوب است بدانید لوبیا سبز در مقایسه با لوبیا خشک کالری بسیار کمی دارد به طوری که در 100 گرم آن تنها 30 کالری انرژی نهفته است، در حالی که 100 گرم لوبیا قرمز و سفید خشک 340 کالری و لوبیا چشم ‌بلبلی 130 کالری انرژی دارد. البته ناگفته نماند هنگام طبخ از مقدار کالری انواع لوبیا اندکی کاسته می ‌شود.

در کل لوبیا سرشار از ویتامین‌ های A، B، C و مواد معدنی آهن، فسفر، کلسیم و پتاسیم است. البته بد نیست بدانید لوبیا خشک فاقد ویتامین C بوده اما از نظر پروتئین و ویتامین E غنی‌ تر است.

لوبیا سبز با این که از کالری کمی برخوردار است از نظر تغذیه ای بسیار مقوی می‌ باشد.
کمک به استخوان سازی

لوبیا سبز به دلیل داشتن ویتامین K، ‌ برای ساختن استخوان هایی قوی بسیار مهم است. ویتامین K1، پروتئین استئوکلسین(پروتئینی مهم و غیر کلاژنی در استخوان) را فعال می ‌سازد. این پروتئین مولکول های کلسیم را در استخوان نگه می ‌دارد بنابراین بدون ویتامین K1، میزان استئوکلسین نیز کافی نمی ‌باشد و پروسه معدنی شدن استخوان دچار نقص و تخریب می‌ گردد.
حمایت از سیستم قلبی ـ عروقی

لوبیا سبز برای بیماران قلبی مبتلا به دیابت و بیمارانی که دچار گرفتگی عروق هستند، مفید است. لوبیا سبز منبع غنی از ویتامین A(از نوع بتاکاروتن) و همچنین ویتامین C، می ‌باشد. این دو ماده مغذی،‌ آنتی اکسیدان هایی مهم هستند که به کاهش رادیکال های آزاد موجود در بدن کمک می ‌کنند.

لوبیا سبز منبعی غنی از ویتامین C،‌ ویتامین K، منگنز، ویتامین A ، فیبر، پتاسیم، فولات، آهن،‌ منیزیم، ویتامین B1، مس، کلسیم، فسفر، پروتئین،

امگا3 و نیاسین است.

ویتامین C محلول در آب و بتاکاروتن،‌ محلول در چربی می ‌باشند. این دو آنتی اکسیدان محلول در آب و چربی به کمک هم از اکسید شدن کلسترول جلوگیری می‌ نمایند زیرا کلسترول اکسید شده قادر است به دیواره رگ های خونی بچسبد که نتیجه آن تصلب شریان، سکته و حمله قلبی است؛ مصرف مقدار کمی از بتاکاروتن و ویتامین C، از این عوارض جلوگیری می ‌نماید.

همچنین لوبیا سبز حاوی فیبر، پتاسیم، فولات و منیزیم می‌ باشد که هر کدام از این مواد نقش موثری در تقویت سیستم قلبی ـ عروقی ایفا می ‌کنند.

منیزیم و پتاسیم با همکاری هم به کاهش فشار خون کمک می ‌کنند.

فولات مولکول خطرناکی به نام هموسیستئین را به مولکول های بی خطر تبدیل می‌ نماید. به این دلیل که هموسیستئین به طور مستقیم دیواره رگ ها را خراب می‌ کند، بنابراین در صورت تغییر ندادن آن،‌ میزان زیاد آن احتمال حمله قلبی و سکته را افزایش می‌ دهد.

همچنین فیبر که در لوبیا سبز موجود می ‌باشد باعث کاهش فشار خون می ‌گردد.

ارتقاء سلامتی روده و جلوگیری از یبوست

لوبیا سبز از مبتلا شدن به سرطان روده جلوگیری می‌ کند. ویتامین C و بتاکاروتن موجود در آن سلول های روده را از تخریب توسط رادیکال های آزاد محافظت می کند.

فولات موجود در لوبیا سبز نیز از تخریب DNA و تغییر سلول های روده پیش گیری می‌ کند حتی در مواردی که سلول ها به سمت سرطانی شدن پیش رفته اند نیز موثر می ‌باشد. مطالعات نشان داده اند افرادی که در غذای شان از میزان زیاد ویتامین C، بتاکاروتن و فولات استفاده می ‌کنند ریسک ابتلاء به سرطان روده در آن ها کمتر از کسانی است که از این مواد استفاده نمی ‌کنند. همچنین فیبر توانایی چسبیدن به سموم مسبب سرطان را دارد و قبل از آن که این سموم بتوانند به سلول های روده آسیبی برسانند آن ها را از بدن بیرون می ‌کند.

یکی دیگر از فواید فیبر جلوگیری از یبوست است.
خاصیت ضد التهابی

ویتامین های C و بتاکاروتن هر دو خاصیتی ضد التهابی دارند و این خاصیت آن ها، لوبیا سبز را ماده ای مفید برای کاهش بیماری هایی که التهابات نقش موثری در آن ها دارد(مانند آسم، آرتروز استخوانی و آرتروز)، می‌ سازد. همچنین به علت داشتن ویتامین ریبوفلاوین در کاهش حملات میگرن بسیار موثر است. لذا به کسانی که از این بیماری رنج می برند توصیه می شود که در برنامه ی غذایی شان لوبیا سبز را فراموش نکنند.
آهن برای تامین انرژی

لوبیا سبز منبعی سرشار از آهن است. ماده معدنی که برای زنان در دوره قاعدگی که در معرض کاهش شدید آهن هستند بسیار ضروری است. لوبیا سبز در مقایسه با گوشت قرمز که یکی از منابع مهم برای تامین آهن است، همراه با تامین آهن، حاوی کالری بسیار کم است و فاقد هر گونه چربی نیز می ‌باشد.

تقویت سیستم ایمنی

لوبیا سبز به دلیل غنی بودن از ویتامین C و بتاکاروتن به تقویت سیستم ایمنی بدن نیز کمک می کند؛ چرا که این مواد مغذی رادیکال های آزاد را از بین می برند.

از طرفی ویتامین C، به طور مستقیم موجب تحریک گلبول های سفید برای مبارزه با میکروب ها، عفونت ها و ویروس ها می شود.
یک نگرانی کوچک

لوبیا سبز دارای اگزالات است. زمانی که مقدار اگزالات ها در بدن بالا برود، مشکلاتی را برای بدن ایجاد می کنند. به همین دلیل ممکن است افراد مبتلا به بیماری های کلیوی و کیسه صفرا، از خوردن این سبزی خودداری کنند.

در مطالعات آزمایشگاهی دیده شده است که اگزالات می تواند با جذب کلسیم در بدن تداخل نماید. با این حال در خیلی از تحقیقات مشابه دیگر، دیده شده که توانایی مواد غذایی دارای اگزالات برای کاهش جذب کلسیم، بسیار کم است و به طور قطع آن مقدار کلسیمی که از طریق این مواد غذایی به بدن ما می رسد، بسیار بیشتر از تاثیر منفی اگزالات ها بر روی جذب آن می باشد. اگر شما دستگاه گوارشی سالمی دارید و شرایط شما به گونه ای است که می توانید به راحتی و با آرامش غذا بخورید و از غذایی که می خورید، لذت ببرید، خوردن غذاهای گیاهی غنی از کلسیم که دارای اگزالات نیز می باشند، برای شما مفید خواهد بود.

لوبیا سبز را همه سنین می‌ توانند بخورند، اما کسانی که معده‌ های ضعیف دارند یا بچه ‌های کوچک به علت نفاخ بودن باید آن را کمتر مصرف کنند.
توصیه ها:

* برای خرید لوبیا سبز بهتر است آن دسته از آن ها را انتخاب نماییم که غلاف آن ها سبز باشد و دارای پوستی لطیف و بدون نقطه های قهوه ای بوده و ترد و تازه باشند.
لوبیا سبز منجمد

* مدت نگهداری لوبیا سبز در یخچال در صورتی که آن را در کیسه محبوس نکنیم 3 تا 4 روز و در فریزر به صورت وکیوم 1 تا 6 ماه است. البته انجماد طولانی می‌‌ تواند تا حدودی از ویتامین C و اسیدفولیک این سبزی بکاهد و طعم و مزه آن را نامطلوب و تند سازد. لذا بهتر است در هر فصلی از سبزی‌ های تازه آن فصل استفاده کنیم و مصرف سبزی‌‌ های منجمد را به حداقل برسانیم.

* بهترین روش طبخ لوبیا سبز، بخارپز کردن آن است و لذیذترین غذایی هم که می‌ توانید از آن تهیه کنید، لوبیا پلو است. در اثر مخلوط کردن لوبیا با برنج پروتئین آن کامل شده و قدرت جذب آن در بدن بالا می ‌رود. از سوی دیگر افزودن دارچین و گوجه فرنگی تازه را به این غذا توصیه می ‌کنیم.

گردآوری: مریم مرادیان نیری