بوی بد دهان، از آن مشکلاتی است که می‌تواند آن چنان باعث آزار انسان بشود که روابط اجتماعی او را مختل کند و حتی باعث گوشه‌نشینی و انزوای او شود.

ائمه معصومین (ع) و پیشوایان دینی ما را به یکسری امور سفارش کرده‌اند که می‌توانیم با رعایت آن‌ها دهانی خوشبو داشته باشیم:

پیامبر خدا (ص) : «مویز، چه نیکو خوراکی است! پِی را استحکام می‌بخشد، بیماری را از میان می‌بَرَد، خشم را فرو می‌نشانَد، پروردگار را خشنود می‌سازد، بلغم را می‌بَرَد، بوی دهان را خوش می‌سازد و رنگ را صفا می‌دهد 1».

امام صادق (ع) : «چه نیکو لقمه‌ای است پنیر! دهان را تَر و تازه می‌کند، بوی دهان را خوش می‌سازد، غذای پیشین را هضم می‌کند و غذا را مطبوع می‌سازد 2».

آن حضرت همچنین فرمود: «حَوْک (بادْروج)، سبزی پیامبران است. بدانید که در آن، هشت ویژگی است: هَضم‌کننده است؛ گرفتگی‌های عروق و مجاری را می‌گشاید؛ آروغ را خوش‌بو می‌سازد؛ دهان را بوی خوش می‌بخشد؛ اشتهاآور است 3».

* به نقل از ایّوب بن نوح، یکی از کسانی که با امام کاظم علیه‌السلام بر سرِ سفره‌ای حضور یافته بود، برایم نقل کرد که ایشان، بادروج خواست و فرمود: «دوست دارم غذا را با آن آغاز کنم. انسدادها را باز می‌کند، غذا را دوست‌داشتنی می‌سازد و … غذای خویش را با آن، پایان ده؛ زیرا آنچه را پیش‌تر بوده، گوارش می‌دهد و آنچه را پس از آن خواهد بود، دوست‌داشتنی می‌سازد، سنگینی را از میان می‌برد و بوی آروغ و بوی دهان را خوش می‌سازد 4».

* به نقل از فرات بن احنف: از امام صادق علیه‌السلام درباره تَرِه پرسیدند. فرمود: «بخور؛ چرا که در آن، چهار ویژگی است: بوی دهان را خوش می‌سازد 5».

امام علی (ع) نیز در حدیثی می‌فرمایند: «جویدن کُنْدُر، دندان‌ها را استحکام می‌دهد، بلغم را می‌راند و بوی بد دهان را می‌برد 6».

امام صادق (ع) : «چه نیکو لقمه‌ای است پنیر! دهان را تَر و تازه می‌کند، بوی دهان

را خوش می‌سازد، غذای پیشین را هضم می‌کند و غذا را مطبوع می‌سازد

امام صادق (ع) همچنین فرمود: «چهار چیز است که دیده را جلا می‌دهد و سود دارد و زیانی نمی‌آورد 7».

درباره آن‌ها از او پرسیدند، فرمود: «آویشن و نمک که چون در بر هم قرار گیرند، بادها را از دل برون می‌رانند، انسداد را می‌گشایند، بلغم را می‌سوزانند، آب را در بدن به جریان درآورند، بوی دهان را خوش می‌سازند، معده را نرمی می‌دهند، بوهای بد را از دهان ببرند».

منابع:

1- الاختصاص، صفحه 124 عن أبی هند الداری، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 153، حدیث 11؛ تاریخ دمشق، جلد 21، صفحه 60، کنزالعمّال، جلد 10، صفحه 41، حدیث 28266 دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 382

2- الدروع الواقیه، صفحه 42 عن سماعه، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 105، حدیث 11 دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 382

3- الکافی، جلد 6، صفحه 364، حدیث 4، مکارم‌الأخلاق، جلد 1، صفحه 388، حدیث 1309، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 215، حدیث 13.

انظر تمام الحدیث فی ج 2، صفحه 198، حدیث 1513، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 384.

4- الکافی، جلد 6، صفحه 364، حدیث 3، مکارم‌الأخلاق، جلد 1، صفحه 389، حدیث 1312، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 215، حدیث 14.

انظر تمام الحدیث فی ج 2، صفحه 198، حدیث 1514، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 384.

5- الکافی، جلد 6، صفحه 365، حدیث 4، الخصال، صفحه 249، حدیث 114، المحاسن، جلد 2، صفحه 315، حدیث 2085، مکارم الأخلاق، جلد 1، صفحه 387، حدیث 1303 عن الإمام الباقر علیه‌السلام نحوه، بحارالأنوار، جلد 66، صفحه 200، حدیث 1. انظر تمام الحدیث فی: ج 2، ص 434، حدیث 1928، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 386.

6- الخصال، صفحه 612، حدیث 10 عن أبی بصیر ومحمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم‌السلام، تحف العقول، صفحه 101، مکارم‌الأخلاق، جلد 1، صفحه 423، حدیث 1441، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 443، حدیث 2 دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 386

7- مکارم الأخلاق، جلد 1، صفحه 416، حدیث 1410، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 198، حدیث 4. انظر تمام الحدیث فی: صفحه 332، حدیث 1756، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 388