سوره اعراف ؛ آیه ۳۱
یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ
ترجمه :اى فرزندان آدم، نزد هر مسجد (به هنگام نماز) لباس و زینت‌هاى خود را برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید، همانا خداوند اسرافکاران را دوست ندارد.
شاید بتوان گفت: آنچه در قرآن با خطابِ «یا بنى آدم» بیان مى‌شود، مربوط به تمام انسان‌ها و همه‌ى ادیان و از مشترکات آنان است.
قرآن در سوره کهف، آیه ۴۶ به مال و فرزند،«زینت» گفته است: «المال و البنون زینه الحیاه الدّنیا». بنابراین ممکن است، آیه بیانگر این باشد که مال و فرزند خود را هنگام رفتن به مسجد همراه داشته باشید، تا با مال خود، به حل مشکلات اقتصادى مسلمین بپردازید و با حضور فرزند در مساجد و جماعات، مشکلات تربیتى نسل آینده را حل کنید.
اسراف در غذا و پرخورى، منشأ بسیارى از بیمارى‌هاى جسمى و روحى و مایه‌ى سنگدلى و محروم شدن ازچشیدن مزه‌ى عبادت است.
گرچه استفاده از زینت و طعام، امرى فطرى و طبیعى است، ولى در شرایط خاص مانند وجود نیازمندان ومحرومان، باید با آنان همدردى کرد.
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که رزق یک روز خود را داشته باشد، ولى قانع نباشد و از مردم سؤال و تکدّى کند، از مسرفان است.
اسراف در غذا و پرخورى، منشأ بسیارى از بیمارى‌هاى جسمى و روحى و مایه‌ى سنگدلى و محروم شدن ازچشیدن مزه‌ى عبادت است. چنانکه پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: «المعده بیت کلّ داء»: معده، کانون هر بیمارى است.
پزشکى مسیحى پس از شنیدن این آیه و حدیث گفت: تمام علم طب، در این آیه و این سخن پیامبر شما نهفته است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: آنچه باعث از بین رفتن مال و زیان رساندن به بدن باشد، اسراف است.
در روایت دیگرى مى‌خوانیم: آن چه در راه خدا مصرف شود ،هرچند بسیار زیاد باشد، اسراف نیست و آنچه در راه معصیت خدا استفاده شود، هرچند اندک باشد، اسراف است.
نتیجه گیری:
۱ – اوّل نماز، آنگاه غذا «عند کلّ مسجد و کلوا و اشربوا» اوّل توجّه به روح و معنویّت، آنگاه توجّه به جسم.
۲- صرفه‌جویى، محبوب خداوند است و بهره‌گیرى از زینت و غذا، باید دور از اسراف باشد.
