ابوبصیر مىگوید: حضرت صادق علیه السلام به من فرمود:
أما تَحْزَنُ؟ أماتَهْتَمُّ؟ أما تَأْلَمُ؟ قُلْتُ: بَلى وَاللَّهِ، قالَ: فَإذا کانَ ذلِکَ مِنْکَ فَاذْکُرِ الْمَوْتَ وَ وَحْدَتَکَ فى قَبْرِکَ، وَ سَیَلانَ عَیْنِکَ عَلى خَدَّیْکَ، وَ تَقَطُّعَ أوْصالِکَ، وَ أکْلَ الدُّودِ لَحْمَکَ وَ بَلاکَ، وَانْقِطاعَکَ عَنِ الدُّنْیا، فَإنَّ ذلِکَ یَحُثُّکَ عَلَى الْعَمَلِ، وَ یَرْدَعُکَ عَنْ کَثیرٍ مِنَ الْحِرصِ عَلَى الدُّنْیا. «16»
آیا محزون و مهموم و غصهدار نمىشوى؟ عرضه داشتم: چرا، به خدا قسم، فرمود: چون چنین شدى مرگ و تنهایىات را در قبر به یادآور و زمانى که دو چشمت بر صورتت مىریزد و روابط بدنت از هم مىگسلد و کرم گوشتت را مىخورد و بدنت مىپوسد و از دنیا جدامى شوى که چنین توجّهى تو را ترغیب به عمل براى خدا مىکند و از بسیارى از حرص بر دنیا بازت مىدارد.
امام صادق علیه السلام فرمود:
حُرِمَ الْحَریصُ خَصْلَتَیْنِ، وَلَزِمَتْهُ خَصْلَتانِ: حُرِمَ الْقَناعَهَ فَافْتَقَدَ الرّاحَهَ، وَ حُرِمَ الرِّضا فَافْتَقَدَ الْیَقینَ. «17»
حریص دو خصلت را از دست مىدهد و دچار دو خصلت مىشود: قناعت را از دست مىدهد و دچار ناراحتى مىگردد و از رضا به داده حق محروم مىشود و گرفتار شک و تردید و اضطراب خواهد شد.
امام صادق علیه السلام از پدرانش از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت مىفرماید:
مِنْ عَلاماتِ الشِّقاءِ جُمُودُ الْعَیْنِ، وَ قَسْوَهُ الْقَلْبِ، وَ شِدَّهُ الْحِرْصِ فى طَلَبِ الرِّزْقِ، وَالْاصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ. «18»
چهار چیز از نشانههاى بدبختى است: خشکى چشم، سنگدلى، شدّت حرص در طلب رزق و پافشارى بر گناه.
امام صادق علیه السلام مىفرماید:
چون نوح از کشتى پیاده شد ابلیس به نزد او آمد و گفت: مردى در روى زمین بزرگتر از تو به من منّت ندارد، از خدا خواستى این جمعیّت فاسق نابود شود، بنابراین من از دنبال کردن مردم راحت شدم، آیا دو پند به تو نیاموزم؟: از حسد بپرهیز که با من آن کرد که مىبینى و از حرص دورى کن که به آدم ابوالبشر آن کرد که دیدى. «19»
(16)- وسائل الشیعه: 2/ 436، باب 23، حدیث 2574؛ بحار الأنوار: 73/ 322، باب 62، حدیث 5.
(17)- بحار الأنوار: 70/ 161، باب 128، حدیث 6؛ وسائل الشیعه: 16/ 20، باب 64، حدیث 20856.
(18)- بحار الأنوار: 70/ 162، باب 128، حدیث 11؛ الکافى: 2/ 290، حدیث 6.
(19)- بحار الأنوار: 70/ 163، باب 128، حدیث 17؛ الخصال: 1/ 50، حدیث 61.
