نویسنده: جمشید خدادادی

مقدمه
علم پزشکی روز ( نوین ) حدود چهار صد و پنجاه سال پیش توسط « پاراسلس » بنا نهاده شد. دانشمندان و پزشکان زیادی چون « پاستور و کلودبرنارد » به این علم خدمات زیادی کردند و بدان سان پیش رفت که امروز شاهد آن هستیم. یکی از معضلات علم پزشکی روز وابستگی شدید آن به داروهای شیمیایی است که متأسفانه عوارض ناگواری در بردارد. در حالی که سالانه حدود دو میلیون نفر در سراسر جهان به علت آسیب های ناشی از داروها و درمان های کنونی جان خود را از دست می دهند! که جای بسی تأسف است.
یکی از مسائل مهمی که بعد از زمان « پاراسلس » پدید آمد، جایگزینی پزشکی شیمیایی به جای طب قدیم بود و امروزه کمتر پزشکی می تواند بدون داروی شیمیایی بیماران خود را درمان کند. امروزه با پیشرفت علم شیمی و وسیع شدن کارخانه های داروسازی در جهان و استفاده ی بی رویه ی بیماران از داروهای شیمیایی، علاوه بر این که برخی بیماری ها کنترل نشده، بلکه بیماری های جدیدی به وجود آمده است.
بیماری های متداول امروز مانند: پارکینسون که در قدیم به آن رعشه می گفتند، با بیماری هوچکیز که در قدیم آن را سلع می نامیدند توسط طبیب و دانشمند مسلمان ایرانی، ابوعلی سینا، کشف شد. یا انواع کانسرها که در قدیم به آن سرطان یا سلاطون گفته می شد. علم پزشکی امروز فوق العاده وسعت یافته و به تخصص های گوناگونی تقسیم شده است که امروز از عهده ی یک پزشک خارج است بخواهد همه ی تخصص های مربوط به انسان را فرا گیرد.
بیماری های رایج و متداول قرن از جمله میگرن، آرتروز، سائیدگی استخوان، آرتریت، روماتوئید و مانند آن هنوز از نظر پزشکی علت آن ها مشخص نیست. مهم تر از همه این که اگر دو چیز را از پزشکان امروزی بگیریم و آن ها را ملزم کنیم که بدون آن دو بیماران را معالجه کنند، به تشخیص طبی و داروهای شیمیایی است. امروزه افراد متخصصی به نام پزشک وجود دارند، ولی طبیب و حکیم نداریم یا اگر وجود دارند، از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی کنند. امروزه کمتر پزشکی را سراغ داریم که برای درمان بیماران خود به داروهای شیمیایی متوسل نشود.

علوم پزشکی
پزشکی علمی است که پزشک می تواند پس از گذراندن ا ین دوره و کسب تجربه و علم لازم به درمان افراد بیمار بپردازد و آنان را از هلاک شدن نجات دهد. اولین حرف در این علم را پزشکی می زند که در تشخیص بیماری ها تجربه ی کافی و لازم را داشته باشد. در حقیقت، مهم ترین و اصلی ترین وظیفه ی یک پزشک حاذق پیش گیری از بیماری هاست؛ زیرا پیش گیری مهم تر از درمان است و با کمترین هزینه می توان این امر را عملی کرد.
زمانی یک پزشک می تواند در سلامتی مردم مؤثر باشد که در باره ی اندام های انسان آگاهی لازم و به فیزیولوژی و آناتومی تسلط کامل داشته باشد، به طور دقیق رابطه و مکانیزم اندام ها را بداند و به علم بیوشیمی و شیمی آلی نیز به خوبی واقف باشد.
مهم ترین و مؤثرترین وظیفه ی یک پزشک دلسوز، دادن آگاهی های لازم به افراد یک جامعه است؛ یعنی چگونه زندگی کنند تا دچار کسالت و بیماری نشوند، زیرا رعایت مسائل اولیه موجب می گردد خیلی از بیماری ها گریبان گیر انسان نشوند و مردم زندگی آرام و بی دغدغه ای داشته باشند. امروزه علم پزشکی پیشرفت های چشم گیری داشته و یکی از بزرگترین محسنات علم پزشکی روز بررسی دقیق سلول است.
مطالبی که امروزه در دانشکده های پزشکی تدریس می شود، مانند کلاس های تشریح و آناتومی جالب است و اگر دقّت شود پزشک حاذق خواهد شد. در علم پزشکی روز تخصص های بسیاری وجود دارد؛ تخصص های مختلفی از قبیل: چشم پزشکی که خود نیز به تخصص های دیگری تقسیم می شود یا تخصص های قلب که به تخصص داخلی قلب و حراجی قلب تقسیم می شود. تخصص غدد، پوست و مو، اورتوپدی، اعصاب و روان، روان پزشکی، داخلی، جراحی مغز، جراحی عمومی، اورلوژی، جراحی پلاستیک و زیبایی، زنان و زایمان و نازایی، گوش و حلق و بینی، طب پیش گیری، رادیولوژی، خون و اُنکولوژی ( سرطان شناسی ) و… که در طب قدیم نبوده است.
امروزه علم پزشکی مدرن، مجهز به سیستم های آزمایشگاهی دقیق است که می تواند سلول را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد که در تشخیص بیماری ها کم شایانی می کند. گاهی برای تشخیص بیماری ها اگر علائم بالینی کافی یا اختصاصی نباشد، از آزمایش های متعددی کمک می گیرند، مانند: آزمایش شمارش کامل خون ( CBC)، آزمایش ادرار، آزمایش های هورمونی، آزمایش های بررسی سیستم ایمنی بدن از جمله خون و سرم آن، بررسی آنزیم های کبد ( SGPT, SGOT)، ترشحات کبد و انواع بیلیروبین ( lndirect, Direct) و اندازه گیری قند و چربی، خون و املاح بدن از جمله سدیم و پتاسیم، کراتینین، آلکالاین فسفاتاز و غیره.
پزشک با اندازه گیری این مواد و بررسی خون و هورمون های بدن انسان به بیماری ها پی می برد واقدام به درمان بیمار می کند. امروزه، طب نوین پیشرفت های عظیمی کرده که شگفتی آفرین است و هم چنین نقاط ضعفی دارد که به استفاده ی زیاد از داروهای شیمیایی که خالی از عوارض جانبی نیست، بر می گردد. دیگر این که وابستگی زیادی بین پزشک، دارو و درمان وجود دارد. در حقیقت، پزشکی امروز بدون دارو؛ یعنی عدم کار آیی پزشک در درمان بیماری هاست.
عموماً پزشکان برای کنترل عفونت از دارویی به نام ( جنتا مایسین ) استفاده می کنند که عوارض جانبی این دارو از جمله بیماری (lPT) و از کار افتادن کلیه ها بر هر پزشک حاذقی ثابت شده است. در پایان باید گفت پزشکی علم مقدسی است، به شرطی که پزشکان نیز متعهد باشند و هدفشان بهبود و درمان بیماران درمانده و لاعلاج باشد.
منبع مقاله :
خدادادی، جمشید، (1391)، خلاصه ی کلید ورود به طب قدیم، تهران: مؤسسه نشر شهر، چاپ چهارم.