نویسندگان: دکتر محمد هادی مؤذن جامی

1. علمی است که در مورد بدن انسان، طبایع مختلف، مزاج های گوناگون، اثر داروهای گیاهی با مزاج های مختلف و گاهی اوقات جراحی و مزاج فصول و نوشیدنی ها و خوراکی ها بحث می کند.
2. در این علم علل بیماری ها و سپس درمان توسط داروهای مختلف گیاهی و انواع معجون ها، خوراکی ها، نوشیدنی ها و بعضی مواقع توسط جراحی بیمار را درمان می کنند.
3. امروزه هزینه های درمان در این طب نسبتاً زیاد است.
4. این طب از داروهای گیاهی و حیوانی و معدنی استفاده می کند.
5. حجامت، بادکش و فصد نیز در این طب وجود دارد.
6. شناخت و تشخیص بیماری ها از طریق نبض، ادرار، مدفوع و علائم بالینی بیمار انجام می شود.
مهم ترین مزیت های طب سنتی بر طب مدرن عبارتند از:

الف. شیوه ی دفع کنندگی نه رفع کنندگی:
شیوه ی درمانی طب سنتی، شیوه دفع کنندگی است، بر خلاف طب جدید که معمولاً شیوه ی درمانی رفع کنندگی دارد. اصول طب سنتی مانع از مریض شدن می شود، در حالی که اصول طب جدید بیشتر به درمان مرض واقع شده اختصاص دارد.

ب. درمان علت ها نه معلول ها:
طب سنتی به درمان علت ها می پردازد، در حالی که طب جدید بیشتر به عوارض و معلول ها توجه دارد. طب سنتی درمان بیماری را به تعدیل درون انسان حوالت می دهد، در حالی که طب جدید بیشتر به درمان مرض واقع شده اختصاص دارد.

پ. درمان علت ها نه معلول ها:
طب سنتی به درمان علت ها می پردازد، در حالی که طب جدید بیشتر به عوارض و معلول ها توجه دارد. طب سنتی درمان بیماری را به تعدیل درون انسان حوالت می دهد، درحالی که طب جدید بیشتر به دنبال هماهنگ کردن انسان با بیرون است.

ج. شیوه ی درمانی اقلیمی نه جهانی:
شیوه ی درمانی طب سنتی اقلیمی و جزئی است، برخلاف طب جدید که داروها و نسخه های آن عمومی و جهانی پیچیده می شوند.

د. داروهای گیاهی نه شیمیایی:
از آن جا که داروهای طب سنتی اغلب گیاهی و طبیعی است، حتی در صورتی که طبیب نتواند درد و بیماری را به طور صحیح مورد شناسایی قرار دهد، باز هم استفاده آن داروها ضرر و درد مضاعفی برای بیمار ایجاد نمی کند، اما در طب جدید که بسیاری از داروهای آن شیمیایی است، در صورت عدم تشخیص صحیح بیماری، استفاده دارو درد بیمار را مضاعف خواهد کرد.
به همین علت بسیاری از مردم از طب جدید ناامید شده و به طب سنتی روی آورده اند. « آمار تخمینی نشان می دهد که آمریکایی ها هر سال در حدود 13 میلیارد و هفتصد میلیون دلار برای استفاده از معالجه و معاینه ی روش های سنتی پزشکی پرداخت می کنند؛ زیرا معتقدند روش های جدید قادر به درمان بیماری آن ها نیست. »

پزشکی مدرن یا جدید

1. علمی است که بدن انسان را به طور سلولی مورد بحث قرار می دهد.
2. این طب وابستگی شدیدی به انواع داروهای شیمیایی دارد، از جمله در این طب علل خیلی از بیماری ها مشخص و معین نیست!
3. این طب بیشتر با معلول مبارزه می کند و بیمار ممکن است بارها و بارها تن به انواع داروها و آزمایش ها و جراحی های مختلف دهد. این طب بدون دارو و آزمایشگاه کار آیی چندانی ندارد، ضمناً هزینه ی آن نیز بسیار بالاست!
4. در این طب بیماری های رنگارنگی بر اثر استفاده از دارو ایجاد می شود که قابل تشخیص و درمان نیست.
5. در مجموع این طب عملاً آن اندازه که ادعا داشت، موفق نبوده است و به همین دلیل انواع طب جایگزین به وجود آمده یا احیا شده اند. بیماری های یا تروژنیک این روش هم کم نیست.
6. در این طب درمان ها بیشتر، درمان علائمی است تا علمی و استدلالی.
7. در این طب غذا را چندان مؤثر در درمان یا علل بیماری ها نمی دانند.

طب اسلامی

1. افرادی که از این طب یاد می کنند، دو دسته اند: عده ای آن را دستاوردهای طبی مسلمین با لحاظ دوره های ترجمه، نقد، تأسیس و سرانجام بسط و گسترش آن در قرون اول تا هفتم هجری می دانند و از آن به نام های مختلف: از جمله طب عربی یاد می کنند و همپوشانی کامل این بخش با طب قدیم معلوم است. دسته ی دوم مأثورات پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) و ائمه ( علیه السلام) را در نظر دارند و به کتب طب النبی، طب الصادق، طب الرضا و حجامت و فصد و زالو ( حدیث ) استناد می کنند.
2. در این طب بیشتر از انواع غذاها و داروهای گیاهی، نوشیدنی ها و حجامت و زالو و فصد صحبت می شود.
3. دستورالعمل ها و نسخه های این طب گاه موردی و خاص بوده و تعمیم آن اشتباه است.
4. در این طب بیشتر به امساک توجه شده است تا مطالب دیگر.
5. در این طب بیشتر به رعایت بهداشت عمومی توجه شده است.
6. امروزه در این طب، بخشی از دستورها قابلیت دسترسی و اجرای کمی دارد و در برخی موارد هزینه ها نسبتاً بالاست.

طب قرآنی

1. علمی است که درباره ی ساختار روحی و جسمی انسان صحبت می کند و برای غذای او اهمیت زیادی قائل است و هستی اش را درگروه غذایی که برایش مشخص شده است، می داند. سوره طارق / 5 ( ساختار وجودی انسان)، سوره عبس/ 24 و سوره کهف / 19 ( غذای انسان ).
2. خداوند سبحان زمانی که غذای انسان را خلق می کند، خود را مورد ستایش قرار می دهد. ( سوره غافر/ 64).
3. خداوند منان خلقت و اعمال انسان را مساوی با غذای انسان می داند. سوره طارق/5، سوره حج/ 15، سوره عبس/24، سوره کهف / 19 ( اهمیت غذا) .
4. در این طب انسان بر مبنای طبع و مزاج خود، غذا و فصل عمل می کند. ( سوره انسان/ 5 و 17، سوره مطففین/ 27)
5. این طب، بهترین روش پیشگیری را بیان می کند که هزینه چندانی ندارد.
6. مهم ترین مسئله ای که در این طب وجود دارد، امکان شفاست که در هیچ طبی وجود ندارد، مهم تر این که خداوند سبحان یکی از این شفاها را به ماده ای غذایی به نام عسل اختصاص داده است. ( سوره نحل/ 69).
7. پایه و اساس درمان در این طب صرفاً استفاده از غذا است، نه دارو!
8. این طب سریع تر از طب های رایج دنیا به بیماران جواب می دهد.
9. درمان در این روش هزینه ای- جز برای تغذیه صحیح- برای بیمار ندارد.
10. این طب ابعاد مختلف روحی و روانی شخص را در نظر می گیرد و به او آرامش می دهد.
11. در این طب علل بیماری ها و درمان آن ها در سوره ی روم آیه 30 بیان شده است.
برگشت به فطرت و حرکت بر مبنای آن و توجه به مواد غذایی نامبرده شده در قرآن اساس طب قرآنی است و مبنای آن همان درمان از درون است که در فرمایش مشهور امیر مؤمنان است: « دوائک فیک ولاتشعر، و دائک منک و لاتبصر.» ( دیوان منسوب به امام علی (علیه السلام)، صفحه 78 به کوشش قطب راوندی).
نتیجه آن که طب قرآنی در صورت فراگیر شدن ساده ترین و بهترین روش زندگی برای تأمین و ارتقای سلامت انسان هاست.
منبع مقاله :
خدادادی، جمشید؛ (1391)، خلاصه ی کلید ورود به طب قدیم، تهران: مؤسسه نشر شهر، چاپ چهارم.