ما هرگز سب نمی‌کنیم و دشنام نمی‌دهیم!‌ قرآن کریم حتی سبّ و فحش دادن به پرستندگان بتها را روا نمی‌بیند و می‌فرماید: (و لا تلبسوا الذین یدعون من دون الله…)؛
“معبودهای باطل آنها را دشنام ندهید…”
امیر المؤمنین(ع) به لشکریانشان در جنگ صفین که معاویه و یارانش را دشنام می‌دادند فرمود:(انی اکره لکم ان تکونوا سبّابین)؛
“من خوش ندارم که شما دشنام گو و بد زبان باشید.”
اما لعنت دشنام نیست ! لعنت،‌نفرین و دعا علیه کسی است و این کار خداست که می‌فرماید:(…الا لعنهالله علی الظالمین)؛ و می‌فرماید:(…لعنهم الله فی الدنیا و الاخره….)؛
ما هم به پیروی از قرآن لعنت می‌کنیم روی منطق و قرآن و حدیث سخن می‌گوییم و لذا فاطمیه در میان ما شیعیان ، تنها ایام اشک و آه و عزا نیست بلکه عمدتاً برای اعلان بطلام مکتوبی است که پس از رحلت رسول خدا (ص) در مقابل مکتب اهل بیت رسالت(ص) به وجود آمد و ضریت کارگری بر پیکر امت فرود آورد و به فرموده‌ی قرآن (…بدّلو نعمت الله کفراً‌و احلّوا قومهم داراالبوار)؛ ابراهیم 28-
” نعمت خدا را {که ولایت اهل بیت رسول بود} تبدیل به کفر کردند و جمعیت‌های عظیم از امت را به مسیر دارالبوار که جهنم است انداختند”.
پس حدیث ثقلین،‌سند حقانیت اهل بیت رسول (ص) و حدیث ایذاء فاطمه(ع) سند ملعونیت دستگاه حاکم پس از رسول خدا (ص) است!! حدیث ثقلین رمز تولی به اهل بیت رسول (ص) و حدیث ایذاء فاطمه (ع) رمز تبرّی از دشمنان اهل بیت رسول است!! و لذا گفتیم بسیار لازم است که هر فرد شیعی این دو حدیث را پیوسته ملازم باشد و آن دو را در عمق جان خود بنشاند و در شرایط مناسب به بحث درباره‌ی آن دو بپردازد.
یکتا گوهر شرافت از بحر وجود
در عالم هستی و همه غیب و شهود
مام حسن و مام حسین و زینب
دخت نبی و زوج علی فاطمه بود
منبع : ماهنامه قُرآن لیلهُالقَدر ش 50