نویسنده: مولانا محمد عاشق الهی بلند شهری
مترجم: مولوی عبدالخبیر صمدانی فر

عامل وحدت

مسلمانان همه با همدیگر برادرند و هیچ فرقی با یکدیگر ندارند زیرا دین مبین اسلام آنها را در ریسمان وحدت برادری و اتحاد ردیف کرده است. حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «المؤمنون کرجل واحد ان استکی عینه استکی کله و ان اشتکی رأسه اشتکی کله»(1)
همه مؤمنان همانند شخص واحد هستند اگر در چشم او مشکلی پیش بیاید، همه بدن او درد می کند و اگر در سر او مشکلی پیش بیاید، همه بدن او درد می کند.
در حدیث دیگری هست: «المؤمن للمؤمن کالبنیان یشدّ بعضه بعضاً»(2)
مؤمن در مؤمن همانند ساختمانی است که قسمتی از آن، قسمتی دیگر را محکم می سازد.
ببینید چگونه دین مبین اسلام بین مسلمانان اتحاد ایجاد کرده است که همه آنها را یک بدن و یک ساختمان قرار داده است همان گونه کار در ساختمانی با آجرهای پایین آجرهای قسمت بالا محکم با هم متصل اند به همین نحو با آجرهای بالا، آجرهای پایین هم با یکدیگر متصل می باشند. هنگامی که مسلمانان بدین گونه اند چگونه اذیت و آزار و خسارت وارد نمودن به او جایز خواهد بود.
از ابوهریره روایت است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «المسلم اخو المسلم لا یظلمه و لایخذله و لایحقره و التقوی ههنا و یشیر الی صدره ثلث مرار بحسب امره من الشر ان یحقّر اخاه المسلم کل المسلم علی المسلم حرام دمه و ماله و عرضه»(3)
مسلمان برادر مسلمان است به او ظلم نمی کند و نه او را رسوا می کند و نه او را تحقیر می نماید. تقوی اینجاست اینجا است به طرف قلب سه بار اشاره می کند برای بد بودن شخصی این کافی است که برادر مسلمان خود را تحقیر نماید. بر هر مسلمانی احترام مسلمان فرض است و ریختن او و خوردن مال او و بردن آبروی او، بر او حرام است.
در حدیث دیگری آمده است: «معلون من ضار مؤمناً او مکر به»(4) کسی که مؤمنی را خسارت و فریب بدهد ملعون است.

حقوق مسلمان

از ابوهریره روایت است که حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «للمؤمن علی المؤمن ست خصال یعوده اذا مرض و یشهد اذا مات و یجیبه اذا دعاه و یسلم علیه اذا لقیه و یشمته اذا عطش و ینصح له اذغاب او شهد» مؤمنی بر مؤمنی دیگر شش حقوق دارد:
1.زمانی که مریض شود او را عیادت کند، 2.وقتی که بمیرد در تشییع جنازه اش شرکت نماید، 3.هنگامی که او را دعوت کرد، دعوت او را بپذیرد، 4.زمانی که او عطسه زد، جواب او را بدهد، 5.به او نصیحت کند چه حاضر باشد چه غایب.
در حدیث مزبور حقوق مسلمان ذکر شده است که یکی از آنها عبارت است از «ینصح له اذا غاب لو شهد» که مسلمان، برادر مسلمان خود را چه حاضر باشد چه غایب، نصیحت کند و در هر شرایطی در جهت منفعت او گام بردارد زیرا به هیچ وجه اذیت او جایز نمی باشد اما متأسفانه امروزه مشاهده می شود که برخی از مسلمانان نه تنها آماده ظلم، خیانت و زورگیری اموال برادر مسلمان خود می باشند بلکه تشنه ریختن خون او نیز هستند. اگر از فرامین روشن قرآن و حدیث پیروی می کردند امروزه نه تنها نسبت به همدیگر احساس یکپارچگی و برادری می نمودند بلکه در مقابل دشمنان نیز همانند دیوار آهنین می ایستادند.

آفت طمع

حرص بدست آوردن مال، انسان را به کجا کشانده است؟ این قابل تأمل است که مسلمان برای به دست آوردن مال فرق بین حلال و حرام نمی گذارد و از ظلم، زورگیری و رشوه دریغ نمی ورزد. این سبک و روش مسلمان نبوده و نیست زیرا او با توجه به اینکه به قیامت، حساب و کتاب، عذاب و ثواب اعتقاد دارد، از کسب مال حرام اجتناب کرده و با به دست آوردن مال حلال امرار معاش می نماید اما متأسفانه امروزه بازار سرقت به گونه ای گرم است که هر کس فرصت بیابد از کارخانه، مغازه و …سرقت می کند اصلاً به فکر پاسخ گویی در روز قیامت نیست.

غاصب، سارق و خائن مسلمان (واقعی) نیستند

عن ابی هریره قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم لایزنی الزانی حین یزنی و هو مؤمن و لایسرق السارق ین یسرق و هو مؤمن و لایشرب الخمر حین یشربها و هو مؤمن و لا ینتهب نهبه یرفع الناس الیها ابصارهم حین ینتهبها و هو مؤمن و لایغل احدکم حین یغل و مؤمن فایاکم ایاکم»(5)
از ابوهریره روایت است که حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: زانی هنگام زنا کردن مسلمان نیست شرابخوار هنگام شراب خوردن مؤمن نیست و کسی که در حال غصب مال دیگری هست ولی در عین همه به او چشم دوخته اند، مسلمان نیست و فردی که در حال خیانت کردن در مال غنیمت می باشد، مسلمان نیست لذا از این گناهان اجتناب کنید از این گناهان بپرهیزید.
از انس روایت است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «من انتهب فلیس منا»(6) کسی که مال دیگری را با زور ببرد از ما نیست. از عبدالله ابن عباس روایت است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده: «لیس منا من انتهب اسلب او اشار بالسلب» کسی که مال دیگری را خودش با زور ببرد یا دیگری را دستور دهد از ما نیست.
دقت کنید که درباره غاصب، حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: او از ما نیست اگر چه مال دنیا خیلی شیرین و دوست داشتنی است اما او اصلاً فکر نمی کند که حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم او را از امت اسلامی اخراج کرده است.

گروگان گرفتن و تاوان خواستن حرام است

یکی از روش های سرقت و غصب این است که کسی را یا فرزند شخصی را یا دوست کسی را گروگان می گیرند سپس اطلاع رسانی می کنند که اگر این مبلغ به ما پرداخت شود ما گروگان را آزاد می کنیم طرف مقابل هم ناخواسته و از روی اکراه مبلغ مورد نظر را می پردازد و بدین گونه گروگان آزاد می شود با این روش کسب در آمد حرام است زیرا حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «ملعون من ضار مؤمناً او مکر به»(7) کسی که مؤمنی را ضرر برساند یا او را فریب بدهد، ملعون است.
به نظر می رسد بزعم گروگان گیران با این روش پول خواستن جایزه و حلال است زیرا گمان می کنند ظاهراً طرف مقابل با رضایت خود تاوان پرداخته و گروگان خویش را آزاد می نماید اما آنها باید بدانند این طرز تفکر احمقانه و صدرصد غلط است چرا که زمانی مال کسی حلال می شود که او کاملاً با رضایت خود آن را بدهد در این زمینه حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «الا لا تظلموا الا لایحل مال امرء الا بطیب نفس منه»(8) آگاه باشید ظلم نکنید آگاه باشید حلال نمی شود مال کسی مگر با رضایت خاطر او هر فرد متینی می داند که گروگان (یا فامیل او) برای آزادی فرزند خود به گروگان گیران باج می دهد، هیچ گاه آن را با رضایت خود نمی دهد بلکه به علت فشار روحی و روانی آن را می پردازد و چنین کاری از دیدگاه دین مبین اسلام حرام می باشد.

پاداش درآمد حرام

از عبدالله بن مسعود روایت است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «لا یکسب عبد مال حرام فیتصدق منه فیقبل منه و لاینفق منه فیبارک له فیه و لایترکه خلف ظهره الا کان زاده الی النار»(9)
هر کس که مال از طریق حرام کسب نموده و آن را در راه خدا صدقه نماید، در درگاه احدیت مورد پذیرش واقع نمی شود و اگر آن را برای خانواده اش خرج کند، برکت نخواهد داشت و اگر آن را به عنوان ترکه برای بازماندگان بجا بگذارد، آن سبب رفتن او به آتش جهنم خواهد بود.
از جابر روایت است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «لا یدخل الجنه لحم نبت من السحت و کل لحم نبت من السحت کانت النار اولی به» گوشتی که از مال حرام تغذیه شده است در بهشت نمی رود و هر گوشتی که از مال حرام پرورش یابد، برای آن، آتش جهنم بهتر است.
از ابوبکر روایت است که حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «لا یدخل الجنه جسد غذی بالحرام» بدنی که از مال حرام تغذیه شده است به بهشت نمی رود. از عبدالله ابن عمر روایت است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «من اشتری ثوباً بعشره دراهم و فیه درهم حرام لم یتقبل الله له صلاه مادام علیه»(10)
کسی که پارچه ای به درهم بخرد و در آن یک درهم از طریق حرام بدست آمده است تا زمانی که از آن استفاده می کند، نماز او مورد قبول خداوند متعال نمی شود.

گرفتن و دادن رشوه موجب نفرین می شود

امروزه گرفتن و دادن رشوه به گونه ای رواج یافته است که هیچ مسلمانی بدون اخذ رشوه کار کسی را به راه نمی اندازد. گرفتن رشوه حرام است زیرا مسلمان در آن ضرر می بیند و نیز حضرت رسول خدا به گیرنده و دهنده آن لعنت فرستاده است. از ثوبان روایت است که کسی که در میان آنها دلالی و واسطه گری کند نیز ملعون است.(11)
کسانی که از طریق خیانت، سرقت، زورگیری، رشوه و گروگان گیری و از راه های نامشروع دیگر امرار معاش می کنند باید در این زمینه تدبر نمایند؛ چه اینکه آنها اموال را به عنوان ترکه برای بازماندگان رها می کنند اما خودشان در جهنم می روند و این کار چقدر احمقانه است.

علت بی برکتی در جامعه اسلامی

در سوره اعراف آمده است: (ولو ان اهل القری امنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکاه من السماء و الارض و لکن کذبوا فاخذناهم بما کانو یکسبون)(12) و چنانچه مردم شهر و دیار همه ایمان آورده و پرهیزگار می شدند همانا ما درهای برکات آسمان و زمین را بر روی آنها می گشودیم و لیکن چون (آیات و پیغمبران ما را) تکذیب کردند ما هم آنان را سخت به کیفر کردار زشتشان رسانیدیم. لذا اگر مسلمانان طبق قوانین اسلامی عمل نمایند همانگونه که خداوند متعال وعده داده است از آسمان و زمین برکات به روی مسلمانان می آید اما متأسفانه آنها ادعای اسلام و مسلمانی را دارند ولی برای اجرای احکام اسلامی مشکلاتی به وجود آورده و مخالفت به عمل می آوردند و حدود شرعی و قصاص را ظالمانه تلقی می کنند، نمی دانند که با زیر پاگذاشتن موازین اسلامی نه تنها برکت از اموال آنها از بین می رود بلکه با قرار دادن حدود شرعی و قصاص در ردیف ظلم، کافر هم می شوند ضمن این که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است اقامه کردن یکی از حدود شرعی در شهری بهتر از باریدن چهل روز باریدن در آن می باشد.

گمراهی عجیب

در اکثر مردم عادی این روش رواج یافته است که هر کس ادعای رهبری یک منش و ایده را آغاز نماید، آنها از آن پیروی می کنند در صورتی که همه می دانند بزرگ ترین رهبر حضرت خاتم النبیین سید الانبیاء و المرسلین حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم است. هر مسلمانی باید از وی اطاعت و پیروی نماید و هر کس که برای اطاعت به فرامین وی دعوت دهد، در واقع جانشین وی می باشد. و استحقاق و صلاحیت رهبری دارد زیرا او نه تنها طبق فرامین قرآن و احادیث عمل می کند بلکه همه امت را از پیروی هوای نفس و بدعت باز می دارد اما متأسفانه امروزه مشاهده می شود که هر کس ادعای رهبری ایده ای را آغاز کند، مردم بدون تحقیق و بررسی دانش و عملکرد او، از او پیروی می کنند و حتی از کسانی که قائل به تحریف قرآن هستند و اصحاب حضرت پیامبر اسلام را کافر قرار می دهند نیز پیروی می کنند.(13) علاوه بر آن از کسانی که به طور آشکارا علیه مفاهیم صریح احکام اسلامی نظریه پردازی می کنند ولی فقط کلمه اسلام را بر روی آن می چسبانند نیز پیروی می نمایند. موضوع تعصب هم از آن مستثنی نیست.

آیا ما مسلمان هستیم؟

امروزه مسلمانان شرایط عجیبی دارند اگر مخالف موازین اسلامی باشند یا اجرای حدود شرعی و قصاص را ظلم قرار دهند یا علیه مفاهیم قرآنی نظریه پردازی نمایند، باز هم خودشان را مسلمان تلقی می کنند. دموکراسی غربی را بر نظام اسلامی ترجیح دهند و از نظر لباس پوشیدن با کافران مشابهت دارند باز هم خودشان را مسلمان می پندارند روش و منش و سنت های حضرت پیامبر اسلام مسخره نمایند باز هم خودشان را مسلمان گمان می کنند. آنان بایستی عملکرد خویش را از روزن فرامین صریح قرآن و حدیث بسنجند زیرا دین اسلام دین نژاد نیست که کسی به خاطر آباء و اجداد مسلمان شود بلکه مسلمان کسی است که ایده اش طبق فرامین قرآن و حدیث گردد. مسلمان هنگامی که به اسم مسلمان هست و از نظر اعتقادی کافر باشد، به بهشت نمی رود.

پی‌نوشت‌ها:

1.مشکوه، ص 422.
2.صحیح بخاری، ‌ج 1، ‌ص 123؛ صحیح مسلم ج 8، ص 20.
3.صحیح مسلم، ‌ج 8، ص 11.
4.سنن ترمذی، ج 3، ص 223.
5.صحیح بخاری، ج 3، ص 107؛ صحیح مسلم، ج 1، ص 54.
6.مسند احمد، ج 3، ص 312.
7.تمهید عبدالبر‌، ج 20، ص 162.
8.مسند احمد، ج 5، ص 72.
9.سنن دارمی، ‌ج 2، ص 318.
10.مجمع الزوائد ،‌ج 10، ص 293.
11.مسند احمد، ج 2، ص 190.
12.اعراف، 96.
13.لازم به یادآوری است که علما و محققان شیعه و اهل سنّت بر حفظ قرآن از تحریف معتقدند و همواره در کتاب های خود بشدت با آن مبارزه کرده اند و نظریه را مطرود می دانند و اصحاب پیامبر را جز کسانی که به ظاهر اسلام آورده اند و از طریق نفاق نفوذ کرده اند، مسلمان می دانند.(مترجم)

منبع: نشریه فکر و نظر شماره 10-11