شارح : عبد الهادی مسعودی

کافی، مهم ترین کتاب حدیثی شیعه است، برخی از احادیث این بوستان معنوی، گلچین و سند و متن آنها تبیین، و ارائه شده است

جلسه 28 کافی خوانی

حدیث :

۳۴۸۵/ ۱۳. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِیِّ جَمِیعاً، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ، عَنْ سُفْیَانَ بْنِ عُیَیْنَهَ، عَنِ الزُّهْرِیِّ، قَالَ:

قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ: «لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ، لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ یَکُونَ الْقُرْآنُ مَعِی» وَ کَانَ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا قَرَأَ «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» یُکَرِّرُهَا حَتّى‏ کَادَ أَنْ یَمُوتَ.
ترجمه :

زهرى گوید: حضرت على بن الحسین علیهما السلام فرمود: اگر همه مردم که ما بین مشرق و مغرب هستند بمیرند من از تنهائى هراس نکنم پس از آنکه قرآن با من باشد، و آن حضرت علیه السلام شیوه‏اش این بود که هر گاه مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ را میخواند آنقدر آن را تکرار میکرد که نزدیک بود بمیرد.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏ ۴ ، ص ۶۰۳
حدیث :

۳۵۰۷/ ۱. عَلِیٌّ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ حَمَّادٍ، عَنْ حَرِیزٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «الْقُرْآنُ عَهْدُ اللَّهِ إِلى‏ خَلْقِهِ، فَقَدْ یَنْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ یَنْظُرَ فِی عَهْدِهِ، وَ أَنْ یَقْرَأَ مِنْهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ خَمْسِینَ آیَهً».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: قرآن عهد خداوند و فرمان او است بر خلقش پس سزاوار است براى شخص مسلمان که در این عهد و فرمان خدا نظر افکند و روزى پنجاه آیه از آن بخواند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۱۷
حدیث :

۳۵۱۱/ ۳. مُحَمَّدٌ، عَنْ أَحْمَدَ؛ وَ عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ جَمِیعاً، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ: الْبَیْتُ الَّذِی یُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ یُذْکَرُ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- فِیهِ تَکْثُرُ بَرَکَتُهُ، وَ تَحْضُرُهُ الْمَلَائِکَهُ، وَ تَهْجُرُهُ الشَّیَاطِینُ، وَ یُضِی‏ءُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ، کَمَا تُضِی‏ءُ الْکَوَاکِبُ لِأَهْلِ الْأَرْضِ؛ وَ إِنَّ الْبَیْتَ الَّذِی لَایُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ لَایُذْکَرُ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- فِیهِ تَقِلُّ بَرَکَتُهُ، وَ تَهْجُرُهُ الْمَلَائِکَهُ، وَ تَحْضُرُهُ الشَّیَاطِینُ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام‏ فرمود علیه السلام: که امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: خانه‏اى که در آن قرآن خوانده شود و ذکر خداى عز و جل (و یاد او) در آن بشود، برکتش بسیار گردد، و فرشتگان در آن بیایند و شیاطین از آن دور شوند، و براى اهل آسمان مى‏درخشد چنانچه ستارگان براى اهل زمین مى‏درخشند، و خانه‏اى که در آن‏ قرآن خوانده نشود و ذکر خداى عز و جل در آن نشود برکتش کم شود، و فرشتگان از آن دور شوند و شیاطین در آن حاضر گردند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۱۹
حدیث :

۳۵۱۲/ ۱. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ؛ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ مُعَاذِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُلَیْمَانَ:

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ قَائِماً فِی صَلَاتِهِ، کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِائَهَ حَسَنَهٍ؛ وَ مَنْ قَرَأَهُ فِی صَلَاتِهِ جَالِساً، کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ‏ خَمْسِینَ حَسَنَهً؛ وَ مَنْ قَرَأَهُ فِی غَیْرِ صَلَاتِهِ، کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ». قَالَ ابْنُ مَحْبُوبٍ: وَ قَدْ سَمِعْتُهُ مِنْ مُعَاذٍ عَلى‏ نَحْوٍ مِمَّا رَوَاهُ ابْنُ سِنَانٍ.
ترجمه :

حضرت باقر علیه السلام فرمود: هر که قرآن در حال ایستاده در نمازش بخواند خداوند بهر حرفى از آن صد حسنه براى او بنویسد، و هر کس آن را در نمازش نشسته بخواند خداوند بهر حرفى پنجاه حسنه برایش بنویسد و هر که قرآن را در غیر از نمازش بخواند خداوند بهر حرفى ده حسنه برایش بنویسد.

ابن محبوب گوید: من مانند همین حدیث را از معاذ بن مسلم (یکى از راویان حدیث) شنیدم.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۲۰