حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
واى بر شما اى پیروان آل ابى‌سفیان، اگر دینى ندارید و از معاد و روز قیامت نمى‌ترسید، پس لااقل در دنیا آزاده و جوانمرد باشید.
(بحار الانوار، ج45 ، ص51 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
عده‌اى از روى طمع عبادت خدا مى‌کنند، این عبادت سوداگران است و جمعى از ترس بندگى خدا مى‌کنند، این عبادت بردگان است، و برخى به انگیزه شکر خدا را عبادت مى‌کنند، این عبادت آزادمردان و بهترین عبادتهاست.
(بحار الانوار، ج78 ، ص117 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
آگاه باشید که یکى از نعمتهاى الهى بر شما حاجات و نیازهاى مردم به شما است، پس از این نعمتها بیزار نشوید که برمى‌گردند و به جاى دیگر مى‌روند.
(بحار الانوار، ج78 ، ص121 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
اى مردم، عبرت بگیرید از آن نکوهشهایى که خداوند به منظور پند و اندرز دوستانش از علماى یهود کرده است، آنجا که مى‌فرماید: “چرا روحانیون و علماى آنها (یهود)
را از سخنان گناه‌آلود جلوگیرى نکردند؟” و فرموده: “آن گروه از بنى‌اسرائیل که کافر شدند، (به زبان داوود و عیسى بن مریم) لعنت شدند”، تا آنجا که مى‌فرماید: “چه
کارهاى ناپسندى که انجام مى‌دادند”. بدین جهت خدا بر آنان عیب گرفت که از ستمگرانى که در برابرشان بودند، فساد و اعمال ناروا مى‌دیدند و آنان را منع نمى‌کردند، چون به آنچه از ستمگران به آنان داده مى‌شد، چشم طمع داشتند و از عواقب اعتراضها بیم داشتند، با اینکه خداوند فرموده: “از مردم نترسید، از من بترسید”، و نیز فرموده: “مردان و زنان مومن دوست یکدیگرند، به نیکى امر و از بدى نهى مى‌کنند”.
(تحف العقول، ص237 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
کسى که براى جلب رضایت و خشنودى مردم، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند او را به مردم وامى‌گذارد.
(بحار الانوار، ج78 ، ص126 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
بترس از ستم کردن بر کسى که به جز خدا یاورى ندارد.
(بحار الانوار، ج78 ، ص118 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
کسى که تو را دوست دارد، از تو انتقاد مى‌کند و کسى که با تو دشمنى دارد، از تو تعریف و تمجید مى‌کند.
(بحار الانوار، ج78 ، ص128 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
عقل کامل نمى‌شود مگر با پیروى از حق.
(بحار الانوار، ج78 ، ص127 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
همنشینى با فاسقان انسان را در معرض اتهام قرار مى‌دهد.
(بحار الانوار، ج78 ، ص122 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
گریه از روى ترس از خدا، موجب رهایى از آتش است.
(مستدرک الوسایل، ج11 ، ص245 )
مردى نزد امام حسین (ع) آمد و گفت: “من مردى گناهکارم و از معصیت پرهیز نمى‌کنم، مرا پند و اندرز بده”.
امام حسین (ع) فرمودند: “پنج کار انجام بده و هر چه مى‌خواهى گناه کن. اول: روزى خدا را نخور و هر چه مى‌خواهى گناه کن. دوم: از ولایت و حکومت خدا خارج شو و هر چه مى‌خواهى گناه کن. سوم: جایى را پیدا کن که خدا تو را نبیند و هر چه مى‌خواهى گناه کن. چهارم: وقتى عزرائیل براى گرفتن جان تو مى‌آید، او را از خود دور کن و هر چه مى‌خواهى گناه کن. پنجم: وقتى مامور و مالک جهنم مى‌خواهد تو را در آتش بیندازد، در آتش نرو و هر چه مى‌خواهى گناه کن.
(بحار الانوار، ج78 ، ص126 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
از کارى که باید از آن پوزش خواست حذر کن که مومن بدى نمى‌کند و عذر نمى‌خواهد و منافق هر روز بدى مى‌کند و معذرت مى‌خواهد.
(تحف العقول، ص248 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
عجله کردن، کم‌خردى است.
(بحار الانوار، ج78 ، ص122 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
به هیچ کس تا سلام نکرده اجازه ( کلام ) ندهید.
(بحار الانوار، ج78 ، ص117 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
یکى از نشانه‌هاى جهل و نادانى، نزاع و جدال با غیر اهل فکر است.
(بحار الانوار، ج78 ، ص119 )
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :
از نشانه‌هاى عالم، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهى از نظرات مختلف است.
(بحار الانوار، ج78 ، ص119 )
