پروردگار در قرآن کریم تمام انسان‌ها را از نظر هزینه کردن عمر به دو گروه تقسیم‌بندی کرده است: گروه نخست سرمایه مهم عمر را با امور پست و بی‌‎ارزش عوض می‌کنند و گروه دوم عمر با ارزش خود را با مصادیق الهی معامله می‌کنند.

گروه نخست که عمر خود را با امور پست معامله می‌کنند، آنچه را که به‌دست می‌آورند به ذلت و پستی در دنیا و به عذاب روز قیامت در آخرت تبدیل می‌کنند، بنابراین علت هزینه کردن عمر، ارتباط نداشتن با قرآن کریم، انبیا و اولیای الهی است.

انسانی که معرفت و شناخت لازم را نسبت به خود ندارد شب‌ها و روزهای خود را هدر می‌دهد و عذاب آخرت را می‌گیرد که به نوعی این بدترین تبدیل و مبادله به شمار می‌رود.

کاسب به معنای تحصیل کردن و به دست آوردن است؛ انسانی که از روز نخست تکلیف، با قرآن کریم در ارتباط بوده است، به صورت قطعی رحمت و مغفرت خداوند را کاسبی کرده به همین دلیل انسانی با این شرایط حبیب‌الله و کاسب می‌شود.

نگاه پیامبر گرامی اسلام(ص) چنین بوده که همه انبیا و اولیای الهی به میزان گنجایش خود کاسب و حبیب‌الله بودند، بنابراین فردی که ارزش عمر خود را شناخته است، می‌داند که باید برای به دست آوردن رحمت و مغفرت چه کارهایی انجام دهد.

بیشتر مردم در سه مورد، خداوند و دین خود را از دست می‌دهند، بسیاری از مردم برای رسیدن به شهوت جنسی، قدرت، مقام و ثروت همانند یاران ابن زیاد دین و خدای خود را فراموش می‌کنند.

فردی که عمر خود را هزینه استقامت در برابر دعوت شیاطین کند، خداوند پوشش و فعالیت او را تباه نخواهد کرد، برخی از افراد عمر خود را به بهشت و رحمت خداوند تبدیل می‌کنند و عده‌ای عمر خود را برای دعوت شکم و شهوت جنسی هزینه می‌کنند، ازاین‌رو باید برای شناخت خداوند و به‌دست آوردن مغفرت بر اساس سیره اهل‌بیت(ع) عمل کنیم.