علت اصلی بیشتر مشکلات و مشاجرات بین زن و مرد در عدم مهارت یکی یا هر دو طرف در برقراری روابط سالم و دوجانبه با در نظر گرفتن شرایط و نیازهای عاطفی یکدیگر است. در بسیاری مواقع کارهایی هرچند جزئی می تواند تاثیرات شگرفی در روابط داشته باشد. موارد زیر می تواند راهگشای جزئی برخی مشکلات ارتباطی احتمالی بین ما و همسرمان باشد:
1. پذیرش همسر آنچنان که هست : خصوصیات ، تجارب گذشته ، و همه کسانی که به نوعی برای همسرتان اهمیت دارند و جزو متعلقات او محسوب می شوند را بپذیرید و نسبت به آن نگرش مثبت داشته باشید.
بعضی‌ها خواسته‌هایشان را چنان طرح می‌کنند که به درک طرف مقابل منجر نمی‌شود و با این حال خیال می‌کنند که همسرشان موضوع را دقیقا و آنطور که هست درک می‌کند.
2. اولین برخورد درآغاز و پایان یک روز کاری در حال و هوای ساعات باقی مانده روز و شب تأثیر می گذارد؛ پس موقع خروج از منزل و ورود به منزل بعد از کار روزانه سعی کنید اولین برخوردتان محبت آمیز باشد تا ساعات خوشی داشته باشید.
3. به جای فکر کردن زیاد به علت مسئله و مشکل بوجود آمده به پیدا کردن راه حل برای مشکل بپردازید. (البته در روابط زن و مرد نباید زیاد پیگیر علت مشکلات باشیم و بیشتر به راه حل ها فکر کنیم اما در سایر مشکلات رفتاری حتماً اول باید علت ها بررسی و ریشه یابی شود تا بتوان مشکل را حل کرد)
4. جوابهای سربالا و سرزنش آمیز دلیل عصبیت پاسخ دهنده بوده و نشان می دهد که وی شیوه صحیح برقراری ارتباط را نمی داند .
5. از صحبت غیر مستقیم و با گوشه وکنایه ،‌ طعنه و زخم زبان خودداری کنید.
6. از کلمه ما یا برای ما به جای من و برای من استفاده کنید.
7. گوش دادن مؤثر صحبت های همسر برای رفع مشکل ذهن خوانی. خیلی اوقات ما تمایل داریم به جای شنونده بودن از حدسیات خود استفاده کنیم. این مسئله عامل مهمی برای آسیب رساندن به روابط شماست.
8.نحوه ادای کلمات و حالات چهره ، تُن صدا و نوع نگاه ما بر طرف مقابل تاثیر گذار است. آقایان به مفهوم کلمات و خانم ها به نحوه ادای آن توجه زیاد دارند .
در سطور زیر قصد داریم پیچیدگی و ابهام در کلام را مفصل تر شرح دهیم.
زن و شوهر با ده‌ها تصمیم‌گیری کوچک و بزرگ روبرو هستند: تقسیم وظایف، مسائل دخل و خرج خانواده، فعالیت‌های اجتماعی و تفریحی، انتخاب محل زندگی، داشتن فرزند، تربیت فرزندان و غیره و غیره. وجود ارتباط مناسب، اتخاذ این قبیل تصمیمات را تسهیل می‌کند، حال آنکه، ابهام و پیچیدگی بر دشواری تصمیم‌گیری می‌افزاید. متاسفانه بسیاری از زوج‌ها در مخابره افکار، امیال و احساسات خود به یکدیگر با دشواری روبرو هستند. بعضی‌ها خواسته‌هایشان را چنان طرح می‌کنند که به درک طرف مقابل منجر نمی‌شود. عقاید خود را مبهم طرح می‌کنند، از طرح موضوع اصلی صحبت طفره می‌روند، در حاشیه مطلب حرف می‌زنند، در شرح جزئیات کم اهمیت گم می‌شوند، و با این حال خیال می‌کنند که همسرشان موضوع را دقیقا و آنطور که هست درک می‌کند.
یکی بیش از حد به جزییات می‌پردازد و دیگری به قدری در گفتن و ابراز کلمات صرفه جویی می‌کند که کلامش تفهیم نمی‌شود و تازه هر دو قویا بر این باورند که به تفاهم میان خود کمک می‌کنند. گاه به نظر می‌رسد که اصولاً به دو زبان متفاوت حرف می‌زنند، از کلمات مشابهی استفاده می‌کنند، با این حال، پیام‌های ارسالی با آنچه دریافت می‌شود، به کلی متفاوت است. در این شرایط، هرگز عجیب نیست که زن و شوهر، هر دو ناراحت شوند زیرا هر کدام بی‌خبر از تقصیر خویش دیگری را به کند ذهنی و دیرفهمی و سرسختی متهم می‌کند.
اشکال بزرگ با صراحت حرف نزدن این است که به سوءتفاهم می‌انجامد.
منبع:www.hegmataneh.org