ـ ارزش تقوا
من تو را به رعایت تقوا سفارش میکنم؛ زیرا تقوا سنتی پایدار و فریضهای ضروری است و سپری است که انسان را از عذاب الهی نگه میدارد و نیز توشه پایدار است و تقوا پرمنفعتترین چیزی است که انسان را برای روزی که یاوری برایش نیست مهیا میکند.
ـ امر به معروف و نهی از منکر
بر تو باد پیروی از دستورات خدا و انجام چیزی که خدا را خشنود میکند و پرهیز از چیزی که خدا نمیپسندد و اجتناب از نواهی خدا.
ـ لزوم تحصیل کمال
از زمان در جهت تحصیل کمالات نفسانی بهرهگیری کن و اوقاتت را در به دست آوردن فضایل علمی و کسب دانش و ارتقا از نقصان به قله کمال و بالا رفتن از پستی نادانی به اوج عرفان صرف کن!
ـ مساعدت و احسان به دیگران
در گسترش و بذل معروف بکوش! به برادران دینی کمک و مساعدت کن! بدرفتاری افراد را به احسان و نیکی پاسخ بده! و وقتی کسی به تو نیکی کرد تشکر کن!
ـ اهمیت همنشینی با علما و فضلا
با افراد پست و نادان همنشینی و مصاحبت نکن که ثمرهاش صفت زشتی و پستی است بلکه بر تو باد ملازمت دانشمندان و همنشینی با فضلا؛ زیرا باعث میشود انسان برای رسیدن به کمالات مستعد شود و موجب ایجاد نیرویی است که به وسیله آن انسان میتواند مجهولات را کشف کند.
ـ احترام به فقها و علما
بر تو باد به تعظیم فقها و تکریم علما، زیرا رسول خدا فرمود:
«هرکس فقیه مسلمانی را احترام کند، خدا را در روز قیامت ملاقات کند، درحالیکه از او راضی است و هرکس به فقیه مسلمانی بیاحترامی کند، خدا را در روز قیامت ملاقات کند درحالیکه خداوند بر او خشمناک است. خدا نظر به چهره عالم و نگاه به در خانه عالم و مجالست با علما را عبادت قرار داده است».
ـ لزوم محاسبه نفس
باید امروزت بهتر از دیروزت باشد. بر تو باد توکل و صبر و رضا و اینکه هر روز و شب نفست را محاسبه کنی و بسیار از پرودگارت طلب آمرزش کنی! بترس از نفرین مظلوم، به خصوص یتیمها و پیران؛ چراکه خدا در اینجا گذشت ندارد.
ـ اهمیت نماز شب
بر تو باد نماز شب؛ زیرا رسول خدا(ص) به آن ترغیب نموده و فرموده: «هرکس در نماز شب اجلش برسد، اهل بهشت است».
ـ ارزش صله رحم و حسن خلق
بر تو باد صله رحم؛ زیرا صله رحم عمر را زیاد و طولانی میکند و بر تو باد به حسن خلق؛ زیرا رسول خدا(ص) فرمود: «شما با مالتان اگر نمیتوانید دل مردم را به دست آورید، حداقل با اخلاقتان آنها را دستگیری کنید».
پی نوشت:
1. وسائل الشیعه، ج 11، ص 556، ح 1؛ غلام حیدرحسینی خراسانی، پدران مسئول نصایح انبیاء، امامان و علما به فرزندان، صص 139 ـ 142.
منبع:گلبرگ 118