نویسنده: دکتر هرمزدیار کیانمهر

ریحان ( Basil ) با نام علمی Ocimum basilicum متعلق به خانواده ی نعناعیان (1) است. ریحان معطر است و جزء سبزیجات مورد علاقه خانواده های ایرانی است. ریحان برگ های متقابل دارد که معمولاً سبز رنگ هستند لیکن واریته های آن ممکن است برگ هایی به رنگ بنفش و یا به رنگ های دیگر داشته باشند. ساقه های ریحان چهارگوش است. ریحان از سبزیجات تابستانی است و در هوای گرم می روید. بنابراین آن را بایستی در اواسط بهار که هوا گرم می شود کاشت و تا اواخر پاییز از آن بهره برداری کرد. اگر بذر را در هوای سرد بکاریم سبز نمی شود. برای این که از برگ های سبز آن بیشتر بتوانیم استفاده نمائیم نوک ساقه های گلزار را بایستی قطع نمود تا گیاهان پر شاخ و برگی ایجاد شود. ریحان یک مرتبه که چیده شود دومرتبه رشد کرده و به زودی آماده چیدن مجدد می شود. هنگام چیدن سعی نمایید که دو سه بند پایینی آن حفظ شود تا انشعابات جدید ایجاد شوند. اگر ریحان از پایین و سطح زمین بریده شود ساقه های اصلی آن به احتمال زیاد خشک می شوند.
قبل از آن که بذر را بکارید زمین را شخم زده و آماده نمایید. خاک بایستی قابل نشت باشد و مقداری کود حیوانی به آن افزوده شود. بذر را در اواسط بهار که هوا گرم می شود. بکارید. برای این که گیاهچه ها از آفتاب و گرما مصون بمانند، از هنگام کاشت بذر تا رویش گیاهچه ها روی آنها بته های خشک شده و یا کیسه گونی قرار دهید. هر دو هفته یک بار کمی کود اوره به آن بدهید. ریحان به آب فراوانی نیاز دارد. بین آبیاری اجازه دهید زمین آن خشک شود.

ریحان علاوه بر این که از سبزیجات مورد علاقه بسیاری است به صورت خشک شده جهت چاشنی مورد استفاده دارد. ریحان همچنین معالج برخی ناراحتی ها از قبیل سیاه سرفه، اختلالات دستگاه گوارش، گلودرد، و آنژین، میگرن و سردرد می باشد.
ریحان معمولاً عاری از آفات و بیماری های گیاهی است.

پی نوشت ها :

1. Labiatae
منبع مقاله :
کیانمهر، هرمزدیار، (1388)، گل های آپارتمانی و سبزیکاری، تهران: آییژ، چاپ اول