نویسنده: دکتر بالی
بعضی از والدین معتقدند، باید کودکان را تنبیه کرد تا قانونمند شوند و یا می‌گویند: تنبیه تنها چیزی است که درک می‌کند. حال اگر شما روزهای کودکی خود را به یاد بیاورید، حتماً خاطرات آن روزهایی را که تنبیه شده اید در ذهن خود مرور می‌نمائید. چه احساسی داشتید؟ تنبیه می‌تواند به احساس کینه و نفرت، انتقام جوئی، نافرمانی و گردنکشی، احساس تقصیر دائم، بی‌ارزشی و نفرت از خود منجر شود. تنبیه نه تنها مؤثر واقع نمی‌شود و موجب سردرگمی‌کودک می‌شود، بلکه ذهن طفل به جای تأسف از انجام کار ناشایست و تفکر درباره چگونگی اصلاح اوضاع، سرشار از افکار انتقام جویانه می‌شود. حالا پرسش دیگری پیش می‌آید:
به جای تنبیه چه کار باید کرد؟
1. راه مفید بودن را تذکر دهید. مثلا اگر در میهمانی دختر خوبی باشی مرا خوشحال می‌کنی.
2. بدون حمله به شخصیت کودک، ناراحتی خود را نشان دهید. مثلاً: از این کار خوشم نمی‌آید، دویدن بچه ها در اتاق باعث ایجاد مزاحمت برای همسایه ها می‌شود.
3. انتظارات خود را واضح بیان کنید و احساسات خود را بگوئید. مثلا: انتظار دارم وقتی میهمانی رفتیم، در اتاق ندوی، چون من عصبانی می‌شوم.
4. چگونگی اصلاح امور را به کودک نشان دهید و حتما به کودک حق انتخاب بدهید. مثلاً: حالا می‌توانی چند دقیقه کنار من بنشینی و با من میوه بخوری و یا می‌توانی با دوستت به حیاط بروید و آنجا بدوید.
5. حالا وقت آن است که ما برای کار نادرست کودک یک محدودیت بگذاریم. مثلاً: اگر آرام نباشی به خانه بر می‌گردیم.
6. بگذارید کودک عواقب کار خود را تجربه کند. مثلا: اگر دفعه قبل در میهمانی اذیت کرده، به او می‌گوئیم امروز به خانه مادربزرگ نمی‌رویم چون دیروز در میهمانی مرا عصبانی کردی. ممکن است کودک بگوید ببخشید، دیگر تکرار نمی‌شود، پاسخ باید این باشد، متاسفم، امروز نمی‌رویم، وقت های زیاد دیگری برای بیرون رفتن هست، ولی امروز نمی‌رویم … .
منبع: مدرسه علمیه نرجس
