آیت الله العظمی بهاء الدینی:
«خلاصه، راهی نیست مگر اینکه انسان، خودش را اصلاح کند و انسان، اصلاح نمی شود مگر از راه اطاعت خدا. اگر فردا، دروغ ها را، تهمت ها را، غیبت ها را، کلاه برداری ها را کنار گذاشتی، بدخواه بندگان خدا نبودی، آدم خوبی هستی. اینها یک هزارم مزایای اسلام است. این یک هزارم از مزایا را پیدا کن [آن وقت] همه جا محترم هستی».
«اگر خودت آدم بشوی، بچه ات هم آدم است. اگرخدای نکرده، خودت آدم نشوی، بچه ات آدم نیست، گرچه به صورت، آدم باشد. اگر می خواهی از [تربیت صحیح] بچه ها، آسوده خاطر باشی، باید خودت آدم باشی یک فرزند ناجور از ده تا بچه ی صالح، زحمتش زیادتر است. اگر فرزندانت، خراب شدند، خودت کرده ای این بچه هم مثل خودت شده است، بچه ی تو است. فرزند نهال انسان است. اگر اصل خراب نباشد نهال خراب نمی شود.»
«انسان شدن به این است که از محرمات الهی فاصله گرفته شود. جواب هوی و هوس داده شود. اگر بتوانی از کلک زدن صرف نظر کنی، آن گاه انسان می شوی.»
آیت الله مشکینی:
«پنهان کردن عبادت و هرعمل نیکی که مؤمن انجام دهد، به جز مواردی که ظاهر کردن آنها مباح است یا امر به اظهار قولی و عملی آنها شده است، مطلوب خداوند و مورد ترغیب اوست. زیرا این که نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضی از رذائل اخلاقی اش: عجب، ریا، تکبر، حب مقام و مانند آنها، حفظ می کند و عمل او را از اختلاط با هدف های نادرست، خالص می کند و او را به اعمالی که سزاوار است مخفیانه انجام شوند، هدایت می کند.»
آیت الله حق شناس:
«ابلیس، شاگرد نفس است، اگر شما بخواهید این نفس را که استاد شیطان است، بکوبید و رامش کنید، باید خود را فقیر کنید [یعنی] باید خودتان را در مقابل عظمت حضرت حق، هیچ بدانید. بعد از این مرحله، مرحله ی شب زنده داری است. این دو راه، راه مبارزه با نفس است.
باید نه آنقدر تنبل باشید که مردم بگویند وبال جامعه است و نه آنقدر فعالیت در دنیا داشته باشید که عرف بگوید چهار دست و پا افتاده روی دنیا».
«اگر اراده کنی که خودت را [از گناه] حفظ کنی، پروردگار هم در هنگام ارتکاب معاصی، برای تو ایجاد مانع می کند.»
آیت الله مجتهدی:
«بازارها، هرشب به حساب دفترشان می رسند. سود و ضرر و طلبکاری و بدهکاری را می نویسند. اگر هر شب، حساب و کتاب نکنند، ناگهان می بینند مقدار قابل توجهی ضرر کرده اند. انسان هم باید هر روز به حساب نفس خود برسد تا خدای نکرده ضرر نکند و یا ورشکست و عاقبت به شر نشود. شب، هنگام خوابیدن، بیاندیش که چه کرده ای. چشمانت کجاها نگاه کرده، زبانت چه ها گفته، کجاها رفته ای و … اگر بدی کرده بودی، خود را سرزنش کن و تصمیم بگیر آن کار را تکرار نکنی.»
«عیب های دیگران را بازگو مکنید. آنها را بپوشانید و از دیدن عیب یا لغزش کسی، اظهارخوشحالی ننمایید. حتی اگر آن شخص با شما رفتار خوبی نداشته باشد. ساعتی را درحال خود تأمل کنید و ببینید اگر کسی، عیبی را از شما در نزد دیگران فاش کند، حال شما چگونه خواهد شد؟ حال دیگران را با خود قیاس کنید.»
آیت الله محمد هادی مروی:
دو چیز،حجاب قلب انسان است: پرگویی و ولگردی قلب. اینکه در نماز یکی از مشکلات، حضور قلب است به خاطر این است که روح ما دنبال دنیا می رود. این مال ولگردی روح است. اگر روح را در کنترل درآوریم، کار مهمی کرده ایم و نماز، بدون حضور قلب، پذیرفته نیست: «لاصلوه الاّ بحضور القلب». یعنی قلب را باید کنترل کرد قبل از نماز باید تمرکز کرد که این تمرکز،حضور قلب می آورد. دو رکعت نماز با حضور قلب از هزاران رکعت نماز بدون حضور قلب بهتر است.
منبع:نشریه قدر ،شماره 21