در خدمت امام صادق علیه السلام بودم . مردى از ایشان در باره آیه شریف: ( به یقین، در این براى هوشیاران عبرتهاست و آن بر سر راهى، پا بر جاست ) سؤال مىکرد . امام علیه السلام در جواب او فرمود : «مقصود از “هوشیاران” ما هستیم و راه هم در ما پا بر جاست» .
حدیث
الکافى : عن أحمد بن مهران ، عن عبد العظیم بن عبد اللَّه الحسنى ، عن ابن أبى عمیر ، قال :
أخبَرَنى أسباطٌ بَیّاعُ الزُّطِّىِّ، قالَ : کُنتُ عِندَ أبى عَبدِ اللَّهِ علیه السلام فَسَأَلَهُ رَجُلٌ عَن قَولِ اللَّهِ عزّ وجلّ: (إِنَّ فِى ذَ لِکَ لَأَیَتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِینَ * وَ إِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُّقِیمٍ) ، قالَ : فَقالَ : نَحنُ المُتَوَسِّمونَ، وَالسَّبیلُ فینا مُقیمٌ .[۱]
ترجمه
حضرت عبد العظیم علیه السلام – به سند خود – : شخصى به نام اسباط گفت : در خدمت امام صادق علیه السلام بودم . مردى از ایشان در باره آیه شریف: ( به یقین، در این براى هوشیاران عبرتهاست و آن بر سر راهى، پا بر جاست )[۲] سؤال مىکرد .
امام علیه السلام در جواب او فرمود : «مقصود از “هوشیاران” ما هستیم و راه هم در ما پا بر جاست» .
شرح
این روایت از نظر سند، صحیح است و به معناى باطنى آیات ۷۵ و ۷۶ از سوره حجر اشاره دارد.
ظاهر آیات یاد شده، در باره عبرتآموزى از سرنوشت قوم لوط است که به عذاب الهى گرفتار شدند و همگى هلاک گردیدند، و در زمان پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله ویرانههاى شهر آنها در کنار جادّه مکّه به شام دیده مىشد و به روشنى نشان مىداد آنها چگونه نابود شده اند. قرآن تأکید مىفرماید که دیدن ویرانىهاى شهر قوم لوط، عبرتآموز است؛ ولى تنها انسانهاى هوشیار و روشنبین مىتوانند از این منظره آموزنده، درس عبرت بگیرند.
این معناى ظاهرى آیه است ولى امام صادق علیه السلام مىفرماید:
نَحنُ المُتَوَسِّمونَ، وَ السَّبیلُ فینا مُقیمٌ .ماییم هوشیاران (روشنبینان) و راه در ما ثابت است .
یعنى بالاترین مرتبه هوشیارى و روشنبینى، به اهل بیت علیهم السلام اختصاص دارد و به همین دلیل، راه رسیدن به حق در همه زمینهها، تنها به وسیله آنها قابل شناسایى است و این ویژگى براى همیشه در آنان ثابت و استوار است.
گفتنى است که جمله «و السبیل فینا مقیم» مىتواند اشاره به آیه (قُلْ مَآ أَسَْلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلاً)[۳] باشد که در آن، اهل بیت علیهم السلام، «راه پروردگار» معرّفى شده اند.
[۱] الکافى : ج ۱ ص ۲۱۸ ح ۱ ، بحار الأنوار : ج ۲۴ ص ۱۳۰ ح ۱۷ . [۲] حجر : آیه ۷۵ – ۷۶ . [۳] (بگو از شما مزد رسالت نمىخواهم ، جز اینکه کسى بخواهد ، راهى به سوى پروردگارش [در پیش ]گیرد) (فرقان: آیه ۵۷).وبسایت : آیت الله محمدی ری شهری