نویسنده:جواد محدثی
ازهرچه بگذری ، سخن « دوست » خوش تر است. وچه دوستانی شایسته تراز« اهل بیت» برای عشق ورزیدن ، دوست داشتن ، رابطه قلبی داشتن ، به یاد آنان زیستن ونفس کشیدن وبا عشق ومحبت آنان فرزند تربیت کردن وجامعه ساختن !
وقتی با کسی یاکسانی « رابطه » داریم ، ازآنان یاد می کنیم ، تماس گرفته احوالپرسی می کنیم ، به دیدارشان می رویم ، به مهمانی دعوتشان می کنیم ، درغم وشادی آنان شریک می شویم ، درسفر وحضر پیوند با آنان را مغتنم می شماریم واین رابطه رادرهمه شئون زندگی خویش، جریان و سریان می دهیم .
اهل بیت عصمت ودودمان پاک پیامبر، دوست داشتنی ترین ،خانواده ای هستند که می توان نام برد وپاک ترازآنان وجود ندارد و قرآن به طهارت آنان گواهی داده است ونیزاین فرمان قرآن که « کونوا مع الصادقین ، (1) با راستان وراستگویان باشید » ،برآن دودمان مطهر تطبیق وتفسیر شده است ومزد رسالت حضرت رسول ، « مودت ذی القربی » قرارداده شده است .(2)
با این خاندان ، تا چه حد رابطه مودت و دوستی داریم ؟ تا چه حد « عترت پیامبر » درخانواده ما « حضور» دارند ؟ آیا درگسترش عطر وبوی « محبت اهل بیت » درخانه و خانواده وفرزندان وبستگانمان ، فعال بوده ایم ؟ اگرعشق وانس با خاندان پیامبر ( ص) یک « وظیفه » است ، تا چه حد خود وفرزندانمان به این وظیفه عمل کرده ایم ودیگران را به ادای این تکلیف ، فرا خوانده ایم ؟
طبیعی است که سخن از« تربیت ولایی » به میان آید و پروراندن نسلی علی دوست ومحب خاندان رسول ودلباخته و پیرو اهل بیت ، که درغم ها وشادی های این مجموعه نورانی ، غمگین وشادمان شوند و میان خود وآنان علقه وپیوندی درونی ، عاطفی وروحی احساس کنند وهمین پیوند را سرمایه وخمیرمایه همرنگی وهمراهی با آنان قراردهند.
بخشی از تربیت دینی فرزندان ، « تربیت ولایی » است ، چرا که محبت وولایت و اطاعت ازعترت ،راه ارتباط معرفتی وعملی نسبت به دین است وموالیان اهل بیت ،هم دین شناس ترند ، هم دیندارتر وهم فداکارتر درراه دین وقرآن .
اگرخداوند ، به محبت ومودت اهل بیت فرمان داده است ، ازاین فرمان تکلیف وحقی برعهده ما پدید می آید وبی مهری و بی توجهی به این دستور، ترک تکلیف و تخلف ازانجام وظیفه است.
حضرت علی (ع) می فرماید :
« علیکم بحب ال نبیکم ، فانه حق الله علیکم ،(3)
برشما باد دوست داشتن خاندان پیامبرتان ، که این ، حق خداوند برشماست »
راستی با این توصیه پیامبراکرم چه کرده ایم که ازماخواسته است :
« ادبوا اولادکم علی حبی وحب اهل بیتی ….(4)
فرزندانتان را بامحبت من ومحبت خاندان من تربیت وتادیب کنید »
چنین تربیتی ، برای فرزندان مصونیت می آورد . دل های شیفته اهل بیت وفرزندان آشنا ودوستدار خاندان پیامبر، کمتر درمعرض فساد اخلاق وبی هویتی و خودباختگی دربرابر فرهنگ بیگانه و وسوسه های شیطانی وانحرافات قرار می گیرند . وقتی خداوند آنان را ازلغزش ها مصونیت بخشیده است ( عصمکم الله من الزلل ) این عصمت اخلاقی درمرتبه نازل تری به هواداران وشیفتگان هم سرایت می کند ودوستدار اهل بیت ، دوستدار طاعت و پاکی وبندگی وقرآن ونماز ودعا واحسان به والدین وهمکاری اجتماعی وکمک به محرومان ومبارزه با ظالمان هم خواهد بود. آنان که درصحنه های مختلف جهاد و امربه معروف ونهی ازمنکر ویاری مردم و دفع فتنه ها وعزت خواهی وظلم ستیزی، ازعصرامامان معصوم تاکنون ، میدان دار وحاضر وفعال بوده اند ،مگر ازعلی دوستان و عاشقان حسین ومحبان اهل بیت نبوده اند که الگویشان دراین راه ، « خاندان عصمت » بوده است ؟ وقتی ما آنان راتجسم همه خوبی ها وپاکی ها می دانیم وخطاب به آنان می گوییم :
شما سرچشمه احساس وجودید
صفا بخش گلستان وجودید
شما راه سعادت را دلیلید
شما مقصودهرابن السبیلید
امامید وشهیدید وگواهید
مصون ازهرخطا واشتباهید
شما راه خدا رابازکردید
شهادت راشما آغاز کردید
فدا کردید جان ، تادین بماند
به خون خفتید ،تا آئین بماند
تولای شما فرض خدایی است
قبول ورد آن مرز جدایی است
ولایت ، گنج عشقی دردل ماست
محبت هم سرشته با گل ماست
اگرناقابلیم وشرمساریم
بجز عشق شما چیزی نداریم (5)
این عشق وعلاقه ودیدگاه وباور، اهل محبت را به « طاعت» می کشاند وهمدلی به همراهی منتهی می گردد واین محبت ، برکت خانه وخانواده ونمک زندگی می شود.
گوهر محبت اهل بیت ، بسیار نفیس و قیمتی است. به گفته روایات ، گناهان را می شوید ، دل را پاک می سازد ، مایه کمال دینداری انسان می شود ، وسیله برخورداری ازشفاعت اهل بیت می گردد ، روزقیامت ایمنی می آورد وآزآتش دوزخ نجات می دهد ، ثمره ای چون « بهشت » پیامد این محبت است ، درآخرت هم دوستداران با دوست خود ( اهل بیت) محشور می شوند ، وآثار وبرکات فراوانی دارد ودریک کلمه ، به گفته حضرت رسول ، سود دنیا وآخرت را به همراه دارد :
« …. فوالله ما احبهم احد الاربح الدنیا والاخره » (6)
با این همه ارزش واثرکه درمحبت است ، چرا « حب اهل بیت » را دردل وجان خویش نپرورانیم ونیفزاییم وچرا فرزندان خود را بااین محبت بار نیاوریم ؟
والدین می توانند با نامگذاری فرزندان به نام های اهل بیت، بردن فرزندان به مجالس جشن وعزای امامان ، بردن آنان به زیارت قبور وحرم های مطهرشان ،برگزاری مجالس درایام ولادت وشهادت معصومین درخانه ها ،تشویق فرزندان برای خواندن کتاب درباره آنان ، نوشتن مقاله وسرودن شعر درباره شخصیت آنان ،شرکت درمسابقه های مربوط به اهل بیت ، راه اندازی اردوهای زیارتی ، معرفی اهل بیت به عنوان بهترین الگو درزمینه کمالات وخوبی ها ، گفتن داستان هایی ازسیره وزندگی آنان برای کودکان ، نقل داستان های جذاب ازدوستان و علاقه مندان این خاندان ، بیان خاطرات کرامت دیدگان وشفا یافتگان ازناحیه اهل بیت ، برگزاری جلسات وتاسیس هیئت های عزاداری ،برخورد احترام آمیز با نام ویادائمه پیش فرزندان وکوچک ترها هدیه وجایزه دادن به آنان به خاطر هم نام بودن با یکی ازمعصومان ، ذکر فضائل ومناقب اهل بیت براساس روایات ، ودهها راه و شیوه ای که می توان به کاربست ،عشق اهل بیت وعلاقه مندی به این خاندان را درسرشت ونهاد ودل وجان فرزندانشان همچون بذری بکارند وهمچون نهالی غرس کنند وپیوسته آن را آبیاری ومراقبت کنند تا هرچه بالنده تروریشه دارتر شود. (7)
برقراری « رابطه با اهل بیت » ، برمبنای محبت وعشق ،بسیار کارساز وثمربخش است ، نوجوانان که درپی الگویند ، می توانند ازشخصیت دوست داشتنی آنان الگو وسرمشق بگیرند . البته مهارت والدین واستادان و مربیان ومسئولان فرهنگی درارائه « سیمای الگویی » ازآنان ، درقالب های هنری وجذاب بسیارمهم است .به گونه ای باید عمل کرد که صاحبان این « گوهرمحبت» ازداشتن آن احساس سربلندی کنند وبه این شیفتگی و دلدادگی والگوگیری ازخاندان پیامبر اکرم ،افتخار کنند وحاضر نشوند آن را با هیچ چیز دیگری عوض کنند وزبان حالشان این شعر باشد که :
مهرتو را به عالم امکان نمی دهم
این گنج ، پربهاست ،من ارزان نمی دهم
امام صادق (ع) فرمود :
« لا تستصغرمودتنا ،فانها من الباقیات الصالحات (8)
مودت ودوستی ما را کم وکوچک مشمار ، چرا که ازباقیات الصالحات و شایسته های ماندگاراست .»
اینکه امام امت (قدس سره ) درمقدمه وصیت نامه خویش ، مکرر با تعبیر «ما مفتخریم که …» نسبت به پیروی ازمذهب اهل بیت وداشتن پیشوایان والگوهایی چون ائمه مصومین ابراز خرسندی وسربلندی می کند ، نشانه شناخت والا ازارزش وقیمت این گوهر است .
با عترتیم وچون غزل عاشقانه ایم
برشاخه بلند ولایت ، جوانه ایم
دردام عشق ، دانه رنج وبلا خوش است
عمری است ما اسیرهمین دام ودانه ایم (9)

پی نوشتها :

1- توبه ، آیه 119
2- شوری ، آیه 23
3- غررالحکم ، حدیث 6169
4 – احقاق الحق ، ج 18 ، ص 498
5 – ابیاتی ازمثنوی « اهل بیت آفتاب » ازنویسنده ،« برگ وبار» ،ص 57
6 – اهل البیت فی الکتاب والسنه ،ص 443
7- کتاب « عشق برتر» ازنویسنده به بحث پیرامون راههای عملی ایجاد محبت اهل بیت پرداخته است .
8 – بحارالانوار ،ج 16 ، ص 356
9- برگ وبار ، ص 62