علی بن جعفر (ع) برادر امام کاظم (ع) از امامزادگان بزرگ و فقیهان پرهیزکار است ، در مورد قبر ایشان سه قول نوشته اند: 1 در قم (آخر چهار مردان کنار مزار شهداء قرار دارد) 2 در خارج قلعه سمنان واقع است 3 در قریه عریض ، واقع در یک فرسخی مدینه می باشد. علی بن جعفر (ع) در زمان امام جواد (ع) از علمای سالمند و فقهای با سابقه به شمار می آمد. محمدبن حسن بن عمار می گوید: در مدینه در محضر علی بن جعفر (ع) نشسته بودم ، و روایاتی را که از امام کاظم (ع) نقل می کرد می نوشتم ، در این هنگام ناگاه امام جواد (ع) که آن وقت نوجوان بود، وارد مسجد شد، دیدم علی بن جعفر بدون رداء و با پای برهنه برخاست و به استقبال امام جواد (ع) رفت و خود را به سوی او افکند و دست او را بوسید. امام جواد (ع) فرمود: عمو جان خدا تو را رحمت کند بنشین . علی بن جعفر گفت : ای آقای من چگونه بنشینم با آنکه تو ایستاده ای . هنگامی که علی بن جعفر(ع) به جلسه درس خود باز گشت ، شاگردان از روی سرزنش به علی بن جعفر گفتند، تو عموی پدر حضرت جواد (ع) هستی ، در عین حال دیدیم که دست او را بوسیدی و آنچنان احترام کردی که دور از معمول . علی بن جعفر در پاسخ آنها، دست به محاسن سفید خود گرفت و فرمود: ساکت باشید، هنگامی که خداوند صاحب این محاسن سفید را شایسته امامت ندانست ، و این جوان را شایسته نمود و مقام شامخ امامت را به او تفویض کرد، آیا من فضل او را انکار کنم ؟ پناه می برم به خدا از این سخن که شما می گوئید، بلکه من بنده امام جواد (ع) هستم . از احترامهای علی بن جعفر (ع) به امام جواد اینکه : هر گاه امام جواد(ع) می خواست به جائی برود، علی بن جعفر بر می خاست و کفش او را جفت می کرد. روزی طبیبی برای قصد گشودن سر رگ امام جواد (ع) آمد، علی بن جعفر به امام جواد (ع) عرض کرد: ای سرور من اجازه بده اول رگ مرا قطع کند تا تیزی و سوزش نشتر قبل از تو به من برسد.