11 – قالَ علیه السلام :

اطْرِقُوا اءهالیکُمْ فى کُلِّ لَیْلَهِ جُمْعَهٍ بِشَیْءٍ مِنَ الْفاکِهَهِ، کَیْ یَفْرَحُوا بِالْجُمْعَهِ.(1)
در هر شب جمعه همراه با مقدارى میوه – یا شیرینى ،… – بر اهل منزل و خانواده خود وارد شوید تا موجب شادمانى آن ها در جمعه گردد.
12 – قالَ علیه السلام :

کُلُوا ما یَسْقُطُ مِنَ الْخوانِ فَإ نَّهُ شِفاءٌ مِنْ کُلِّ داءٍ بِإ ذْنِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، لِمَنْ اَرادَ اءنْ یَسْتَشْفِیَ بِهِ.(2)
آنچه اطراف ظرف غذا و سفره مى ریزد جمع کنید و بخورید، که همانا هرکس آن ها را به قصد شفا میل نماید، به اذن حق تعالى شفاى تمام دردهاى او خواهد شد.
13 – قالَ علیه السلام :

لا ینبغى للعبد ان یثق بخصلتین : العافیه و الغنى ، بَیْنا تَراهُ مُعافاً اِذْ سَقُمَ، وَ بَیْنا تَراهُ غنیّاً إ ذِ افْتَقَرَ.(3)
سزاوار نیست که بنده خدا، در دوران زندگى به دو خصوصیّت اعتماد کند و به آن دلبسته باشد: یکى عافیت و تندرستى و دیگرى ثروت و بى نیازى است .زیرا چه بسا در حال صحّت و سلامتى مى باشد ولى ناگهان انواع مریضى ها بر او عارض مى گردد و یا آن که در موقعیّت و امکانات خوبى است ، ناگهان فقیر و بیچاره مى شود، – پس بدانیم که دنیا و تمام امکانات آن بى ارزش و بى وفا خواهد بود و تنها عمل صالح مفید و سودبخش مى باشد – .

14 – قالَ علیه السلام :
لِلْمُرائى ثَلاثُ عَلاماتٍ: یَکْسِلُ إ ذا کانَ وَحْدَهُ، وَ یَنْشطُ إ ذاکانَ فِى النّاسِ، وَ یَزیدُ فِى الْعَمَلِ إ ذا اءُثْنِىَ عَلَیْهِ، وَ یَنْقُصُ إ ذا ذُمَّ.(4)
براى ریاکار سه نشانه است : در تنهائى کسل و بى حال ، در بین مردم سرحال و بانشاط مى باشد.هنگامى که او را تمجید و تعریف کنند خوب و زیاد کار مى کند و اگر انتقاد شود سُستى و کم کارى مى کند.

15 – قالَ علیه السلام :
اَوْحَى اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى إ لى نَبیٍّ مِنَ الاْ نْبیاءِ: قُلْ لِقَوْمِکَ لا یَلْبِسُوا لِباسَ أ عْدائى ، وَ لا یَطْعَمُوا مَطاعِمَ أ عْدائى ، وَ لایَتَشَکَّلُوا بِمَش اکِلِ اءعْدائى ، فَیَکُونُوا أ عْدائى .(5)
خداوند تبارک و تعالى بر یکى از پیامبرانش وحى فرستاد : به امّت خود بگو:لباس دشمنان مرا نپوشند و غذاى دشمنان مرا میل نکنند و هم شکل دشمنان من نگردند، وگرنه ایشان هم دشمن من خواهند بود.
16 – قالَ علیه السلام :

اَلْعُقُولُ أ ئِمَّهُ الا فْکارِ، وَ الاْ فْکارُ أ ئِمَّهُ الْقُلُوبِ، وَ الْقُلُوبُ أ ئِمَّهُ الْحَواسِّ، وَ الْحَواسُّ أ ئِمَّهُ الاْ عْضاءِ.(6)
عقل هر انسانى پیشواى فکر و اندیشه اوست ؛ و فکر پیشواى قلب و درون او خواهد بود؛ و قلب پیشواى حوّاس پنج گانه مى باشد، و حوّاس پیشواى تمامى اعضاء و جوارح است .
17 -قالَ علیه السلام :

تَفَضَّلْ عَلى مَنْ شِئْتَ فَاءنْتَ اءمیرُهُ، وَ اسْتَغِْنِ عَمَّنْ شِئْتَ فَاءنْتَ نَظیرُهُ، وَ افْتَقِرْ إ لى مَنْ شِئْتَ فَاءنْتَ أ سیرُهُ.(7)
بر هر که خواهى نیکى و احسان نما، تا رئیس و سرور او گردى ؛ و از هر که خواهى بى نیازى جوى تا همانند او باشى .و خود را نیازمند هر که خواهى بدان – و از او تقاضاى کمک نما – تا اسیر او گردى .
18 – قالَ علیه السلام :
اعَزُّ الْعِزِّ الْعِلْمُ، لاِ نَّ بِهِ مَعْرِفَهُ الْمَعادِ وَ الْمَعاشِ، وَ أ ذَلُّ الذُّلِّ الْجَهْلُ، لاِ نَّ صاحِبَهُ اءصَمُّ، اءبْکَمٌ، اءعْمى ، حَیْرانٌ.(8)
عزیزترین عزّت ها علم و کمال است ، براى این که شناخت معاد و تاءمین معاشِ انسان ، به وسیله آن انجام مى پذیرد.و پست ترین ذلّت ها جهل و نادانى است ، زیرا که صاحبش همیشه در کرى و لالى و کورى مى باشد و در تمام امور سرگردان خواهد بود.

19 – قالَ علیه السلام :
جُلُوسُ ساعَهٍ عِنْدَ الْعُلَماءِ اءحَبُّ إ لَى اللّهِ مِنْ عِبادَهِ اءلْفِ سَنَهٍ، وَ النَّظَرُ إ لَى الْعالِمِ أ حَبُّ إ لَى اللّهِ مِنْ إ عْتِکافِ سَنَهٍ فى بَیْتِ اللّهِ، وَ زیارَهُ الْعُلَماءِ أ حَبُّ إ لَى اللّهِ تَعالى مِنْ سَبْعینَ طَوافاً حَوْلَ الْبَیْتِ، وَ افْضَلُ مِنْ سَبْعینَ حَجَّهٍ وَ عُمْرَهٍ مَبْرُورَهٍ مَقْبُولَهٍ، وَ رَفَعَ اللّهُ تَعالى لَهُ سَبْعینَ دَرَجَهً، وَ أ نْزَلَ اللّهُ عَلَیْهِ الرَّحْمَهَ، وَ شَهِدَتْ لَهُ الْمَلائِکَهُ: اءنَّ الْجَنَّهَ وَ جَبَتْ لَهُ.(9)
یک ساعت در محضر علماء نشستن – که انسان را به مبداء و معاد آشنا سازند – از هزار سال عبادت نزد خداوند محبوب تر خواهد بود.توجّه و نگاه به عالِم از إ عتکاف و یک سال عبادت – مستحبّى – در خانه خدا بهتر است .زیارت و دیدار علماء، نزد خداوند از هفتاد مرتبه طواف اطراف کعبه محبوب تر خواهد بود، و نیز افضل از هفتاد حجّ و عمره قبول شده مى باشد.همچنین خداوند او را هفتاد مرحله ترفیعِ درجه مى دهد و رحمت و برکت خود را بر او نازل مى گرداند، و ملائکه شهادت مى دهند به این که او اهل بهشت است .
20 – قالَ علیه السلام :

یَابْنَ آدَم ، لاتَحْمِلْ هَمَّ یَوْمِکَ الَّذى لَمْ یَاءتِکَ عَلى یَوْمِکَ الَّذى أ نْتَ فیهِ، فَإ نْ یَکُنْ بَقِیَ مِنْ اءجَلِکَ، فَإ نَّ اللّهَ فیهِ یَرْزُقُکَ.(10)
اى فرزند آدم ، غُصّه رزق و آذوقه آن روزى که در پیش دارى و هنوز نیامده است نخور، زیرا چنانچه زنده بمانى و عمرت باقى باشد خداوند متعال روزىِ آن روز را هم مى رساند.

پی نوشت ها:

1-عدّه الدّاعى : ص 85، ص 1، بحارالا نوار: ج 101، ص 73، ح 24.

2- مستدرک الوسائل : ج 16، ص 291، ح 19920.

3- بحارالا نوار: ج 69، ص 68، س 2، ضمن ح 28.

4-محبّه البیضاء: ج 5، ص 144، تنبیه الخواطر: ص 195، س 16.

5-مستدرک الوسائل : ج 3، ص 210، ح 3386.

6- بحارالا نوار: ج 1، ص 96، ح 40.

7- بحارالا نوار: ج 70، ص 13.

8- نزهه الناظر و تنبیه الخاطر حلوانى : ص 70، ح 65.

9- عدّه الدّاعى : ص 75، س 8، بحارالا نوار: ج 1، ص 205، ح 33.

10- نزهه الناظر و تنبیه الخاطر حلوانى : ص 52، ح 26.

منبع:چهل داستان و چهل حدیث از امام علی علیه السلام، حجه الاسلام و المسلمین عبدالله صالحی