نویسنده: شهرام احمدی نژاد

خوشرویی و متبسم بودن سیره معصومین ما بوده ، و در آموزه های دینی ما جایگاه ویژه دارد .در تعلیمات و اخلاق اسلامی به مسلمانان توصیه می شود که با رویی گشاده و متبسم با همدیگر برخورد کنید .
مردی به پیامبر اکرم (ص) عرض کرد: مرا وصیتی بفرما آن بزرگوار فرمودند تا مردم دوستی کن تا دوستت بدارند و اگر دوستی را تشنه محبت احساس کردی قلب او را به دلو محبت سیراب کن وبا چهره گشاده بر او روی آور.
امام باقر(ع) می فرماید: خوش رویی و گشاده رویی خاستگاه محبت و نزدیکی به خداوند ، و اخم و ترشرویی خاستگاه دشمنی و دوری از خداوند است . امام علی بن موسی الرضا (ع) می فرماید: کسی که به روی دوست مومنش لبخند بزند خداوند در کارنامه او حسنه می نگارد و هر که را خداوند برایش حسنه بنویسید عذاب نمی کند .
امام باقر(ع) فرموند : لبخند مرد بر چهره دوست و برآوردن خار از دل او در شمار حسنات است .
به قول سعدی علیه رحمه :

به شیرین زبانی تو لطف و خوشی
توانی که پیلی به مویی کشی
به شیرین زبانی توان برد گوی
که پیوسته تلخی برد تند خوی

شادبودن در برخوردها و ملاقت ها و خندان و با تبسم روبرو شدن در ارتباطات از خصلت های پسندیده ای است که هم اظهار شادی و نشاط است و هم در طرف مقابلایجاد شادمانی و نشاط می کند.در مقابل تند خویی و عبوس بودن در برخوردهای اجتماعی که می تواند ناشی از تکبر و غرور باشد ازصفات ناپسند و نکوهید ه انسان است . خنده و تبسم می تواند در محیط خانواده و کار ایجاد شادی کرده و از خستگی و افسردگی بکاهد و در نتیجه در رونق کار و فعالیت و بالا بردن میزان تلاش و حاصل کار هم موثر است

اگر حنظل خوری از دست خوشروی
به از شیرینی از دست ترشروی

خنده در از بین بردن ناراحتی ها و کدورت ها موثر است و از این طریق کنیه جای خود را به دوستی و محبت می دهد.
امام علی (ع) برای خندیدن و خنداندن بچه های یتیم بیش از خوراک و پوشاک آنها عنایت داشتند و دربعضی از ملاقات ها و هنگام ترسیدگی به خانواده فقرا و مخصوصاً یتیمان سعی داشتند با حرکات مختلف و شوخی های زیبا بچه های یتیم را بخندانند. درباره یکی از این صحنه ها قنبر می گوید: امام (ع) به صورتهای مختلف تلاش می کند بچه ها را به خنده وادارد علت را پرسیدم. امام علی (ع) فرمودند: وقتی وارد خانه شدم بچه ها گریه می کردند دوست دارم وقتی از خانه خارج می شوم خندان باشند .
در توصیف پیامبر اکرم (ص) نوشته اند : « انه کان کثیرالتبسم و کان افکه الناس؛ پیامبر اغلب تبسم بر لب داشت تو از همه بیشتر شوخی و مزاح می کرد .

خنده درمانی
در لذا بخشی و تاثیر خنده و تبسم بررفع درد و تسکین آلام روحی تردیدی نیست . بعضی از دانشمندان علم روانشناسی درباره ی آثار و خواص خنده و تبسم و تاثیر آن بر درمان بیماری ها مطالب مبسوطی دارند .
نورمن کازینز در کتاب تشریح یک بیماری اشاره می کند که چگونه برای از سرگیری یک زندگی سالم و طبیعی با بیماری فلج مبارزه کرده است . وی معتقد است که خنده داروی اصلی او بوده است وی می نویسد: توجه جدی او به زندگی باعث بدتر شدن بیماری اش شده بود و نتیجه گرفته است که ازطریق خنده می تواند وضعیت معکوس را به وجود بیاورد . وقتی که می خندیم همه چیز به نفع جسم و ذهن ما پیش می رود . اندرفینی که در مغز تخلیه می شود به ما احساس تنفسی درست مانند زمانی می شود که به ورزش دو پرداخته ایم .
خنده درد را تسکین می دهد ما تنها زمانی می توانیم بخندیم که آسوده خاطر باشیم و هر چه میزان این آسودگی بیشتر باشد درد را کمتر احساس خواهیم کرد.
منبع: کتاب نشاط در اسلام