داستانهای ائمه: امام حسن (ع): سبطى در آغوش جبرئیل علیه السلام

داستانهای ائمه: امام حسن (ع): سبطى در آغوش جبرئیل علیه السلام

 

عبداللّه بن عبّاس – پسر عموى پیغمبر اسلام و امام علىّ صلوات اللّه و سلامه علیهما – حکایت نماید:
روزى در محضر رسول اللّه صلى الله علیه و آله نشسته بودیم ، که حضرت فاطمه زهراء علیها السلام با حالت گریه وارد شد.
رسول خدا صلوات اللّه علیه فرمود: دخترم ! چرا گریان هستى ؟
اظهار داشت : اى پدرجان ! امروز حسن و حسین – سلام اللّه علیهما – از منزل خارج شده اند؛ و تاکنون برنگشته اند و هر کجا به دنبالشان گشتم آن ها را نیافتم .
سپس افزود: و شوهرم علىّ علیه السلام هم ، مدّت پنج روز است که جهت کشاورزى از منزل خارج شده و هنوز نیامده است .
در این بین حضرت رسول صلى الله علیه و آله خطاب به اصحاب کرد – که در جمع ایشان ابوبکر و سلمان فارسى و ابوذر حضور داشتند – و فرمود: حرکت کنید و ببینید نوران چشمم کجا رفته اند، آن ها را بیابید و نزد من بیاورید.
حدود هفتاد نفر جهت یافتن آن دو عزیز بسیج شدند؛ ولیکن همگى پس از گذشت ساعتى آمدند و گفتند: آن ها را نیافتیم .
حضرت رسول صلوات اللّه علیه بسیار غمگین و افسرده خاطر شد، پس جلوى مسجد آمد و دست به دعا بلند نمود و اظهار داشت : خدایا! تو را به حقّ ابراهیم و به حقّ آدم ، نور چشمانم و میوه هاى قلب مرا در هر کجا هستند از گزند هر آفتى سالم نگه دار، یا ارحم الرّاحمین !
و چون دعاى حضرت پایان یافت ، جبرئیل امین علیه السلام فرود آمد و گفت : یا رسول اللّه ! ناراحت مباش ، حسن و حسین در دنیا و آخرت سالم و گرامى مى باشند؛ و خداوند ملکى را مامور نموده تا محافظ آن ها باشد؛ و درحال حاضر در قلعه بنى نجّار در صحّت و سالم آرمیده اند.
رسوا الله ، با شنیدن این خبر شادمان و خوشحال گردید و آن گاه به همراه جبرئیل و میکائیل و عدّه اى از اصحاب به طرف حظیره و قلعه بنى نجّار حرکت کردند، وقتى وارد آن قلعه شدند؛ دیدند حسن ، برادرش حسین را در آغوش گرفته و هر دو دست در گردن هم کرده و به آرامى خوابیده اند.
پس حضرت دو زانو کنار آن عزیزان نشست و مشغول بوسیدن آن ها شد تا آن که هر دو بیدار شدند.
بعد از آن حضرت رسول ، حسین را و جبرئیل ، حسن را – که سلام و صلوات خدا بر آنان باد – در آغوش گرفته و از قلعه خارج شدند.
و سپس پیغمبر فرمود: هر که حسن و حسین را دشمن دارد، اهل آتش جهنّم خواهد بود؛ و هر که دوستدار آن ها باشد و آن ها را عزیز و گرامى دارد، اهل بهشت خواهد بود.(1)

1-منتخب طریحى : ص 269، مدینه المعاجز: ج 3، ص 289، ح 898، بحار: ج 43، ص 302.

منبع: چهل داستان وچهل حدیث از امام حسن علیه السلام ، حجت الاسلام والسلمین عبدالله صالحی

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید