مرحوم قطب الدّین راوندى در کتاب خود موسوم به خرائج و جرائح نقل کرده است :
روزى پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله در محلّى نشسته بود و اطراف آن بزرگوار، امام علىّ، حضرت فاطمه ، حسن و حسین علیهم السّلام گرد آمده بودند.
در این هنگام ، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله به ایشان خطاب کرد و فرمود: چگونه اید در آن هنگامى که هر یک از شما از یکدیگر جدا و پراکنده گردد؛ و قبر هر یک در گوشه اى از زمین قرار گیرد؟
حسین علیه السّلام لب به سخن گشود و اظهار داشت : یا رسول اللّه ! آیا به مرگ طبیعى مى میریم ، یا آن که کشته خواهیم شد؟
حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله در پاسخ فرمود: اى پسرم ! همانا شما مظلومانه کشته خواهید شد.
و سپس افزود: و ذرارى شما در روى زمین پراکنده خواهند شد.
حسین علیه السّلام سؤ ال نمود: یا رسول اللّه ! چه کسى ما را خواهد کشت ؟
حضرت رسول صلوات اللّه علیه در پاسخ فرمود: شرورترین افراد، شما را به قتل مى رسانند.
حسین علیه السّلام همچنین سؤ ال کرد: آیا کسى به زیارت قبور ما خواهد آمد؟
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: آرى ، عدّه اى از – مردان و زنان – امّت جهت زیارت شما بر سر قبور شما مى آیند، و با آمدنشان بر مزار شما، مرا خوشحال مى نمایند.
و چون قیامت بر پا شود من در صحراى محشر حاضر خواهم شد، و آن هائى را که به زیارت قبور شماها آمده باشند شفاعت مى کنم ؛ و از شداید و سختى هاى قیامت نجاتشان خواهم داد. (1)

1-بحارالا نوار: ج 18، ص 120.

منبع: چهل داستان وچهل حدیث از امام حسین علیه السلام ، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله صالحی