آیا کارتون ملوان زبل را به یاد دارید. ملوان زبل اسفناج می خورد و پس از خوردن آن بلافاصله بازوهایش باد کرده و به یک قهرمان اسطوره ای مبدل می شد. آیا واقعاً این کارتون یک داستان ساختگی است و یا واقعاً خوردن اسفناج با رشد عضلات ارتباط دارد؟
دانشمندان ثابت کرده اند که اسفناج واقعاً دارای خواص استروئیدی است. شاید به همین خاطر است که متخصصان، افزودن سبزیجات سبز رنگ به رژیم غذایی روزانه بدنسازها را اینقدر توصیه می کنند.

چرا اسفناج این قدر برای سلامتی مفید است؟

* اسفناج به دلیل ویتامین های موجود در آن غنی است.
* اسفناج با بیماریهای چشم مبارزه می کند.
* اسفناج دارای خواص سم زدایی است.
* اسفناج بیماریهای لثه را درمان می کند.
* خوردن اسفناج به درمان کم خونی کمک می کند.
* خوردن اسفناج در مقابله با ابتلاء به سرطان بسیار مؤثر است.
* مصرف مداوم اسفناج با کاستن از ریسک ابتلاء به بیماریهای دستگاه تنفسی مرتبط است. در ارتباط با خواص اسفناج می توان چندین خط دیگر به این فهرست افزود. ولی برای آگاه ساختن ارزش این ماده غذایی به همین چند سطر بسنده می کنیم.

چرا بدنسازها به اسفناج نیاز دارند؟

طبق گزارشات بدست آمده از آزمایشات صورت گرفته، خوردن اسفناج به دلیل داشتن یک ماده شیمیایی استروئیدی Phytoecdy باعث افزایش ساخت پروتئین عضلانی به اندازه 20 درصد می شود. بنابراین خوردن اسفناج کافی در رژیم غذایی روزانه باعث افزایش قدرت عضلانی می شود.

حقایقی در ارتباط با خوردن اسفناج

با این اوصاف دانشمندان دانشگاه نیوجرسی اذعان می دارند برای دستیابی به رشد عضلانی شبیه به ملوان زبل، روزانه نیاز به خوردن یک کیلوگرم اسفناج می باشد. درست است که برای رسیدن به خواص فوق العاده اسفناج نیاز به خوردن مقادیر زیاد آن می باشد ولی به یاد داشته باشید که حتی خوردن 50 گرم اسفناج در روز برای سلامت بدن و کمک به رشد سریعتر عضلات بسیار مفید و کارساز است.
اگر تداوم تمرین مرتب برایتان مشکل ساز شده و قدرت تان تحلیل رفته احتمال دارد بدنتان، کمبود پتاسیم داشته باشد. این عنصر یک ماده معدنی مهم در رژیم غذایی و همچنین یک الکترولیت کلیدی در بدن به حساب می آید. پتاسیم برای داشتن عملکرد نرمال مغز، سیستم اعصاب و عملکرد عضلات از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. هر چند اغلب پی بردن به علائم کمبود پتاسیم در بدن یا همان هیپوکالمیا Hypokalmia کار سختی است.
ولی برخی از علائم آن عبارتند از درد و گرفتگی عضلانی، کاهش قدرت عضلانی، بی انرژی بودن، نفخ، کاهش رفلکس های تاندون ها و ذخیره آب زیر پوستی.
شما می توانید تا حدودی به کمبود پتاسیم در بدن خودتان پی ببرید. برای مثال اگر قادر به اجرای جلسات تمرینی هوازی تان به صورت مرتب و منظم نیستید و یا اینکه نمی توانید تکرارهای قبلی تان را که به صورت معمول اجرا می کردید، انجام دهید و یا اینکه احساس ضعیف تر شدن و خستگی می کنید و حتی در موارد حادتر احساس درد عضلانی می کنید، پس احتمال دارد کمبود پتاسیم داشته باشید.
اگر کمبود پتاسیم درمان نشود باعث صدمه دیدن کلیه ها و حتی در موارد جدی تر منجر به تشدید بروز معلولیت می گردد. معمولاً رژیم غذایی نامناسب علت اصلی کمبود پتاسیم می باشد. از سایر عواملی که باعث کمبود پتاسیم می شوند می توان به بیش از حد مصرف کردن دیورتیک ها (مدرها)، مسهل ها، کم آبی بدن، غذا خوردن نامنظم، اسهال و استفراغ های شدید اشاره کرد.
با این تفاسیر سعی کنید همیشه از بابت رساندن کافی این ماده معدنی به بدن اطمینان پیدا کنید. به همین منظور نیاز به خوردن وافر میوه ها و سبزی ها دارید، اگر می خواهید به مقدار نیاز روزانه پتاسیم که چیزی حدود 4/7 میلی گرم در روز است دست یابید مواد غذایی غنی از پتاسیم عبارتند از سیب زمینی آب پز، سس گوجه فرنگی، کنسرو لوبیا، سیب زمینی شیرین آب پز و نیشکر پخته است. بنابراین توصیه می شود به رژیم غذایی روزانه تان این مواد را بیفزایید. البته می توانید منابع تأمین کننده پتاسیم، از قبیل اسفناج، آب میوه هایی همچون (هویج و پرتقال) ماست، ماهی (کاد، تن، حلوا) حبوبات (سویا، عدس و لوبیا) میوه هایی مثل (هلو، هندوانه) و موز را هم از یاد نبرید که یک اسنک عالی پتاسیم به حساب می آید.
منبع: نشریه دانش ورزش، شماره 293.