مرحوم سیّد محسن امین ، به نقل از کتاب مرآت الجنان مرحوم علاّ مه مجلسى آورده است :
امام علىّ بن الحسین ، حضرت زین العابدین علیه السّلام بسیار به مادر خود احترام مى نمود و لحظه اى از خدمت به او و رعایت حقوقش دریغ نمى کرد.
روزى عدّه اى از اصحاب به آن حضرت عرض کردند: یاابن رسول اللّه ! شما بیش از همه ما نسبت به مادرت نیکى و خدمت کرده اى و مى کنى ؛ ولى با این حال ، یک بار ندیده ایم که با مادرت هم غذا شده باشى ؟
حضرت سجّاد علیه السّلام در جواب ، به اصحاب خویش فرمود: مى ترسم سر سفره اى کنار مادرم بنشینم و بخواهم لقمه اى را بردارم که او میل آن را داشته است که بردارد، و به همین جهت سعى مى کنم که با او هم غذا نباشم .(1)
همچنین به نقل از امام جعفر صادق علیه السّلام حکایت کرده اند: روزى عبّاد بصرى – که یکى از سران صوفیّه و دراویش بود – در بین راه مکّه ، حضرت سجّاد امام زین العابدین علیه السّلام را ملاقات کرد و گفت : اى علىّ بن الحسین ! تو جهاد و مبارزه با دشمنان و مخالفان را رها کرده اى ، چون که سخت و طاقت فرسا بود.
و به سوى مکّه معظّمه جهت انجام مراسم حجّ حرکت کرده اى چون که ساده و آسان است ؟!
و حال آن که خداوند در قرآن گوید: به درستى که خداوند از مؤ منین جان و اموالشان را در قبال بهشت خریدارى نموده است تا در راه خدا مقاتله و مبارزه نمایند و بِکُشند و یا کشته شوند … و در آن جهاد، سعادت عظیم خواهد بود.
امام سجّاد علیه السّلام – با کمال متانت و آرامش – فرمود: آیه قرآن را به طور کامل تا پایان آن ادامه بده و بخوان ؟
عبّاد بصرى خواند: توبه کنندگان عابد و شکرگزارانى که دائم در رکوع و سجود هستند و امر به معروف و نهى از منکر مى کنند و نگهبان و نگه دارنده احکام و حدود الهى مى باشند
امام سجّاد علیه السّلام فرمود: هر زمان چنین افرادى را با این اوصاف و حالات یافتیم ، قیام و جهاد با آن ها در راه خدا براى نابودى دشمن ، همانا از حجّ و اعمال آن افضل خواهد بود.(2)

1-اعیان الشّیعه : ج 1، ص 634.

2- فروع کافى : ج 5، ص 22، ح 1.

منبع: چهل داستان وچهل حدیث از امام سجاد علیه السلام ، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله صالحی