حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) از پدر خود و آنجناب از على (علیه السلام) و ایشان از پیغمبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) نقل کرد که حضرت رسول (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود: آدم (علیه السلام) هنگامى که مشاهده کرد انوارى از صلب او ساطع و درخشان است، چون خداوند اشباح ما را از اعلاى عرش به پشت او انتقال داده بود در آن هنگام درخشش انوارى را مشاهده کرد پروردگارا این نورها چیست؟ خطاب رسید شبحهاى نورى است که از بهترین مکانهاى عرش ‍ به پشت تو انتقام داده ام و لذلک امرت الملائکه بالسجود لک اذ کنت وعاء لتلک الاشباح براى همین نورها بود که دستور دادم ملائکه ترا سجده کنند زیرا حامل و ظرف این اشباح بودى.
عرض کرد خدایا کاش انوار را براى من آشکار مى کردى؟ خطاب رسید آدم به بالاى عرش نگاه کن. صورت اشباح انوار ما از پشت آدم بر بالاى عرش منعکس شد. چشم آدم بر آنها افتاد. سئوال کرد. خداوندا این اشخاص که نورهاى آنها منعکس شده کیانند؟ خداوند فرمود: آدم اینها اشباح بهترین مخلوق من و شریفترین مردمند. این محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) است من محمودم در کارهایم نام او را از نام خود جدا کرده ام. آن دیگرى على است و من على عظیم اسمش را از اسم خود جدا کرده ام و این فاطمه است، من فاطر السموات و الارضم انا فاطم اعدائى من رحمتى یوم القضاء و فاطم اولیائى مما یبیرهم و یشینهم دشمنان خود را روز قیامت از رحمت خویش قطع مى کنم و دوستانم را از چیزهائى که باعث هلاکت و عار آنها شود جدا مى نمایم، از براى فاطمه نیز اسمى از اسمهاى خود جدا کرده ام.
این دو حسن و حسین اند، منهم محسن و مجملهم و از من است احسان، اسم آن دو را نیز از اسم خود جدا کرده ام هولاء خیار خلقى و کرائم بریتى بهم آخذ و بهم اعطى و بهم اعاقب و بهم اثیب فتوسل بهم الى یاد آدم و اذا دهتک داهیه فاجعلهم شفعاؤ ک فانى آلیت على نفسى نفسا حقا لااخیب بهم آملا و لا اردلهم سائلا ایشان بهترین مخلوق من و ارجمندترین خلائقند. میزان ثواب به اندازه مهر و علاقه به آنهاست و عقاب به اندازه دورى و دشمنى با ایشان است به واسطه آنها مردم را مورد مؤ اخذه قرار مى دهم و هم به سبب آنها عطا مى نمایم و به واسطه ایشان کیفر مى کنم و پاداش مى دهم.
آدم ! بوسیله ایشان به من متوسل شو، هرگاه ترا گرفتارى پیش آمد کرد آنها را واسطه قرار ده زیرا من سوگند به حق بر خود یاد کرده ام که امیدوار به آنها را ناامید نکنم و سوال کننده به وسیله ایشان را رد ننمایم.
آنگاه که از آدم ترک اولى صادر شد و مورد عتاب قرار گرفت خداى را به همان اسماء خواند. خداوند او را بخشید.
مفضل گفت از حضرت صادق (علیه السلام) سوال کردم تفسیر این آیه چیست «و اذا ابتلى ابراهیم ربه بکلمات الایه» فرمود: این کلمات همان کلماتى بود که آدم تلقى کرد و خداى را به آنها خواند تا از او گذشت و او این چنین بر زبان جارى کرد یا رب اساءلک بحق محمد و على و فاطمه و الحسن و الحسین الاتبت على خدایا به حق محمد و على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) ترا سوگند مى دهم که از من درگذرى خداوند او را بخشید او بخشاینده و مهربان است.
مفضل مى گوید عرض کردم یابن رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) پس در این آیه که مى فرماید (فاتمهن) منظور چیست؟ فرمود: یعنى خداوند آن کلمات را تمام و تکمیل کرد تا حضرت مهدى عجل الله له الفرج دوازده امام که نه نفر آنها از اولاد حسین بن على (علیهم السلام) هستند. (1)
گر منظر افلاک بود منزل تو
وز کوثر اگر سرشته باشد گل تو
چون مهر على نباشد اندر دل تو
مسکین تو و سعیهاى بى حاصل تو
1- ینابیع الموده ، ج 1، ص 95.
منبع: آگاه شویم،حسن امیدوار،جلد اول.