در اسلام پدر دارای مقام ارجمند و چهره ای برجسته و مورد احترام است و شأن پدر پس از شأن خدا ذکر شده است. احترامی که برای پدر ذکر شده به خاطر لیاقت او و انجام وظیفه پدری می باشد. پدر در رابطه با فرزند از طریق وراثت و محیط اثر می گذارد و به خاطر اینکه از این دو کانال اثر گذار می باشد باید مراقب رفتار و اعمال خود باشد به امید روزی که تمام پدران جامعه اسلامی، رعایت مواردی را که قبل از انعقاد نطفه، زمان جنینی و… می باشد را رعایت کرده تا نسلی سالم را تحویل جامعه دهند.
هدف از تربیت، پاک تربیت کردن فرزند است. یعنی کودک را به گونه ای تربیت کنیم تا بتواند به راه صحیح قدم گذاشته و باعث شود برای پدر و مادرش در دنیا و آخرت مفید باشد. اگر فرزند را صحیح تربیت کنیم، برای پدر و مادر نوعی باقیات الصالحات است و چراغ این باقیات هرگز خاموش نمی شود.
اهمیت فرزند برای خانواده
وجود فرزند برای خانواده نعمتی است که زن و مرد را به هم نزدیک کرده، کانون گرم خانوادگی را با نشاط و شاد می کند. اختلافات و نابسامانی های خانوادگی را از بین برده و روزهای بلند والدین را به روزهای کوتاه تبدیل می کند. وجود فرزند سبب تعادل خانواده می شود. البته این تعادل زمانی محسوس می شود که تعداد فرزندان از یک و دو متجاوز نباشد. وجود فرزند ضامن تلاش والدین و مایه ی امید و دلگرمی و شور و نشاط آنهاست. اگر فرزند نباشد، زن و شوهر به چه امیدی تلاش کنند؟ میزان کوشش زن و شوهر، وقتی فرزندی نداشته باشند به حدی است که تنها خود را شاداب نگه دارند آن هم با حالتی یأس آمیز. هنگامی که فرزند تلاش پدر و مادر را استفاده می کند، برای والدین اجر و پاداش به حساب می آید.
چرا در امر تربیت به خانواده توجه شده است؟ آدمی در محیطی به نام خانه و خانواده پا به عرصه ی وجود می گذارد و در آن محیط در کنار سایر افراد پرورش یافته و بزرگ می شود. از طرف دیگر ثابت شده است که هر فردی دارای ظرفیت و استعداد ذاتی می باشد که از پدر و مادر ارث می برد و تحت تأثیر و نفوذ عوامل مختلف محیطی قرار گرفته و تربیت می شود. به عبارت دیگر: مجموعه استعدادها و توانائی های ارثی و تأثیرات تربیتی گرفته شده از محیط، شخصیت فرد را می سازد. در تشکیل شخصیت و تربیت انسان ها، خانواده بزرگترین نقش را ایفا می کند، به خاطر همین در امر تربیت به خانواده توجه شده است.
