از شایع ترین اختلالات بالینی پس از طلاق در کودکان، افسردگی و اضطراب است که والدین با توجه به علایمی که در زیر آمده است می توانند از وجود این اختلالات در فرزندان خود مطلع شوند و به طور جدی در پی یافتن متخصصان روان شناس و روان پزشک باشند:

تغییرات عاطفی
– کاهش اعتماد به نفس: احساس بی ارزشی کند و حرف هایی درباره ی بی اهمیتی و احمق بودن خود بیان کند.
– غمگینی شدید یا تغییر شدید خلق: کناره گیری طولانی مدت از مردم و تغییر خلق، بی علاقگی به کارهایی که قبلاً دوست داشته است.
– ترس های غیرمنطقی و امتناع: ترس یا اجتناب از انسان ها، موقعیت ها یا چیزهای بی خطر، گریه ی شدید و اضطراب جدایی وقتی که از اعضای خانواده یا دوستان جدا می شود.
– خشم نامتناسب: ناکامی بیش از حد، رفتارهای پرخاشگرانه ی مکرر، دعوا با خواهر، برادر یا همکلاسی ها و فریاد کشیدن سر والدین.

تغییرات رفتاری
اهمیت ندادن به نظافت شخصی: بی توجهی به مرتب بودن سر و وضع ظاهری، بی نظمی و عدم نظافت اتاق خود.
مشکلات خواب: تمایل نداشتن برای رفتن به رختخواب، دشواری در به خواب رفتن، بیدار شدن در نصف شب، کابوس، بازگشت شب ادراری، امتناع از بیدار شدن و رفتن به مدرسه.
تمرکز ضعیف: فراموشی مزمن، فراموشی در انجام دادن تکالیف مدرسه یا کاهش معدل برای یک مدت طولانی.
سوء مصرف الکل یا مواد مخدر: استفاده از سیگار و قلیان، دارو، مواد خواب آور، مواد مخدر یا الکل.
بی قیدی جنسی: تجربه ی رفتارهای جنسی که در نهایت سلامت جسمانی و عاطفی کودک را تهدید کند.
آسیب به خود: تحمیل درد و جراحت به بدن خود برای رهایی از رنج های روانی، اقدام به کارهای خطرناک که می تواند منجر به آسیب رساندن به خود شود.
خودکشی: حرف زدن در مورد کشتن خود، کشیدن نقشه برای پایان دادن به زندگی، در این صورت بلافاصله با سازمان هایی که در جهت پیشگیری از خودکشی اقدام می کنند یا سازمان های مربوط به بهداشت روانی تماس بگیرید.
منبع مقاله: خدابخشی، رامین؛ (1388)، سرپرستی پس از جدایی (تلاشی آگاهانه برای جبران خطاهای خودآگاه و ناخودآگاه)، تهران: نشر قطره، چاپ اول