امیرمؤمنان، علی علیه‌السلام خطاب به کمیل در تقسیم‌بندی مردمان، در وصف گروه سوم می‌فرماید:
«همج رعاء اتباع کل ناعق یمیلون مع کل ریح؛ ناآگاهانی بی سر و پا که با هر بادی همراه گردیده و به دنبال هر صدایی می‌دوند».[1]
بی‌تردید، در زمان غیبت حضرت ولی‌عصر ـ به ویژه در دوران کنونی ـ امواج فتنه‌ها و بادهای مسموم، همواره دین و اعتقادات شیعیان را مورد هجمه قرار می‌دهد؛ آنان که بصیرت ندارند و با صبر و استقامت بیگانه‌اند، چه بسا با کوچک‌ترین نسیمی سر فرود آورده و تسلیم گردند. در روایات بسیاری، سخن از امتحانات و ابتلائات عصر غیبت و غربال مردمان در گیرودار این آزمون‌ها آمده است.
راه‌های درامانماندن از فتنه‌ها و نجات از مهلکه‌ها:
1. کسب بصیرت و یادگیری علوم اهل‌بیت و معارف اصیل دین به همان‌گونه که پیامبر اسلام و ائمه اطهار بیان فرموده‌اند و در روایات معتبر و کتاب‌های بزرگان شیعه؛ همچون کتاب اصول کافی و… نقل شده است؛
2. استغاثه و تضرع به درگاه خداوند متعال بر اینکه ما را از سقوط حفظ نماید و مداومت بر «دعای غریق»؛ همان دعایی که امام صادق علیه‌السلام فرمود: «هر کس می‌خواهد در آخرالزمان دینش حفظ شود، بگوید: یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلب‌القلوب ثبت قلبی علی دینک»؛[2]
3. ارتباط قلبی، اتصال و توسل دائمی به وجود مقدس امام عصر از طریق نمازها، ادعیه، زیارات و اذکاری که در این خصوص آمده است؛
4. اظهار محبت‌نمودن به آن حضرت، خود را به او سپردن و به او تکیه‌نمودن، در فراق و دوری او گریان و نالان‌بودن، فضایل او را برای دیگران بیان‌نمودن، برای فرجش دعا‌کردن، برای سلامتی وجود نازنینش صدقه‌دادن، دیگران را به سوی او دعوت‌نمودن و… همه‌و‌همه از مصادیق ارتباط و اتصال با آن حضرت خواهد بود.
پی‌نوشت‌ها
1. نهج‌البلاغه، حکمت 147.
2. کمال‌الدین، ج 2، ص352.
