1. بکه (نام دیگر مکه) : «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّهَ مُبارَکاً » (ال عمران / 96) نخستین خانه‌ای که برای مردم (و نیایش خداوند) قرارداده شد،همان است که در سرزمین مکه است،که پربرکت است.
2. حنین: « وَ یَوْمَ حُنَیْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْکُمْ کَثْرَتُکُمْ » (توبه / 25) و در روز حنین (نیز یاری نمود) در آن هنگام که فزونی جمعیتتان شما را مغرور ساخت.
3. ایکه: « کَذَّبَ أَصْحابُ الْأَیْکَهِ الْمُرْسَلِینَ » (شعراء / 176) اصحاب ایکه (شهری نزدیک مدین) رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ را تکذیب کردند)
4. جودی: « وَ اسْتَوَتْ عَلَی الْجُودِیِّ » (هود / 44) و (کشتی) بر (دامنه کوه) جودی، پهلو گرفت.
5. احقاف: « وَ اذْکُرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ » (احقاف / 21) (سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» بیم داد.
6. کهف: « إِذْ أَوَی الْفِتْیَهُ إِلَی الْکَهْفِ » (کهف / 10) زمانی را به خاطر بیاور که آن جوانان به غار پناه بردند.
7. یثرب: « یا أَهْلَ یَثْرِبَ لا مُقامَ لَکُمْ » (احزاب / 13) ای اهل یثرب (ای مردم مدینه) اینجا جای توقف شما نیست.
8. مصر: « وَ قالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِینَ» (یوسف / 99) و (یوسف) گفت: همگی داخل مصر شوید، که انشاء الله در امن و امان خواهیدبود.
9. بابل: « وَ ما أُنْزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ » (بقره / 102) و (نیزیهود) از آنچه بر دو فرشته بابل«هاروت» و «ماروت» نازل شد پیروی کردند.
10. حجر: « وَ لَقَدْ کَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ» (حجر / 80) و اصحاب حجر (سرزمین قوم ثمود) پیامبران را تکذیب کرد.
11. طور سیناء: « وَ شَجَرَهً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَیْناءَ » (مؤمنون / 20) و درختی را که از طور سینا می‌روید.
12. مدین: « وَ إِلی مَدْیَنَ أَخاهُمْ شُعَیْباً » (اعراف / 85) و به سوی زمین،برادرشان شعیب را (فرستادیم) .
13. وادی ایمن: « فَلَمَّا أَتاها نُودِیَ مِنْ شطِئِ الْوادِ الْأَیْمَنِ فِی الْبُقْعَهِ الْمُبارَکَهِ » (قصص / 30) پس چون به آن (ارتش رسید) از جانب راست وادی،در آن جایگاه مبارک ندا آمد.
14. مکه: « وَ هُوَ الَّذِی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ وَ أَیْدِیَکُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکَّهَ » (فتح / 24) و او کسی است که دست آنها را از شما و دست شما را از آنان در دل مکه کوتاه کرد.
15. مسجد: « یا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ » (اعراف / 31) ای فرزندان آدم زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد،با خود بردارید.
16. مسجدالحرام: « فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ » (بقره / 144) پس روی خود را به سوی مسجدالحرام کن.
17. مسجدالاقصی: « سُبْحانَ الَّذِی أَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی » (اسراء / 1) پاک ومنزه است خدایی که بنده‌اش را در یک شب از مسجدالحرام به مسجدالاقصی سیر داد.
18. مدینه: « یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَی الْمَدِینَهِ… » (منافقون / 8) آنها می‌گویند:اگر به مدینه باز گردیم… .
19. کعبه: « جَعَلَ اللَّهُ الْکَعْبَهَ الْبَیْتَ الْحَرامَ قِیاماً لِلنَّاسِ » (مائده / 97) خداوند،کعبه (بیت الحرام) را وسیله‌ای برای استواری و سامان بخشیدن به کار مردم قرار داده.
20. صفا و مروه: « إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ » (بقره / 158) صفاو مروه از شعائر (ونشانه‌های) خداست.
21. سلسبیل: « عَیْناً فِیها تُسَمَّی سَلْسَبِیلاً » (انسان / 18) از چشمه‌ای در بهشت که نامش سلسبیل است.
22. روم: « غُلِبَتِ الرُّومُ » (روم / 2) رومیان مغلوب شدند.
23. بهشت: « الْجَنَّهِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ » (فرقان / 15) بهشت جاویدانی که به پرهیزگاران وعده داده شده.
24. جهنم: « وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ» (ال عمران / 162) و جایگاه او جهنم،و پایان کار او بسیار بد است.
25. مسجد ضرار: « وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ کُفْراً …» (توبه / 107) (گروهی دیگر از آنها) کسانی هستند که مسجدی ساختند برای زیان (به مسلمانان) ، و (تقویت) کفر،…
26. طوی: « إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوی » (نازعات / 16) در آن هنگام که پروردگارش او را سرزمین مقدس«طوی» ندا داد.