چون که می خوانند قرآن گوش باش
آن زمــــان دلــداده خــامــوش بــاش
در هــوای خویش و سرگـردان مباش
محفل شوق است بی سامان مباش
خلــوت مــستــانه عــرفانـی تـراست
از تو هر شب چشم حیرانی تـراست
درگــه قــرآن حــریم لالــه هـــاســـت
عشق آنجـــا در خــم آیینه هــاســت
محــفــل او خــانه تشـــویـش نـیست
حیرت و مستی طلوعی بیش نیست
بـــحــر ژرف ذات بـــی همتـاســت او
تــرجمــان عالــم عــقبـــی اســت او
معــدن فیــض ربــوبـی، هـادی است
وصــل خــوبان جـلوه این وادی است
منطــق او منطـق عشق و صفـاست
هفت بطنش جلــوگــاه کبــریــاســت
او کتــاب دعــوت از پــروانــه هــاست
عطر خوشبوی حــریـم خانه هــاست
عــروه الــوثـقی است او در این جهان
رازهــــای بــــی کــران دارد نـــهــان
مصحــف عظــمــی است ای هابیلیان
در ربــائــیــــد از کـــف قــابــیــلیــــان
