قرآن کریم :
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الأَْرْضِ؛
[سوره اعراف، آیه ۹۶]
اگر اهل شهرها و آبادى ها ایمان آورده و تقوا پیشه مى کردند قطعا برکات آسمان و زمین را برایشان مى گشودیم.
۱پیامبر صلی الله علیه و آله: قالَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ… اِذا قالَ الْعَبْدُ: «بِسمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ»قالَ اللّه ُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبْدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَنْ اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فىاَحْوالِهِ؛
خداوند فرمود: «… هرگاه بنده بگوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم، خداى متعالمى گوید: بنده من با نام من آغاز کرد. بر من است که کارهایش را به انجام رسانم و او را درهمه حال، برکت دهم».
[عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۹، ح ۵۹]
۲پیامبر صلی الله علیه و آله: اَحِبُّو الْمَعْروفَ وَ اَهْلَهُ فَوَالَّذى نَفْسى بِیَدِهِ اِنَّ الْبَرَکَهَ وَ الْعافیَهَمَعَهُما؛
نیکى و نیکوکاران را دوست بدارید. سوگند به آن که جانم به دست اوست، برکت وتندرستى، با نیکى و نیکوکاران است.
[کنز العمّال، ح ۱۵۹۷۴]
۳پیامبر صلی الله علیه و آله: اِذا دَخَلَ اَحَدُکُمْ بَیْتَهُ فَلْیُسَلِّمْ، فَاِنَّهُ یُنْزِلُهُ الْبَرَکَهَ وَ تُؤنِسُهُ الْمَلائِکَهُ؛
هرگاه یکى از شما به خانه خود وارد مى شود، سلام کند، چرا که سلام برکت مى آوردو فرشتگان با سلام دهنده انس مى گیرند.
[علل الشرایع، ج ۲، ص ۵۸۳، ح ۲۳]
۴پیامبر صلی الله علیه و آله: باکِروا طَـلَبَ الرِّزْقِ وَ الْحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَکَهٌ وَ نَجاحٌ؛
در پى روزى و نیازها، سحر خیز باشید؛ چرا که حرکت در آغاز روز، [مایه ]برکت وپیروزى است.
[المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۴، ح ۷۲۵۰]
۵پیامبر صلی الله علیه و آله: اِنَّ لِکُلِّ امْرِىٍ ء رِزْقا هُوَ یَاْتیهِ لا مَحالَهَ فَمَنْ رَضىَ بِهِ بورِکَ لَهُ فیهِ وَوَسِعَهُ وَ مَنْ لَمْ یَرْضَ بِهِ لَمْ یُبارَکَ لَهُ فیهِ وَ لَمْ یَسَعْهُ اِنَّ الرِّزْقَ لَیَطْلُبُ الرَّجُلَ کَمایَطْلُبُهُ اَجَلُهُ؛ه
ر کس روزى اى دارد که حتما به او خواهد رسید. پس هر کس به آن راضى شود، برایشپُر برکت خواهد شد و او را بس خواهد بود و هر کس به آن راضى نباشد، نه برکت خواهدیافت و نه او را بس خواهد بود. روزى در پى انسان است، آن گونه که اجلش در پى اوست.
[اعلام الدین، ص ۳۴۲]
۶پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلصَّلاهُ مِنْ شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاهُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنْهاجُالاَْنْبیاءِ وَ لِلْمُصَلّى حُبُّ الْمَلائِکَهِ وَ هُدىً و ایمانٌ وَ نورُ الْمَعْرفَهِ وَ بَرَکَهٌ فِى الرِّزْقِ؛
نماز، از آیین هاى دین است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است.براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزى است.
[خصال، ص ۵۲۲، ح ۱۱]
۷پیامبر صلی الله علیه و آله: کُلوا جَمیعا وَ لا تَفَرَّقوا فَاِنَّ الْبَرَکَهَ مَعَ الْجَماعَهِ؛
با هم غذا بخورید و پراکنده نباشید، که برکت با جماعت است.
[بحارالأنوار، ج ۶۶، ص ۳۴۹]
۸پیامبر صلی الله علیه و آله: اِذا وُضِعَتِ الْمائِدَهُ حَفَّتها اَرْبَعَهُ آلاْفِ مَلَکٍ، فَاِذا قالَ الْعَبْدُ: بِسمِ اللّه ِقالَتِ الْمَلائِکَهُ: بارَکَ اللّه ُ عَلَیْکُم فى طَعامِکُم ثُمَّ یَقولونَ لِلشَّیْطانِ اُخْرُجْ یا فاسِقُ، لاسُلطانَ لَکَ عَلَیْهِمْ؛
هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى آیند. چون بندهبگوید: «بسم اللّه » فرشتگان مى گویند: «خداوند، به غذایتان برکت دهد!» سپس بهشیطان مى گویند: «اى فاسق! بیرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».
[کافى، ج ۶، ص ۲۹۲، ح ۱]
۹پیامبر صلی الله علیه و آله: اَعْظَمُ النِّساءِ بَرَکَهً اَیْسَرُهُنَّ صَداقا ؛
با برکت ترین زنان، کم مهریّه ترین آنان است.
[السنن الکبرى، ج ۷، ص ۲۳۵]
۱۰پیامبر صلی الله علیه و آله: رَحِمَ اللّه ُ اَبَا الْبَناتِ، اَلْبَناتُ مُبارَکاتٌ مُحَبِّباتٌ وَ الْبَنونَ مُبَشِّراتٌ وَ هُنَّالْباقیاتُ الصّالِحاتُ؛
رحمت خدا بر پدرى که داراى دخترانى است! دختران، با برکت و دوست داشتنى اندو پسران، مژده آورند. دختران باقیات الصالحات (بازماندگان شایسته)اند.
[مستدرک الوسائل، ج ۱۵، ص ۱۱۵،ح ۱۷۷۰۰]
۱۱پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ تَسَمّى بِاسمى یَرجو بَرَکَتى وَ یُمْنى، غَدَتْ عَلَیْهِ الْبَرَکَهُ وَ راحتَاِلى یَوْمِ القیامَهِ؛
هر کس به نام من نامگذارى کند و برکت و خجستگى مرا امید داشته باشد، برکت بهسوى او خواهد آمد و تا قیامت (باقى) خواهد بود.
[کنزالعمّال، ح ۴۵۲۲۱]
۱۲پیامبر صلی الله علیه و آله: اِعْلَمْ اَنَّ الصِّدقَ مُبارَکٌ وَ الْکِذْبَ مَشْؤومٌ؛
بدان که راستگویى، پر برکت است و دروغگویى، شوم.
[تحف العقول، ص ۱۴]
۱۳پیامبر صلی الله علیه و آله: اِنَّ فِى الرِّفْقِ الزّیادَهَ وَ الْبَرَکَهَ وَ مَنْ یُحْرَمِ الرِّفْقُ یُحْرَمِ الْخَیْرَ؛
در مدارا، فزونى و برکت است، و هر کس از مدارا محروم باشد، از خیر، محروم شده است.
[کافى، ج ۲، ص ۱۱۹، ح ۷]
۱۴پیامبر صلی الله علیه و آله: عائِدُ الْمَریضِ یَخوضُ فِى الْبَرَکَهِ فَاِذا جَلَسَ انْغَمَسَ فیها؛
عیادت کننده بیمار، در برکت فرو مى رود و چون نزد بیمار بنشیند، در آن غوطه ورمى شود.
[کنزالفوائد، ج ۱، ص ۱۷۸]
۱۵پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلرّوحُ وَ الرّاحَهُ وَ الْفَلَجُ وَ الْفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ الْبَرَکَهُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعافیَهُ وَالْمُعافاهُ وَ الْبُشْرى وَ النَّصْرَهُ وَ الرِّضا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرابَهُ وَ النَّصْر وَ الظَّـفَرُ وَالْتَّمْکینُ وَ السُّروُر وَ الْمَحَبَّهُ مِنَ اللّه ِ تَبارَکَ وَ تَعالى عَلى مَنْ اَحَبَّ عَلىَّ بْنَ اَبىطالِبٍ علیه السلام وَ والاهُ وَ ائْتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضْلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصیاءَ مِنْ بَعْدِهِ وَ حَقٌ عَلَىَّ اَنْاُدْخِلَهُمْ فى شَفاعَتى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَنْ یَسْتَجیبَ لى فیهِم وَ هُمْ اَتْباعى وَ مَنْ تَبِعَنىفَاِنَّهُ مِنّى؛
آسایش و راحتى، کامیابى و رستگارى و پیروزى، برکت و گذشت و تندرستىو عافیت، بشارت و خرّمى و رضایتمندى، قرب و خویشاوندى، یارى و پیروزىو توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر کسى باد که على بن ابى طالبرا دوست بدارد، ولایت او را بپذیرد، به او اقتدا کند، به برترى او اقرار نماید، و امامانِپس از او را به ولایت بپذیرد. بر من است که آنان را در شفاعتم وارد کنم. بر پروردگارمن است که خواسته مرا درباره آنان اجابت کند. آنان پیروان من هستند و هر که ازمن پیروى کند، از من است.
[بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۹۲]
۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلْبَرَکَهُ مَعَ اَکابِرِکُمْ؛
برکت، با بزرگان شماست.
[جامع الأخبار، ص ۲۴۲، ح ۶۱۷]
۱۷پیامبر صلی الله علیه و آله: ما مِنْ مائِدَهٍ اَعْظَمُ بَرَکَهً مِنْ مائِدَهٍ جَلَسَ عَلَیْها یَتیمٌ؛
هیچ سفره اى با برکت تر از سفره اى نیست که یتیم بر سر آن بنشیند.
[کنزالعمّال، ح ۶۰۴۰]
۱۸پیامبر صلی الله علیه و آله: لَمّا خَلَقَ اللّه ُ الْمَعیشَهَ جَعَلَ الْبَرَکاتِ فِى الْحَرثِ وَ الْغَنَمِ؛
چون خداوند، وسایل زندگى مردم را آفرید، برکت ها را در کشاورزى و گوسفنددارىقرار داد.
[کنزالعمّال، ح ۹۳۵۴]
۱۹پیامبر صلی الله علیه و آله: شَهْرُ رَمَضانَ شَهْرُ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ شَهْرٌ یُضاعِفُ اللّه ُ فیهِ الْحَسَناتِوَ یَمحو فیهِ السَّیِّئاتِ وَ هُوَ شَهْرُ الْبَرَکَهِ؛
ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است که خداوند در آن حسنات را مى افزاید وگناهان را پاک مى کند و آن ماه برکت است.
[بحارالأنوار، ج ۹۶، ص ۳۴۰، ح ۵]
۲۰پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلْبَیِّعانِ بِالخیارِ ما لَمْ یَتَفَرَّقا ـ او قال: حَتّى یَتَفَرَّقا ـ فَاِنْ صَدَقا وَ بَیَّنابورِکَ لَهُما فى بَیْعِهِما وَ اِنْ کَـتَما وَ کَذِبا مُحِقَت بَرَکَهُ بَیْعِهِما؛
خریدار و فروشنده، تا از یکدیگر جدا نشده اند، اختیار [فسخ معامله را ]دارند. اگرراست بگویند و [عیب را] آشکار بگویند، داد و ستد براى هر دو، برکت خواهد داشت، واگر [عیب را ]بپوشانند و دروغ بگویند برکت دادوستدشان خواهد رفت.
[صحیح بخارى، ج ۳، ص ۱۰]
۲۱پیامبر صلی الله علیه و آله: ثَلاثٌ لَو یَعْلَمُ النّاسُ ما فیهِنَّ ما اُخِذْنَ اِلاّ بِسَهْمَهٍ حِرصا عَلى ما فیهِنَّمِنْ الْخَیْرِ وَ الْبَرَکَهِ: اَلتَّـأْذینُ بِالصَّلاهِ وَ التَّهجیُر بِالجَماعاتِ وَ الصَّلاهُ فى اَوَّلِالصُّفوفِ؛
سه چیز است که اگر مردم آثار آن را مى دانستند، به جهت حریص بودن به خیر وبرکتى که در آنها هست، به قرعه متوسل مى شدند: اذان نماز، شتاب به نماز جماعت ونماز در صف اول.
[کنزالعمّال، ح ۴۳۲۳۵]
۲۲پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ حَبَسَ عَنْ اَخیهِ الْمُسْلِمِ شَیْئا مِنْ حَقِّهِ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَیْهِ بَرَکَهَ الرِّزْقِ اِلاّاَنْ یَتوبَ؛
هر کس چیزى از حقّ برادر مسلمان خود را نگه دارد [و به او ندهد]، خداوند، برکتروزى را بر او حرام مى کند، مگر آن که توبه کند [و جبران نماید].
[من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۵،ح ۴۹۶۸]
۲۳پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلْجَماعَهُ بَرَکَهٌ وَ السَّحوُر بَرَکَهٌ وَ اِطْعامٌ مِنَ اللَّیْلِ بَرَکَهٌ. تَسَحَّرواتَزْدادوا قُوَّهً، تَسَحَّروا تُصیبُوا السُّنَّهَ، تَسَحَّروا وَ لَوْ بِجُرْعَهٍ مِنْ ماءٍ ؛
جماعت، غذاى سحر و غذا دادن در شب، برکت است. سحرى بخورید تا نیرویتانزیاد شود. سحرى بخورید تا به سنّت عمل کرده باشید؛ سحرى بخورید هر چند یکجرعه آب باشد.
[تیسیر المطالب، ص ۲۸۲]
۲۴پیامبر صلی الله علیه و آله: لا یَزالُ النّاسُ بِخَیْرٍ ما اَمَروا بِالْمَعْروفِ وَ نَهَوا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تَعاوَنواعَلَى البِرِّ وَ التَّقْوى فَاِذا لَمْ یَفْعَلوا ذلِکَ نُزِعَتْ مِنْهُمْ الْبَرَکاتُ وَ سُلِّطَ بَعْضُهُم عَلىبَعْضٍ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ ناصِرٌ فِى الاَْرْضِ وَ لا فِى السَّماءِ؛
تا وقتى مردم امر به معروف و نهى از منکر مى کنند و یکدیگر را در نیکى و تقوا،یارى مى رسانند، در خیر و نیکى اند، آن گاه که چنین نکنند، برکت ها از آنانگرفته مى شود و بعضى بر بعض دیگر مسلّط مى گردند و در زمین و در آسمان،هیچ یاورى نخواهند داشت.
[تهذیب الأحکام، ج ۶، ص ۱۸۱، ح ۳۷۳]
۲۵امام على علیه السلام: اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَهُ الْواسِعَهُ وَ الْخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّلَها بَرَکَهً وَ بَرَکَتُها جَودَهُ مَوْضِعِها وَسَعَهُ ساحَتِها وَ حُسْنُ جِوارِ جیرانِها؛
خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حیاط (قسمت جلوى خانه) وهم نشینان خوب است. و خانه را برکتى است، برکت خانه جایگاه خوب آن، وسعتمحوطه آن و همسایگان خوب آن است.
[مکارم الاخلاق، ص ۱۲۵]
۲۶پیامبر صلی الله علیه و آله: صَلاهُ اللّیلِ مَرضاهٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ المَلائِکَهِ وَ سُنَّهُ الاَْنْبیاءِ وَ نورُالْمَعْرفَهِ وَ اَصْلُ الاْیمانِ وَ راحَهُ الاَْبْدانِ وَ کَراهیَهٌ لِلشَّیْطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى الاَْعْداءِ وَاِجابَهٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ الاَْعْمالِ وَ بَرَکَهٌ فِى الرِّزْقِ؛
نماز شب، موجب رضایت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پیامبران، نور معرفت،ریشه ایمان، آسایش بدن ها، مایه ناراحتى شیطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مایه اجابتدعا، قبولى اعمال و برکت در روزى است.
[ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۹۱]
۲۷امام على علیه السلام: شیعَتُنَا الْمُتَباذِلونَ فى وِلایَتِنا، اَلْمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلْمُتَزاوِرونَ فىاِحیاءِ اَمْرِنا اَلَّذینَ اِنْ غَضِبوا لَمْ یَظْلِموا وَ اِنْ رَضوا لَمْ یُسْرِفوا، بَرَکَهٌ عَلى مَنْجاوَروا سِلْمٌ لِمَنْ خالَطوا؛
شیعیان ما کسانى اند که در راه ولایت ما بذل و بخشش مى کنند، در راه دوستى ما بهیکدیگر محبت مى نمایند، در راه زنده نگه داشتن امر و مکتب ما به دیدار هم مى روند.چون خشمیگین شوند، ظلم نمى کنند و چون راضى شوند، زیاده روى نمى کنند، براىهمسایگانشان مایه برکت اند و نسبت به هم نشینان خود در صلح و آرامش اند.
[کافى، ج ۲، ص ۲۳۶، ح ۲۴]
۲۸امام على علیه السلام: اَلْبَرَکَهُ فى مالِ مَنْ آتَى الزَّکاهَ وَ واسَى الْمُؤمِنینَ وَ وَصَلَ الاَْقْرَبینَ؛
برکت در مال کسى است که زکات بپردازد، به مؤمنان مدد و یارى رساند و بهخویشاوندان کمک نماید.
[تحف العقول، ص ۱۷۲]
۲۹امام على علیه السلام: عِنْدَ فَسادِ النِّیَّهِ تَرْتَفِعُ الْبَرَکَهُ؛
هرگاه نیّت ها فاسد باشد، برکت از میان مى رود.
[غررالحکم، ح ۶۲۲۸]
۳۰امام على علیه السلام: اِذا ظَهَرَتِ الجِنایاتُ ارْتَفَعَتِ الْبَرَکاتُ؛
هرگاه گناهان آشکار شوند، برکت ها از میان مى رود.
[غررالحکم، ح ۴۰۳۰]
۳۱امام حسن علیه السلام: لَوْ اَنَّ النّاسَ سَمِعوا قَوْلَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَ رَسولِهِ لاََعْطَتْهُمُ السَّماءُقَطْرَها وَ الاَْرْضُ بَرَکَـتَها وَ لَمَا اخْتَلَفَ فى هذِهِ الاُْمَّهِ سَیْفانِ وَ لاََکَلوها خَضْراءَخَضِرَهً اِلى یَوْمِ القیامَهِ؛
اگر مردم سخن خدا و پیامبرش را مى شنیدند، آسمان بارانش را و زمین برکتش را بهآنان مى بخشید و هرگز در این امّت، اختلاف و زدوخورد پیش نمى آمد و همه از نعمتسر سبز دنیا تا روز قیامت، برخوردار مى شدند.
[امالى طوسى، ص ۵۶۶، ح ۱۱۷۴]
۳۲امام حسین علیه السلام: ـ فى بَیانِ ما یَحْدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّهِ علیه السلام ـ : وَ لَتَنْزِلَنَّالْبَرَکَهُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَهَ لَتَقْصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه ُ فیها مِنَ الثَّمَرَهِوَ لَتُؤْکَلُ ثَمَرهُ الشِّتاءِ فِى الصَّیْفِ وَ ثَمَرَهُ الصَّیْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَوْلُهُ تعالى: «وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلکِنکَذَّبُوا»؛
در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه السلام رخ مى دهد : برکت از آسمان به سوى زمینفرو مى ریزد، تا آن جا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مى افزاید، مى شکند.(مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مى خورند و اینمعناى سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادى ها ایمان مى آوردند و تقوا پیشهمى کردند، برکت هایى از آسمان و زمین به روى آنان مى گشودیم، لیکن تکذیب کردند).
[مختصر بصائر الدرجات، ص ۵۱]
۳۳پیامبر صلی الله علیه و آله: اَ لْمُفْتونَ سادَهُ الْعُلَماءِ وَ الْفُقَهاءُ قادَهٌ اُخِذَ عَلَیْهِمْ اَداءُ مَواثیقِ الْعِلْمِ وَالْجُلوسُ اِلَیْهِمْ بَرَکَهٌ وَ النَّظَرُ اِلَیْهِم نورٌ؛
فتوا دهندگان بزرگانِ دانشمندان اند و فقیهان پیشوایانى که از آنان بر اداى پیمانعلم تعهد گرفته شده است، نشستن نزد آنان برکت است و نگاه به آنان روشنى است.
[تاریخ بغداد، ج ۴، ص ۱۵۹]
۳۴امام صادق علیه السلام: اِنَّ النّاسَ یَستَغْنونَ اِذا عُدِلَ بَیْنَهُمْ وَ تُنْزِلُ السَّماءُ رِزْقَها وَ تُخْرِجُالاَْرْضُ بَرَکَتَها بِاِذْنِ اللّه ِ تَعالى ؛
اگر در میان مردم عدالت برقرار شود، همه بى نیاز مى شوند و به اذن خداوند متعالآسمان روزى خود را فرو مى فرستد و زمین برکت خویش را بیرون مى ریزد.
[کافى، ج ۳، ص ۵۶۸، ح ۶]
۳۵امام صادق علیه السلام: اَ لْبَرَکَهُ مِنْ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلىٍّ علیه السلام عَشَرَهُ اَمْیالٍ؛
تا ده میل اطراف قبر حسین بن على علیه السلام برکت است.
[بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص۱۱۶، ح ۴۱]
۳۶امام على علیه السلام: ایّاکُمْ وَ الْحَلْفَ فَاِنَّهُ یُنْفِقُ السِّلْعَهَ وَ یَمْحَقُ الْبَرَکَهَ؛
از قسم خوردن بپرهیزید، چرا که کالا را تلف مى کند و برکت را از بین مى برد.
[کافى، ج ۵، ص ۱۶۲، ح ۴]
۳۷امام صادق علیه السلام: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَسَمْتَ لى مِنْ قِسْمٍ اَوْ رَزَقْتَنىمِنْ رِزْقٍ فَاجْعَلْهُ حَلالاً طَیِّبا واسِعا مُبارَکا قَریبَ الْمَطْلَبِ سَهْلَ الْمَاْخَذِ فى یُسْرٍ مِنْکَوَ عافَیهٍ وَ سَلامَهٍ وَ سعادَهٍ اِنَّک عَلى کُلِّ شَىْ ءٍ قَدیرٌ؛
خدایا! بر محمّد و خاندان او، درود فرست و آنچه را برایم قسمت کرده و یاروزى نموده اى، حلال، پاک، فراوان، با برکت، دست یافتنى و آسان به دست آمدنى قراربده، با راحتى، عافیت، تندرستى و خوش بختى از سوى خود مقرر کن! به درستىکه تو بر هر چیز توانایى.
[بحارالأنوار، ج ۸۹، ص ۳۷۷، ح ۶۶]
۳۸پیامبر صلی الله علیه و آله: اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ تعالى قَدْ فَرَضَ عَلَیْکُمْ الْجُمُعَهَ فَمَنْ تَرَکَها فى حَیاتى وَبَعْدَ مَماتى وَ لَهُمْ اِمامٌ عادِلٌ اِسْتِخْفافا بِها وَ جُحودا لَها فَلا جَمَعَ اللّه ُ شَمْلَهُ وَ لا بارَکَلَهُ فى اَمْرِهِ اَلا وَ لا صَلاهَ لَهُ اَلا وَ لا زَکاهَ لَهُ اَلا وَ لا حَجَّ لَهُ اَلا وَ لا صَوْمَ لَهُ اَلا وَ لابَرَکَهَ لَهُ حَتّى یَتوبَ؛
بدانید که خداوند متعال نماز جمعه را بر شما واجب ساخته است پس آنان که درزندگى و پس از مرگ من، از روى سبک شمردن و یا انکار، آن را ترک کنند، با وجود این کهپیشواى عادلى دارند، خداوند وحدتشان نبخشد و در کارشان برکت ندهد، آگاه باشید نهزکات، نه نماز، نه حج و نه روزه آنان پذیرفته است. بدانید که زندگى آنان برکتى نخواهدداشت، مگر توبه کنند.
[عوالى اللالى، ج ۲، ص ۵۴، ح ۱۴۶]
۳۹امام کاظم علیه السلام: مُشاوَرَهُ الْعاقِلِ النّاصِحِ یُمْنٌ وَ بَرَکَهٌ وَ رُشْدٌ وَ تَوفیقٌ مِنَ اللّه ؛
مشورت با عاقلِ خیرخواه، خجستگى، برکت، رشد و توفیقى از سوى خداست.
[تحف العقول، ص ۳۹۸]
۴۰امام هادى علیه السلام: اِنَّ الْحَرامَ لا یَنْمى وَ اِنْ نَمى لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ یُؤجَرْعَلَیْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ کانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛
به راستى که حرام، افزایش نمى یابد و اگر افزایش یابد، برکتى ندارد و اگر انفاق شود،پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود.
[کافى، ج ۵، ص ۱۲۵، ح ۷]
مؤلف : هادی موحدی
