نویسنده: الهه معرفت

روز جوان به یاد علی اکبر(ع)

مرد می خواند:

تازه جوانم علی
سر روانم علی
و ما سینه می زدیم برای جوانی که نامش علی اکبر بود و جوانی سرو قامت بوده.
مرد می خواند:
ای شبه پیغمبر علی…
و ما گریه می کردیم برای جوانی که سرو قامت بوده و شبیه پیامبر اسلام بوده است لابد کسی که شبیه پیامبر بوده خیلی زیبا و دوست داشتنی بوده. و چون یک تنه به دل دشمن زده لابد شجاعت را از پدر بزرگوارش علی (علیه السلام) به ارث برده. پسری که اولین سپر بلای پدر می شود. و این همه ی دانستنیهای ما بود از حضرت علی اکبر (علیه السلام).
بعدها در دوران نوجوانی کتابی خواندیم از سید مهدی شجاعی به نام (پدر عشق، ‌پسر عشق) که سید با قلم همیشه روانش، ‌توصیف کرده بود ارتباط قشنگ علی اکبر (علیه السلام) حسین با پدرش اما هنوز هیچ نمی دانیم از اول شهید کربلا. و حالا می خواهیم بیشتر با او آشنا شویم.

شناسنامه

حضرت علی اکبر (علیه السلام) در سال سی و سوم هجری مصادف با روز یازدهم شعبان دو سال قبل از کشته شدن عثمان به دنیا آمده است. در روز عاشورا آن بزرگوار 27 ساله بود و به اتفاق مورخین و علمای علم نسبت حضرت علی اکبر (علیه السلام) از امام سجاد (علیه السلام) بزرگتر بوده است و امام سجاد در روز عاشورا 23 سال داشتند .
حضرت علی اکبر (ع) در خاندانی رشد یافت که حافظ سر خداوند و جانشینان بر حق آخرین پیامبر و ذریه او هستند .
پدر گرامی علی اکبر (ع). سید جوانان بهشت امام حسین (ع) محبوب پیامبر بود که در دوران کودکی رسول خدا (ص) وی را در آغوش می گرفت ومی فرمود:
( حسین از من و من از حسین هستم و …) و حضرت علی اکبر (ع) در دامن چنین پدری رشد و نمو یافت و غنچه وجودش شکوفا شد.

مادر آن جناب:

همسر دیگر حضرت امام حسین(ع) لیلی (دختر ابی مره ی بن عروه ی بن مسعود ثقفی) است که وی یکی از سادات اربعه در اسلام است. و از بزرگانی بود که رسول خدا (ص) او را مثل صاحب یاسین ( که قوم خود را به خدا دعوت کرد و او را کشتند ) و شبیه ترین مردم به عیسی بن مریم نامید.

علی اکبر…

از جمله آداب و سنت های نوزاد که در اسلام جزو مستحبات محسوب می گردد، ‌این است که پس از نامگذاری برایش کنیه تعیین می کنند و امام حسین (ع) در اجرای این سنت حسنه کنیه (ابوالحسن) را که کنیه پدرش می باشد،‌ برای فرزندش علی اکبر (ع) برگزید.
این سید شهید به لقب اکبر معروف و مشهور گردید و این لقب به دلیل فزونی سن او از امام سجاد (ع) می باشد. صحت این ادعا را از امام سجاد(ع) در گفتگو با ابن زیاد ذکر نموده است؛‌ زیرا در یک مجلس عمومی که از اسرای اهل بیت امام حسین (ع) را احضار کرده بودند پس از محاورات تندی که بین (ابن زیاد) و حضرت زینب کبری ( سلام الله علیها) صورت گرفت،‌ حاکم خیانت کار کوفه،‌ روی به طرف امام سجاد (ع) کرد و گفت : اسم تو چیست!
امام فرمود: علی !
ابن زیاد گفت: مگر خدا علی بن حسین را نکشت؟
امام با استواری خاصی گفت: (برادر بزرگتری از خود داشتم که عوامل شما آن را کشتند)
پس لقب علی بن حسین اکبر می باشد

ازدواج حضرت علی اکبر (ع):

اگر بگوییم آن جناب هنگام شهادت 25 سال یا بیشتر داشتند،‌ حتماً‌ ازدواج کرده بودند. چون این بزرگوار تارک این سنت عظیمه نخواهد بود. از حدیث بزنطی و بعضی عبارات زیارت آن جناب استفاده می شود که آن بزرگوار ازدواج نموده و دارای فرزند بودند.

شبه رسول

این جوان خوش سیما در طلاقت زبان و زیبایی صورت و سیرت و خلقت شبیه ترین مردم به رسول خدا (ص) بود و جامه همه کمالات و صفات حسنه و اخلاق نیکو می باشد.
حضرت علی اکبر (ع) در جمیع صفات و اخلاق چون حضرت محمد (ص) و پدر بزرگوارش درباره او فرمودند:
«خدایا گواه باش ! جوانی که در خلقت و سیرت و گفتار شبیه ترین مردم به پیامبرت بود،‌ به جنگ رفت و ما هرگاه به دیدن پیامبرت مشتاق می شدیم،‌ به این جوان نگاه می کردیم»

حکایتی آشنا

در حدیثی از مرحوم سید بن طاووس و شیخ مفید در طی طریق کربلا نقل شده است که به پدر بزرگوارش گفت:
«افلسنا علی الحق»؟
آیا ما بر حق نیستیم؟
حضرت امام حسین (ع) فرمودند:
بلی!
علی اکبر (ع) عرض کرد:
«اذا لا نبالی بالموت»
حال که چنین است از مرگ باکی نداریم!

وارث حیدر

آن بزرگوار شجاعت را از علی مرتضی (ع) به ارث برده بود. علامه مجلسی (ره) نقل می کند: «آن بزرگوار به هر جایی روی می آورد،‌گروهی را به خاک هلاکت می افکند به قدری از آن لشکر کشت که از کثرت کشته به شیون آمدند و روایت شده علی اکبر با آن که تشنه بود 120 نفر را کشت آنگاه نزد پدر بازگشت.
شجاعتش در حدی بود که در بین 35 نفر از جوانان هاشمی در حماسه کربلا،‌ چون ستاره می درخشید. جامع ترین و بهترین سخنان در خصوص فضایل او همان بیانات حضرت امام حسین (ع) است وقتی جوانش عازم میدان نبرد با اشقیا بود،‌ بر زبان جاری کرد و اندوه خود را به خاطر مفارقت او اعلام نمود و بر قاتلش نفرین کرد.

اولین شهید از اهل بیت ((علیه السلام)):

چون اصحاب با وفای آن سرور به درجه شهادت رسیدند و نوبت به خاندان آن بزرگوار رسید علی اکبر اول آنها بود که به میدان شتافت. مرحوم سید بن طاووس و ابن نما نقل می کند: «چون با حضرت به جز خاندانش کسی نماند،‌ علی بن الحسین (ع) که از زیبا صورتان و نیکو سیرتان روزگار بود،‌ بیرون آمد و از پدر اجازه جنگ خواست و حضرت به او اجازه داد».
از زیارت ناحیه مقدسه همچنین استفاده می شود که حضرت علی اکبر (ع) اولین شهید از اهل بیت (ع) بوده است آنجا که می فرماید:«سلام بر تو اولین جان باخته از خاندان بهترین زادگان رسول اکرم (ص) از دودمان ابراهیم خلیل»

اکبر به میدان می رود

در کتاب «روضه ی الاحباب» نقل شده که امام حسین (ع) به دست خود لباس جنگ به قامت علی اکبر پوشانید. کلاه پولادی بر سر او گذاشت و کمربند چرمی که از علی مرتضی به یادگار داشت، ‌بر کمر او بست و او را روانه میدان کرد. وقتی علی اکبر (ع) به میدان رفت،‌ جمیع لشکر،‌ حیران جمال نورانی او شدند. چون به میدان رسید در آن سپاه تاخت و قوت بازویش که نشانه ای از شجاعت حیدری بود صف لشکریان دشمن را در هم شکست. روایت شده که چون علی بن حسین (ع) در کربلا شهید شد،‌ امام حسین (ع) در حالی که گوشه ای از عمامه حضرت( تحت الهنک) آویزان بود،‌ اسب براند و شتاب صفوف لشکر را شکافت و مردم را پراکنده کرد. چون به بالین او رسید. از اسب پیاده شد و فرزند را بر سینه خود چسبانید و چهره مبارک بر چهره او نهاد و فرمود:
«ای پسرم تو از گرفتاری و غم دنیا راحت شدی و من هم شتابان به تو می پیوندم
و فرمود: «علی الدنیا بعدک العفا».بعد از تو خاک بر سر دنیا و زندگانی دنیا.
و جوانان هاشمی را طلبید تا پیکر او را به خیمه گاه حمل کنند. حضرت علی اکبر (ع) نزدیک ترین شهیدی است که با امام حسین (ع) دفن شده است. مدفن او پایین پای اباعبدالله حسین (ع) قرار دارد و به این خاطر ضریح امام شش گوشه دارد.

علی از نگاه دشمن

ابوالفرج اصفهانی از مغیره روایت کرد: روزی معاویه بن ابی سفیان به اطرافیان و همنشینان خود گفت: به نظر شما سزاوارترین و شایسته ترین فرد امت به امر خلافت کیست؟ اطرافیان گفتند: جز تو کسی را سزاوارتر به امر خلافت نمی شناسیم! معاویه گفت: این چنین نیست.
بلکه سزاوارترین فرد برای خلافت علی بن حسین (ع) است که جدش رسول خدا می باشد. و در وی شجاعت و دلیری بنی هاشم،‌ سخاوت بنی امیه و فخر و فخامت ثفیف تبلور یافته است.

علی… علی … علی….

نقل است روزی علی اکبر (ع) به نزد والی مدینه رفته و از طرف پدر بزرگوارشان پیغامی را خطاب به او می برد،‌ در آخر والی مدینه از علی اکبر سوال کرد نام تو چیست؟ فرمود: علی. سوال نمود نام برادرت؟ علی آن شخص عصبانی شد،‌ و چند بار گفت: علی،‌ علی،‌ علی « ما یرید ابوک ؟» پدرت چه می خواهد، همه اش نام فرزندان را علی می گذارد،‌ این پیغام را علی اکبر (ع) نزد اباعبدالله حسین (ع) برد،‌ ایشان فرمود: والله اگر پروردگار ده ها فرزند پسر به من عنایت کند نام همه ی آنها را علی می گذارم و اگر ده ها فرزند دختر به من عطا نماید نام همه ی آنها را نیز فاطمه می گذارم.
نکته: در آن زمان گفتن نام علی (ع) ممنوع بود و امویان علی (ع) را لعن می کردند و این گونه حسین (ع) با آنها مبارزه می کرد.
منبع: نشریه شاهد جوان، شماره 61.