قرآن کریم :

مَنْ کانَ یُریدُ حَرْثَ الآْخِرَهِ نَزِدْ لَهُ فى حَرْثِهِ وَ مَنْ کانَ یُریدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ مالَهُ فِى الآْخِرَهِ مِنْ نَصیبٍ؛
[سوره شورى ، آیه ۲۰] هر کس حاصل زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او (در دو جهان) افزایش مى دهیم و هر کس تنها حاصل کشت دنیا را بخواهد، کمى از آن به او مى دهیم، اما در آخرت هیچ بهره اى ندارد.

۱پیامبر صلی الله علیه و آله : خَیْرُ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ مَعَ العِلْمِ وَ شَرُّ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ مَعَ الْجَهْلِ ؛

خیر دنیا و آخرت با دانش و شرّ دنیا و آخرت با نادانى است.
[بحارالأنوار، ج۱، ص ۲۰۴، ح ۲۳]

۲پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ رُزِقَ تُقىً فَقَدْ رُزِقَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؛

هر کس تقوا روزى اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
[نهج الفصاحه، ح ۳۰۱۵]

۳پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ اُعْطِىَ اَرْبَعَ خِصالٍ فِى الدُّنْیا فَقَدْ اُعْطِىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِوَ فازَ بِحَظِّهِ مِنْهُما؛ وَرَعٌ یَعْصِمُهُ عَنْ مَحارِمِ اللّه ِ وَ حُسْنُ خُلُقٍ یَعیشُ بِهِ فِىالنّاسِ وَ حِلْمٌ یَدْفَعُ بِهِ جَهْلَ الْجاهِلِ وَزَوجَهٌ صالِحَهٌ تُعینُهُ عَلى اَمْرِ الدُّنْیاوَ الآخِرَهِ؛

به هر کس در دنیا چهار خصلت داده شود، خیر دنیا و آخرت به او داده شده و بهرهخویش را از آن دو بر گرفته است: تقوایى که او را از حرام هاى خدا باز دارد، اخلاق خوشىکه با آن در میان مردم زندگى کند، حلمى که با آن جهالت نادان را از خود دور سازد وزنى شایسته که در کار دنیا و آخرت او را یارى رساند.
[بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۴۰۴، ح ۱۰۶]

۴امام رضا علیه السلام : اَنَّ رَجُلاً اَتَى سَیِّدَنا رَسولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آله فَقالَ یا رَسولَ اللّه ِ عَلِّمْنى خُلُقایَجْمَعُ لى خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ فَقالَ صلی الله علیه و آله لا تَکْذِبْ؛

مردى نزد سرور ما رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: به من اخلاقى بیاموزید که خیردنیا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو.
[فقه الرضا علیه السلام، ص ۳۵۴]

۵پیامبر صلی الله علیه و آله : ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ جَمَعَ اللّه ُ لَهُ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ: اَلرِّضا بِالقَضاءِ وَالصَّبْرُ عِنْدَ الْبَلاءِ وَ الدُّعاءُ عِنْدَ الشِّدَّهِ وَ الرَّخاءِ؛

کسى که سه خصلت در او باشد، خداوند خیر دنیا و آخرت را براى او فراهم مى کند:خشنودى به مقدرات، صبر در بلا و دعا در سختى و راحتى.
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۵۶، ح ۷۱]

۶امام على علیه السلام : خَیْرُ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ فى خَصْلَتَیْنِ الْغِنى وَ التُّقى، وَ شَرُّ الدُّنْیا وَالآْخِرَهِ فى خَصْلَتَیْنِ الفَقْرِ وَ الْفُجورِ؛

خیر دنیا و آخرت در دو خصلت است: بى نیازى و تقوا و شر دنیا و آخرت در دوخصلت است: نیازمندى و گناه.
[شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۲۰،ص ۳۰۱]

۷امام صادق علیه السلام : اِذا اَرادَ اللّه ُ بِعَبْدٍ خَیْرا زَهَّدَهُ فِى الدُّنْیا وَ فَقَّهَهُ فِى الدِّینِ وَ بَصَّرَهُعُیوبَها وَ مَنْ اوتِیَهُنَّ فَقَدْ اوتىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؛

هرگاه خداوند خیر بنده اى را بخواهد، او را بى رغبت به دنیا، آگاه در دین و داناى بهعیوبش مى گرداند؛ به چنین کسى خیر دنیا و آخرت داده شده است.
[کافى، ج ۲، ص ۱۳۰]

۸پیامبر صلی الله علیه و آله : وَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ ما اُعْطِىَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ اِلاّ بِحُسْنِظَنِّهِ بِاللّه ِ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ الْکَفِّ عَنِ اغْتیابِ المُؤْمِنینَ؛

به آن که جز او خدایى نیست سوگند، خیر دنیا و آخرت به مؤمنى داده نشد، مگر بهسبب خوش گمانى و امیدوارى او به خدا و خوش اخلاقى و خوددارى از غیبت مؤمنان.
[کافى، ج ۲، ص ۷۲]

۹امام على علیه السلام : ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ فَقَدْ رُزِقَ خَیْرُ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ، هُنَّ الرِّضا بِالقَضاءِوَ الصَّبْرُ عَلَى الْبَلاءِ وَ الشُّکْرُ فِى الرَّخاءِ؛

به راستى خیر دنیا و آخرت روزىِ کسى مى گردد که از سه ویژگى برخوردار باشد:خشنودى به مقدرات، صبر در بلا و شکر در آسایش.
[غررالحکم، ح ۴۶۷۰]

۱۰امام صادق علیه السلام : لا یَنْبَغى لِمَنْ لا یَتَّقى مَلامَهَ الْعُلَماءِ وَ ذَمِّهِمْ اَنْ یُرْجى لَهُ خَیْرُ الدُّنْیاوَ الآْخِرَهِ؛

کسى که از سرزنش و نکوهش علما پروا نمى کند، نمى توان به خیر دنیا و آخرت اوامید داشت.
[تحف العقول، ص ۳۶۴]

۱۱امام على علیه السلام : جَمْعُ خَیْرِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ فى کِتْمانِ السِّرِّ وَ مُصادَقَهِ الاَخْیارِ، وَ جَمْعُالشَّرِّ فِى الاِذاعَهِ وَ مُؤاخاهِ الاَشْرارِ؛

همه خیر دنیا و آخرت در رازدارى و هم نشینى با نیکان است و همه شر در افشاىاسرار و دوستى با اشرار است.
[بحارالأنوار، ج ۷۴ ، ص ۱۷۸، ح ۱۷]

۱۲امام على علیه السلام : عَلَیْکُمْ بِتَقْوَى اللّه ِ فَاِنَّها تَجْمَعُ الْخَیْرَ وَ لا خَیْرَ غَیْرُها وَ یُدْرَکُ بِها مِنَالْخَیْرِ ما لا یُدْرَکُ بِغَیْرِها مِنْ خَیْرِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؛

شما را سفارش مى کنم به تقواى الهى، که گردآورنده خیر است و هیچ خیرى جز آننیست، به وسیله تقوا خیرهایى از دنیا و آخرت نصیب انسان مى شود که با غیر آننمى شود.
[بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۶۶، ح ۱۱]

۱۳امام رضا علیه السلام : اِنَّ رَجُلاً سَاَلَ الْعالِمَ اَنْ یُعَلِّمَهُ ما یَنالُ بِهِ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ وَ لایُطَوِّلَ عَلَیْهِ فَقالَ لا تَغْضَبْ؛

شخصى از امام کاظم صلی الله علیه و آله درخواست نمود که در کلامى کوتاه، چیزى به او بیاموزد کهبا آن خیر دنیا و آخرت را به دست آورد. حضرت فرمودند: خشمگین مشو.
[بحارالأنوار، ج ۷۳، ص ۲۶۵، ح ۱۳]

۱۴پیامبر صلی الله علیه و آله : ما وُضِعَ الرِّفْقُ عَلى شَىْ ءٍ اِلاّ زانَهُ وَ لا وُضِعَ الخُرْقُ عَلى شَىْ ءٍاِلاّ شانَهُ؛ فَمَنْ اُعْطىَ الرِّفْقَ اُعْطىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ، وَ مَنْ حُرِمَهُ حُرِمَ خَیْرَ الدُّنْیا وَالآْخِرَهِ؛

هر چیزى که با مدارا همراه شد، زیبا گردید و هر چیزى که با ناسازگارى همراه شد،زشت گردید. پس هر کس اهل مدارا شد، از خیر دنیا و آخرت برخوردار گردید و هر کساز مدارا محروم ماند، از خیر دنیا و آخرت بى بهره مانده است.
[بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۵۵، ح ۱۹]

۱۵پیامبر صلی الله علیه و آله : قالَ اللّه عَزَّوَجَلَّ اِذا اَرَدْتُ اَنْ اَجْمَعَ لِلْمُسْلِمِ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ جَعَلْتُلَهُ قَلْبا خاشِعا وَ لِسانا ذاکِرا وَ جَسَدا عَلَى الْبَلاءِ صابِرا وَ زَوْجَهً مُؤْمِنَهً تَسُرُّهُ اِذانَظَرَ اِلَیْها وَ تَحْفَظُهُ اِذا غابَ عَنْها فى نَفْسِها وَ مالِهِ؛

خداوند مى فرماید: هرگاه بخواهم، خیر دنیا و آخرت را نصیب مسلمانى کنمبراى او قلبى خاشع، زبانى ذاکر و بدنى صبور در برابر بلا قرار مى دهم و به او زنى مؤمنمى دهم که هرگاه به او نظر کند، شادش نماید و هرگاه غایب گردد حافظ ناموس و مال اوباشد.
[کافى، ج ۵، ص ۳۲۷، ح ۲]

۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله : خَصْلَتانِ مَنْ رَزَقَهُما قَدْ اُعْطىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ مَنْ اِذَا ابْتُلىَ صَبَرَوَ اِذا اُعْطىَ شَکَرَ؛

دو خصلت است که به هر کس داده شد، خیر دنیا و آخرت به او داده شده است: هرگاهگرفتار شد صبر نماید و هرگاه به او عطا شد شکرگزارى کند.
[مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۴۷]

۱۷پیامبر صلی الله علیه و آله : اِنَّ جَبْرَئیلَ الرُّوحَ الاَمینَ نَزَلَ عَلَىَّ مِنْ عِنْدِ رَبِّ الْعالَمینَ فَقالَ یا مُحَمَّدُ:عَلَیْکَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ فَاِنَّ سُوءَ الْخُلُقِ یَذْهَبُ بِخَیْرِ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ أَلا وَ اِنَّ اَشْبَهَکُمْ بىاَحْسَنُکُمْ خُلُقا؛

رسول خدا فرمود: همانا جبرائیل روح الأمین از طرف پروردگار عالمیان بر من نازلشد و گفت اى محمد: تو را به خوش اخلاقى سفارش مى کنم، به درستى که بد اخلاقىخیر دنیا و آخرت را از بین مى برد، آگاه باش! به راستى که شبیه ترین شما به من، خوشاخلاق ترین شماست.
[امالى صدوق، ص ۳۴۴، ح ۴۱۵]

۱۸امام على علیه السلام : اَرْبَعٌ مَنْ اُعْطِیَهُنَّ فَقَدْ اُعْطىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ: صِدْقُ حَدیثٍ وَ اَداءُاَمانَهٍ وَ عِفَّهُ بَطْنٍ وَ حُسْنُ خُلُقٍ؛

چهار چیز است که به هر کس داده شود خیر دنیا و آخرت به او داده شده: راستگویى،امانتدارى، حلال خورى و خوش اخلاقى.
[غررالحکم، ح۲۱۴۲]

۱۹پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلا اَدُلُّکُمْ عَلى خَیْرِ اَخْلاقِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؟ تَصِلُ مَنْ قَطَعَکَ وَ تُعْطى مَنْ حَرَمَکَ وَ تَعْفو عَمَّنْ ظَلَمَکَ؛

آیا شما را به بهترین اخلاق دنیا و آخرت راهنمایى نکنم؟ رابطه با کسى است که با توقطع رابطه کرده، بخشش به کسى که از تو دریغ نموده و عفو کسى که به تو ظلم کرده است.
[کافى، ج ۲، ص ۱۰۷]

۲۰پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلا اُخْبِرُکُمْ بِخَیْرِ اَخْلاقِ أهْلِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؟ قالوا: بَلى یا رَسولَ اللّه ِ.فَقالَ اِفْشاءُ السَّلامِ فِى الْعالَمِ؛

آیا شما را از بهترین اخلاق اهل دنیا و آخرت خبر ندهم؟ عرض کردند: چرا؟ اىرسول خدا! حضرت فرمودند: آشکارا سلام کردن به همگان.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۱۲، ح ۵۰]

۲۱پیامبر صلی الله علیه و آله : یا عَلىُّ لا یَخْدُمُ الْعِیالَ اِلاّ صِدِّیقٌ اَوْ شَهیدٌ اَوْ رَجُلٌ یُریدُ اللّه ُ بِهِ خَیْرَالدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

اى على! به خانواده خود خدمت نمى کند، مگر مرد بسیار راستگو یا شهید یا مردىکه خداوند خیر دنیا و آخرت را براى او مى خواهد.
[مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۴۹]

۲۲پیامبر صلی الله علیه و آله : اَطیعى زَوْجَکَ یَکْفِکَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ وَ بِرِّى والِدَیْکَ یَکْثُرْخَیْرُ بَیْتِکَ؛

شوهرت را اطاعت کن تا خیر دنیا و آخرت تو را کفایت کند و به پدر و مادرت نیکى کن تا خیر خانه ات زیاد شود.
[کنزالعمال، ح ۴۳۳۸۸]

۲۳امام سجاد علیه السلام : اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ نَبِّهْنى لِذِکْرِکَ فى اَوْقاتِ الْغَفْلَهِ وَ اسْتَعْمِلْنى بِطاعَتِکَ فى اَیّامِ الْمُهْلَهِ وَ انْهَجْ لى اِلى مَحَبَّتِکَ سَبیلاً سَهْلَهً، اَکْمِلْ لى بِهاخَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

بار الها! مرا در هنگام غفلت به یاد خود آگاه گردان و در ایام فراغت به اطاعتت موفقبدار و برایم راهى آسان به سوى محبت خود بگشاى و خیر دنیا و آخرت را به وسیله آنتکمیل فرماى.
[صحیفه سجادیه، از دعاى بیستم]

۲۴پیامبر صلی الله علیه و آله : اَکْثِروا مِنْ قَوْلِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ فَاِنَّها مِلْکُ الْجَنَّهِ وَمَنْ اَکْثَرَ مِنْها نَظَرَ اللّه ُ اِلَیْهِ وَ مَنْ نَظَرَ اِلَیْهِ فَقَدْ اَصابَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؛

ذکر «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظیم» را بسیار بگویید: زیرا که آن، دارایىبهشت است و هر کس آن را بسیار بگوید خداوند به او مى نگرد و هر کس خدا به او بنگردبه خیر دنیا و آخرت دست یافته است.
[بحارالأنوار، ج ۳۸، ص ۱۶۱، ح ۸۳]

۲۵امام صادق علیه السلام : مَنْ یَتَّقِ اللّه َ فَقَدْ اَحْرَزَ نَفْسَهُ مِنَ النّارِ بِاِذْنِ اللّه ِ وَ اَصابَ الْخَیْرَ کُلَّهُفِى الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

هر کس تقواى الهى پیشه کند، خود را به خواست خداوند از آتش حفظ کرده و بههمه خیر دنیا و آخرت دست یافته است.
[بحارالأنوار، ج ۲۴، ص ۲۸۶، ح ۱]

۲۶امام سجاد علیه السلام : اَنَّ رَجُلاً کَتَبَ اِلى اَبِى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلىٍّ علیه السلام: یا سَیِّدى اَخْبِرْنى بِخَیْرِالدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ فَکَتَبَ علیه السلامبِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحیم اَمّا بَعْدُ فَاِنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَى اللّه ِبِسَخَطِ النّاسِ کَفاهُ اللّه ُ اُمورَ النّاسِ وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّه ِ وَکَلَهُ اللّه ُ اِلَىالنّاسِ وَالسَّلامُ؛

مردى به پدرم امام حسین علیه السلام نوشت: سرورم! مرا از خیر دنیا و آخرت آگاه کنید. امام در جواب نوشتند: به نام خداوند مهر گستر مهربان: هر کس در طلب رضاى خداوندباشد، هر چند با ناخرسندى مردم، خداوند او را از مردم بى نیاز مى کند، و هر کس درطلب رضاى مردم باشد، هر چند با ناخرسندى خداوند، خداوند او را به مردم وامى گذارد. والسَّلام
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۲۰۸، ح ۱۷]

۲۷امام على علیه السلام : ما اَعْطَى اللّه ُ سُبْحانَهُ الْعَبْدَ شَیْئا مِنْ خَیْرِ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ اِلاّ بِحُسْنِخُلُقِهِ وَ حُسْنِ نیَّتِهِ؛

خداوند خیر دنیا و آخرت را جز به خاطر خوش اخلاقى و خوش نیتى بهبنده نمى دهد.
[غررالحکم، ح ۹۶۷۰]

۲۸پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلا اُخْبِرُکُمْ بِما یَکونُ بِهِ خَیْرُ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ وَ اِذا کُرِبْتُمْ وَ اغْتَمَمْتُمْدَعَوْتُمُ اللّه َ فَفَرَّجَ عَنْکُمْ؟ قالوا بَلى یا رَسُولَ اللّه ِ، قالَ: قولوا لا اِلهَ اِلاَّ اللّه ُ رَبُّنا لا نُشْرِکُبِهِ شَیْئا ثُمَّ ادْعوا بِما بَدالَکُمْ؛

آیا شما را از چیزى با خبر سازم که در آن خیر دنیا و آخرت است و آنگاه که دچار غم واندوه شدید با آن خدا را بخوانید و او شما را نجات بخشد؟ گفتند: آرى اى رسول خدا!حضرت فرمودند: بگویید «لا اله الا اللّه ربنا لا نشرک به شیئا» سپس هر چه در نظرداشتید از خدا بخواهید.
[بحارالأنوار، ج ۹۳، ص ۳۱۱، ح۱۴]

۲۹پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ فَـتَحَ بابَ مَسْأَلَهٍ فَتَحَ اللّه ُ لَهُ بابَ فَقْرٍ فِى الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ وَ مَنْ فَتَحَبابَ عَطیَّهٍ ابْتِغاءً لِوَجْهِ اللّه ِ اَعْطاهُ اللّه ُ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

هر کس درِ درخواستى از مردم را به روى خود باز کند، خداوند براى او درِ فقرى را در دنیا و آخرت باز مى کند و هر کس درِ بخششى را براى مردم به خاطر خدا باز کند،خداوند او را خیر دنیا و آخرت عطا مى فرماید.
[کنزالعمال، ح ۱۶۷۴۵]

۳۰پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ اَوى اِلى فِراشِهِ طاهِرا یَذْکُرُ اللّه َ تَعالى حَتّى یُدْرِکَهُ النُّعاسُ لَمْیَتَقَلَّبْ ساعَهً مِنَ اللَّیْلِ یَسْأَلُ اللّه َ شَیْئا مِنْ خَیْرِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ اِلاّ اَعْطاهُ اللّه ُ ایّاهُ؛

هر کس با وضو و با یاد خدا به رخت خواب برود و خوابش ببرد، در هر ساعتى از شب کهبیدار گردد و از خدا چیزى از خیر دنیا و آخرت بخواهد، خداوند آن را به او عطا فرماید.
[کنزالعمال، ح ۴۱۲۷۴]

۳۱امام صادق علیه السلام : مَنْ اَرادَ الْحَدیثَ لِمَنْفَعَهِ الدُّنْیا لَمْ یَکُنْ لَهُ فِى الآخِرَهِ نَصیبٌ، وَ مَنْاَرادَ بِهِ خَیْرَ الآخِرَهِ اَعْطاهُ اللّه ُ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؛

هر کس حدیث را براى بهره دنیا بخواهد، در آخرت بهره اى نخواهد داشت و هر کسبراى خیر آخرت بخواهد، خداوند به او خیر دنیا و آخرت عطا فرماید.
[کافى، ج ۱، ص ۴۶]

۳۲امام على علیه السلام : مَنْ رُزِقَ الدِّینَ فَقَدْ رُزِقَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

هر کس دین روزى او شود، براستى خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
[غررالحکم، ح ۸۵۲۳]

۳۳پیامبر صلی الله علیه و آله : سُورَهُ یس تُدْعى فِى التَّوْراهِ المُعِمَّهَ تََعُمُّ صاحِبَها بِخَیْرِ الدُّنْیا وَالآخِرَهِ وَ تُـکابِدُ عَنْهُ بَلْوَى الدُّنْیا وَالآخِرَهِ وَ تَدْفَعُ عَنْهُ اَهاویلَ الآخِرَهِ؛

سوره یس در تورات «مُعِمَّه» خوانده مى شود که براى صاحب خود خیر دنیا و آخرترا جمع مى کند و از او بلاى دنیا و آخرت را دور مى کند و وحشت هاى آخرت را دفع مى کند.
[بحارالأنوار، ج ۹۲، ص ۲۹۱، ح ۶]

۳۴پیامبر صلی الله علیه و آله : ما مِنْ عَبْدٍ یَخافُ زَوالَ نِعْمَهٍ اَوْ فَجاءَهِ نِقْمَهٍ اَوْ تَغَیُّرِ عافیَهٍ وَ یَقولُ:یا حَىُّ یا قَیُّومُ یا واحِدُ یا مَجیدُ یا بَرُّ یا کَریمُ یا رَحیمُ یا غَنىُّ تَمِّمْ عَلَیْنا نِعْمَتَکَ وَهَبْلَنا کَرامَتَکَ وَ اَلْبِسْنا عافیَتَکَ اِلاّ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

قطعا هر کس به خاطر ترس از دست دادن نعمتى یا گرفتار شدن به بلایى ناگهانىو یا از دست دادن سلامتى بگوید: «اى زنده، اى پابرجا، اى یکتا، اى بزرگ،اى نیکوکار، اى بزرگوار، اى مهربان، اى بى نیاز! نعمتت را بر ما کامل کن و بخششترا ارزانى ما کن و لباس عافیت را بر تن ما بپوشان» خداوند، خیر دنیا و آخرت به اوعطا مى فرماید.
[بحارالأنوار، ج ۹۵، ص ۱۹۴، ح ۲۷]

۳۵امام على علیه السلام : اَحْسِنْ یُحْسَنْ اِلَیْکَ، اِرْحَمْ تُرْحَمْ، قُلْ خَیْرا تُذْکَرْ بِخَیْرٍ، اِجْتَنِبِ الْغیبَهَفَاِنَّها اِدامُ کِلابِ النّارِ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَ نَّهُ وُلِـدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ یأکُلُ لُحُومَ النّاسِ بِالْغیبَهِوَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَ نَّهُ وُلِـدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ یُبْغِضُنى وَ یُبْغِضُ الاَئِمَهَ مِن وُلْدى وَکَذَبَمَنْ زَعَمَ اَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ یُحِبُّ الزِّنا وَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَنَّهُ یَعْرِفُ اللّه َ وَ هُوَمُجْتَرِى ءٌ عَلى مَعاصِى اللّه ِ کُلَّ یَوْمٍ وَ لَیْلَهٍ… صِلْ رَحِمَکَ یَزیدُ اللّه ُ فى عُمُرِکَ وَ حَسِّنْخُلُقَکَ یُخَفِّفِ اللّه ُ حِسابَکَ، اِنْ سَرَّکَ اَنْ تَـکونَ مَعِىَ یَوْمَ الْقیامَهِ فَلا تَـکُنْ لِلظّالِمینَمُعینا، مَنْ اَحَبَّنا کانَ مَعَنا یَوْمَ الْقیامَهِ وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ حَجَرا لَحَشَرَهُ اللّه ُ مَعَهُ، ایّاکَاَنْ تَتَزَیَّنَ لِلنّاسِ وَ تُبارِزَ اللّه َ بِالْمَعاصى فَیُفْظِحَکَ اللّه ُ یَوْمَ تَلْقاهُ، اِحْفَظْ عَنّى ما اَقولُ لَکَتَنَلْ بِهِ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ؛

خوبى کن تا با تو خوبى شود، رحم کن تارحمت کنند، خوب بگو تا به خوبى یادتکنند، از غیبت دورى کن که خورش سگان دوزخ است، دروغ گفته کسى که گمان داردحلال زاده است و با غیبت کردن گوشت مردم را مى خورد، دروغ گفته کسى که گمان دارد حلال زاده است و دشمن من و امامان از اولاد من است، دروغ گفته کسى که گمان داردحلال زاده است و زنا را دوست دارد و دروغ مى گوید کسى که گمان مى کند خدا رامى شناسد و بر نافرمانى خدا شب و روز جسور است… صله رحم کن تا خدا عمرت رابیفزاید، خوش اخلاق باش تا خداوند حسابت را سبک گیرد، اگر مى خواهى روز قیامت بامن باشى، یاور ستمکاران مباش، هر کس ما را دوست دارد روز قیامت با ما است و اگرکسى سنگى را دوست بدارد با او محشور گردد، مبادا خود را براى مردم بیارایى و بهنافرمانى خدا برآیى، تا خدا روزى که ملاقاتش کنى رسوایت کند، آنچه به تو گفتمنگهدار تا به خیر دنیا و آخرت رسى.
[امالى صدوق، ص ۲۷۸، ح ۳۰۸]

۳۶امام صادق علیه السلام : مَنْ قَرَاَها یَعْنى سُورَهَ الْفاتِحَهِ فَتَحَ اللّه ُ عَلَیْهِ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ وَقالَ اِنَّ اسْمَ اللّه ِ الاَعْظَمَ مُقَطَّعٌ فى هذِهِ السُّورَهِ؛

هر کس سوره فاتحه را بخواند خداوند خیر دنیا و آخرت را به روى او مى گشاید. اسماعظم خداوند در این سوره بخش بخش گردیده است.
[مستدرک الوسائل، ج ۴، ص ۳۳۰]

۳۷پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ رُزِقَ حُسْنَ صورَهٍ وَ حُسْنَ خُلُقٍ وَ زَوْجَهً صالِحَهً وَ سَخاءً فَقَدْاُعْطىَ مِنْ خَیْرِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ؛

به هر کس صورت زیبا، خوش اخلاقى، زنى شایسته و سخاوت روزى شود، از خیردنیا و آخرت داده شده است.
[کنزالعمال، ح ۳۰۷۸۳]

۳۸معصوم علیه السلام : اِنَّ اَصْلَ کُلِّ خَیْرٍ فِى الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ شَىْ ءٌ واحِدٌ وَ هُوَ الْخَوْفُ مِنَ اللّه ِ تَعالى؛

ریشه هر خیرى در دنیا و آخرت یک چیز است و آن ترس از خداوند متعال است.
[مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۲۳۵،ح ۱۲۸۴۲]

۳۹امام صادق علیه السلام : فَاِنْ اَرَدْتَ اَنْ تَقَرَّعَیْنُکَ وَ تَنالَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ فَاقْطَعِ الطَّمَعَمِمّا فى اَیْدِى النّاسِ وَ عُدَّ نَفْسَکَ فِى الْمَوتى وَ لا تُحَدِّثْ لِنَفْسِکَ اَنَّکَ فَوْقَ اَحَدٍ مِنَالنّاسِ وَ اخْزَنْ لِسانَکَ کَما تَخْزَنُ مالَکَ؛

اگر مى خواهى دیدگان تو روشن شود و به خیر دنیا و آخرت دست یابى، طمع خود رااز آنچه در دست مردم است قطع کن و خود را از میرندگان بشمار و گمان نکن که از کسىبهترى و زبان خود را نگه دار همان گونه که مال خود را نگه مى دارى.
[بحارالأنوار، ج ۱۳، ص ۴۱۶، ح ۸]

۴۰پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ رَزَقَهُ اللّه ُ حُبَّ الاَئِمَّهِ مِنْ اَهْلِ بَیْتى فَقَدْ اَصابَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ،فَلا یَشُکَّنَّ اَحَدٌ اَنَّهُ فِى الْجَنَّهِ فَاِنَّ فى حُبِّ اَهْلِ بَیْتى عِشْرینَ خَصْلَهً عَشَرَهٌ مِنْها فِىالدُّنْیا وَ عَشَرَهٌ مِنْها فِى الآخِرَهِ؛

هر کس که خداوند محبت امامان از اهل بیت مرا نصیب او کرده بى گمان به خیر دنیا وآخرت دست یافته و بدون شک در بهشت خواهد بود، پس هیچ یک (از شیعیان) نبایددر این که اهل بهشت است شک کند؛ زیرا در دوستى اهل بیت من بیست ویژگى است کهده مورد آن در دنیا و ده مورد آن در آخرت است.
[بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۷۸، ح ۱۲]