قرآن کریم :

فَمَنِ اتَّبَعَ هُداىَ فَلا یَضِلُّ وَ لا یَشْقى وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرى فَإِنَّ لَهُ مَعیشَهً ضَنْکا وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَهِ أَعْمى؛
[سوره طه ، آیه ۱۲۳ و ۱۲۴] هر کس از هدایت من پیروى کند نه گمراه مى شود و نه بدبخت مى گردد و هر کس از یاد من روى بگرداند ، در حقیقت زندگى سخت و تنگى خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا محشور مى کنیم .

۱پیامبر صلی الله علیه و آله : مِن سَعادَهِ ابنِ آدَمَ اسْتِخارَهُ اللّه ِ و رِضاهُ بِما قَضَى اللّه ُ و مِن شِقْوَهِابن آدَمَ تَرکُهُ اسْتِخارَهَ اللّه ِ و سَخَطُهُ بِما قَضَى اللّه ُ ؛

از خوشبختى انسان درخواست خیر از خداوند و خشنودى به خواست اوست و از بدبختى انسان است که از خدا درخواست خیر نکند و به خواست او ناخشنود باشد.
[تحف العقول، ص ۵۵]

۲پیامبر صلی الله علیه و آله : اِنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلیّا فى حَیاتِهِ و بَعدَ مَوتِهِو إنَّ الشَّقِىَّ کُلَّ الشَّقىِّ حَقَّ الشَّقىِّ مَن أَبغَضَ عَلیّا فى حَیاتِهِ و بَعدَ وَفاتِهِ؛

خوشبخت کامل و واقعى کسى است که على را در زندگى و بعد از مرگش دوست بدارد و بدبخت کامل و واقعى کسى است که دشمن على در زندگى و بعد از مرگش باشد.
[الأمالى، صدوق، ص ۲۴۹، ح۸]

۳پیامبر صلی الله علیه و آله : أربَعٌ مِنَ السَّعادَهِ و أربَعٌ مِنَ الشِّقاوَهِ، فَالأربَعُ الَّتى مِنَ السَّعادَهِ:الْمَرأَهُ الصّالِحَهُ وَالْمَسکَنُ الْواسِعُ وَالْجارُ الصّالِحُ وَ الْمَرکَبُ الْبَهىُّ وَ الأْربَعُ الَّتى مِنَالشَّقاوَهِ: اَلْجارُ السُّوءُ وَالْمَرأهُ السُّوءُ وَالْمَسکَنُ الضَّیِّقُ وَالْمَرکَبُ السُّوءُ؛

چهار چیز از خوشبختى و چهار چیز از بدبختى است: چهار چیز خوشبختى: همسرخوب، خانه بزرگ، همسایه خوب و سوارى نیکو است و چهار چیز بدبختى: همسایه بد،همسر بد، خانه کوچک و سوارى بد است.
[مکارم الأخلاق، ص ۱۲۶]

۴پیامبر صلی الله علیه و آله : إذَا اسْتُحِقَّتْ وَلایَهُ اللّه ِ وَالسَّعادَهُ جاءَ الأْجَلُ بَینَ الْعَینَینِ و ذَهَبَ الأْمَلُوَراءَ الظَّهرِ و إذَا اسْتُحِقَّتْ وَلایَهُ الشَّیطانِ وَالشَّقاوَهُ جاءَ الأْمَلُ بَینَ الْعَینَینِ و ذَهَبَالأْجَلُ وَراءَ الظَّهرِ؛?

هرگاه کسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان اومى آید و آرزو پشت سرش مى رود و هرگاه مستحق دوستى شیطان و بدبختى باشد،آرزو پیش چشم او، و مرگ پشت سرش قرار مى گیرد.
[الکافى، ج ۳، ص ۲۵۸، ح ۲۷]

۵پیامبر صلی الله علیه و آله : مِن سَعادَهِ ابْنِ آدَمَ حُسنُ الْخُلقِ وَ مِن شَقاوَهِ ابْنِ آدَمَ سُوءُ الْخُلقِ؛

از خوشبختى انسان خوش اخلاقى و از بدبختى انسان بد اخلاقى است.
[کنز العمّال، ح ۵۲۴۳]

۶پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلْعِلمُ إمامُ الْعَمَلِ وَالْعَمَلُ تابِعُهُ یُلهَمُ بِهِ السُّعَداءُ وَ یُحْرَمُهُ الأْشقیاءُ؛

دانش پیشواى عمل و عمل پیرو آن است. به خوشبختان دانش الهام مى شود و بدبختان از آن محرومند.
[الأمالى، طوسى، ص ۴۸۸، ح ۳۸]

۷پیامبر صلی الله علیه و آله : أشقَى النّاسِ الْمُلوکُ… وَ أسعَدُ النّاسِ مَن خالَطَ کِرامَ النّاسِ؛

بدبخت ترین مردم پادشاهانند و خوشبخت ترین مردم کسى است که با مردم بزرگوار معاشرت کند.
[الأمالى، صدوق، ص ۷۳، ح ۴۱]

۸پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلسَّعیدُ مَنِ اخْتارَ باقِیَهً یَدومُ نَعیمُها على فانیَهٍ لا یَنفَدُ عَذابُهاوَ قَدَّمَ لِما یَقدِمُ عَلَیهِ مِمّا هُوَ فى یَدَیهِ قَبلَ أن یُخَلِّفَهُ لِمَن یَسعَدُ بِإنفاقِهِ وَ قَد شَقىَ هُوَبِجَمعِهِ؛

خوشبخت کسى است که سراى باقى را که نعمتش پایدار است بر سراى فانى که عذابش بى پایان است برگزیند و از آنچه در اختیار دارد براى سرایى که به آنجا مى رود پیش فرستد قبل از آن که آنها را براى کسى بگذارد که او با انفاق آن خوشبخت مى شودولى خودش با گردآورى آن (دارایى ها) بدبخت شده است.
[اعلام الدّین، ص ۳۴۵]

۹پیامبر صلی الله علیه و آله : إنَّ اللّه َ تَعالى یَعرِضُ عَلى عَبدِهِ فى کُلِّ یَومٍ نَصیحَهً فَإن هُوَ قَبِلَها سَعِدَو إن تَرَکَها شَقىَ؛

خداوند متعال، به بنده اش در هر روز نصیحتى عرضه مى کند، که اگر بپذیرد،خوشبخت و اگر نپذیرد، بدبخت مى شود.
[کنز العمّال، ح ۱۰۲۵۰]

۱۰پیامبر صلی الله علیه و آله : بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم… وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُالإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّهِمَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّهِ؛

به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى یابید و به وسیله حسن احسان مى شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى گردید و بدون او بدبخت.بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى کند.
[مأه منقبه، ص ۲۲]

۱۱حدیث قدسى : إنّى قَد قَضَیتُ لِکُلِّ قَومٍ هادیا أهدى بِهِ السُّعَداءَ وَ یَکونُ حُجَّهً عَلَىالأشْقیاءِ؛

من براى هر قومى راهنمایى قرار دادم، که خوشبختان را به وسیله آن هدایت مى کنم و حجتى براى بدبختان است.
[الکافى، ج ۸ ، ص ۲۸۵، ح ۴۳۰]

۱۲پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلدُّنیا دارُ بَلاءٍ وَ مَنزِلُ بُلغَهٍ وَ عَناءٍ قَد نَزَعَتْ عَنها نُفُوسُ السُّعَداءِ وَانتَزَعَت بالْکُرهِ مِن أیدِى الأْشْقیاءِ فَأَسعَدُ النّاسِ بِها أرغَبُهُم عَنها و أشقاهُم بِهاأرغَبُهُم فیها؛

دنیا سراى بلا و گرفتارى و محل گذران زندگى و زحمت است خوشبختان از آن دلکنده اند و از دست بدبختان به زور گرفته مى شود پس خوشبخت ترین مردم،بى میل ترین آنان به دنیا و بدبخت ترین مردم، مایل ترین آنان به دنیاست.
[اعلام الدّین، ص ۳۴۲]

۱۳پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن ضَمِنَ وَصیَّهَ الْمَیِّتِ مِن أمرِ الْحَجِّ فَلا یَعجُزَنَّ فیها فَإنَّ عُقُوبَتَهاشَدیدَهٌ وَ نَدامَتَها طَویلَهٌ، لا یَعجُزُ عَن وَصیَّهِ الْمَیِّتِ إلاّ شَقىٌّ وَ لا یَقومُ بِها إلاّ سَعیدٌ؛

هر کس وصیت میت را در کار حج بر عهده بگیرد، نباید در آن کوتاهى کند، زیرا عقوبت آن سخت و پشیمانى اش طولانى است. از وصیت میت جز بدبخت کوتاهى نکندو به آن جز خوشبخت عمل ننماید.
[جامع الأخبار، ص ۱۵۹]

۱۴امام على علیه السلام : مَن أجهَدَ نَفسَهُ فى إصلاحِها سَعِدَ، مَن أهمَلَ نَفسَهُ فى لَذّاتِها شَقِىَوَ بَعُدَ؛

هر کس براى اصلاح خود، خویشتن را به زحمت بیندازد، خوشبخت مى شود هرکس خود را در لذت ها رها کند، بدبخت مى گردد و بى بهره مى ماند.
[غررالحکم، ح ۸۲۴۶ و ح ۸۲۴۷]

۱۵امام على علیه السلام : لا یَسعَدُ امْرُؤٌ إلاّ بِطاعَهِ اللّه ِ سُبحانَهُ وَ لا یَشقَى امْرُؤٌ إلاّ بِمَعصیَهِ اللّه ِ؛

هیچ کس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى شود و جز با معصیت خدا بدبخت نمى گردد.
[غررالحکم، ح ۱۰۸۴۸]

۱۶امام على علیه السلام : إنَّ حَقیقَهَ السَّعادَهِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَهِ و إنَّ حَقیقَهَ الشَّقاءِأن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ؛

براستى که حقیقت خوشبختى آن است که پایان کار انسان خوشبختى باشد وحقیقت بدبختى آن است که کار انسان به بدبختى خاتمه یابد.
[معانى الأخبار، ص ۳۴۵، ح ۱]

۱۷امام على علیه السلام : اَلتَّوفیقُ مِنَ السَّعادَهِ وَ الْخِذلانُ مِنَ الشَّقاوَهِ؛

توفیق [انجام کار نیک] از خوشبختى و بى توفیقى از بدبختى است.
[بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۲، ح ۷۰]

۱۸امام على علیه السلام : لا یَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَهِ حُدودِ اللّه ِ وَ لا یَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها؛

هیچ کس جز با اجراى حدود و احکام خدا خوشبخت نمى شود و جز با ضایع کردنآن بدبخت نمى گردد.
[غررالحکم، ح۱۰۸۵۳]

۱۹امام على علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَن وُعِظَ بِغَیرِهِ وَ الشَّقىُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَواهُ؛

خوشبخت کسى است که از (سرنوشت) دیگران پند بگیرد و بدبخت کسى است که فریب هوا و هوس خود را بخورد.
[نهج البلاغه، خطبه ۸۶]

۲۰امام على علیه السلام : اَلدُّنیا مُنیَهُ الأْشقیاءِ، اَلآْخِرَهُ فَوزُ السُّعَداءِ؛

دنیا آرزوى بدبختان و آخرت رستگارى خوشبختان است.
[غررالحکم، ح ۶۹۴ و ۶۹۵]

۲۱امام على علیه السلام : إذا جَمَعْتَ الْمالَ فَأنت فیهِ وَکیلٌ لِغَیرِکَ یَسْعَدُ بِهِ وَ تَشقى أنتَ؛

هرگاه مال اندوختى، تو در آن نماینده کس دیگرى هستى که او با آن خوشبخت مى شود و تو بدبخت مى گردى.
[غررالحکم، ح ۴۱۳۵]

۲۲امام على علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَن سَعِدَتْ بِهِ رَعیَّتُهُ وَالشَّقىُّ مَن شَقیَتْ بِهِ رَعیَّتُهُ؛

خوشبخت کسى است که زیر دستانش بواسطه او خوشبخت شوند و بدبخت کسىاست که زیردستانش به واسطه او بدبخت شوند.
[مناقب آل ابى طالب علیه السلام، ج۲، ص۳۷۰]

۲۳امام على علیه السلام : فِى الْمَوتِ راحَهُ السُّعَداءِ، فِى الدُّنیا رَغبَهُ الأْشقیاء؛

مرگ آسایش خوشبختان و دنیا خواهش بدبختان است.
[غررالحکم، ح ۶۵۰۲ و ۶۵۰۳]

۲۴امام على علیه السلام : إنَّ أسعَدَ النّاسِ فِى الدُّنیا مَن عَدَلَ عَمّا یَعرِفُ ضَرَّهُ وَ إنَّ أشقاهُم مَنِاتَّبَعَ هَواهُ؛

خوشبخت ترین مردم در دنیا کسى است که از آنچه مى داند برایش ضرر دارد، دورى کند و بدبخت ترین مردم کسى است که از هوا و هوس خود پیروى نماید.
[وقعه صفین، ص ۱۰۸]

۲۵امام على علیه السلام : عُصِمَ السُّعَداءُ بِالإْیمانِ وَ خُذِلَ الأْشقیاءُ بِالعِصیانِ مِن بَعدِ اتِّجاهِالْحُجَّهِ عَلَیهِم بِالْبَیانِ إذ وَضَحَ لَهُم مَنارُ الْحَقِّ وَ سَبیلُ الهُدى؛

خوشبختان، با ایمان محفوظ مى مانند و بدبختان، پس از آن که حجت برایشان تمام شد و نشانه حق و راه هدایت روشن گردید، بر اثر گناه و نافرمانى خوار مى شوند.
[نهج السعاده، ج ۱، ص ۳۶۷]

۲۶امام على علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَن وُعِظَ بِغَیرِهِ وَ الشَّقىُّ مَنِ اتَّعَظَ بِهِ غَیرُهُ؛

خوشبخت، کسى است که از (حال) دیگران عبرت بگیرد و بدبخت، کسى است که مایه عبرت دیگران واقع شود.
[شرح نهج البلاغه، ابن أبى الحدید، ج۲۰،ص۲۸۹، ص۳۰۳]

۲۷امام على علیه السلام : مِن کِتابِهِ لَهُ إلَى الأْشْتَرِ: أمَرَهُ بِتَقوَى اللّه ِ وَ إیثارِ طاعَتِهِ وَ اتِّباعِ ما أمَرَبِهِ فى کتابِهِ مِن فَرائِضِهِ وَ سُنَنِهِ الَّتى لا یَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِاتِّباعِها وَ لا یَشقى إلاّ مَعَجُحودِها وَ إضاعَتِها؛

امیر المؤمنین در نامه خود به مالک اشتر نوشته است: مالک را به پرهیز کارى و ترساز خدا و برگزیدن طاعت او و پیروى از واجبات و مستحبات خدا که در کتاب خود به آنها امر فرموده است فرمان مى دهد، اعمالى که هیچ کس جز با انجام آنها خوشبخت و جز باانکار و فرو گذاشتن آنها بدبخت نمى گردد.
[نهج البلاغه، نامه ۵۳]

۲۸امام على علیه السلام : لا تُخَلِّفَنَّ وَراءَکَ شَیئاً مِنَ الدُّنْیا فَإِنَّکَ تُخَـلِّـفُهُ لأِحَدِ رَجُلَیْنِ إِمّارَجُلٌ عَمِلَ فیهِ بِطاعَهِ اللّهِ فَسَعِدَ بِما شَقیتَ بِهِ وَ اَمّا رَجُلٌ عَمِلَ فیهِ بِمَعْصیَهِ اللّه ِ فَشَقىَبِما جَمَعْتَ لَهُ فَکُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى الْمَعْصیَهِ وَ لَیْسَ أَحَدُ هذَیْنِ حَقیقاً أَنْ تُو?ثِرَهُ عَلىنَفْسِکَ؛

پس از خودت چیزى از دنیا بر جاى مگذار زیرا آن را براى یکى از این دو خواهى گذارد. یا کسى که آن را در طاعت خدا به کار مى برد پس با چیزى که تو با آن بدبخت شده اى، خوشبخت مى شود. و یا کسى که با آن نافرمانى خدا را مى کند و با آنچه تو براى او فراهم کردى بدبخت مى شود پس تو در نافرمانى [خدا] یاور او هستى و هیچ یک از ایندو را شایسته نیست بر خودت مقدّم بدارى.
[نهج البلاغه، حکمت ۴۱۶]

۲۹امام على علیه السلام : إنْ عَقَلْتَ أمرَکَ وَأصَبتَ مَعرِفَهَ نَفسِکَ فَأَعرِض عَنِ الدُّنیا وَ ازْهَد فیهافَاِنَّها دارُ الأْشقیاءِ و لَیسَت بِدارِ السُّعَداءِ؛

اگر در امور زندگى خود اندیشیده و خود را شناخته اى، پس از دنیا روى بگردان و ازآن دل بِکَن، زیرا دنیا سراى بدبختان است نه سراى خوشبختان.
[غررالحکم، ح ۳۷۳۳]

۳۰امام سجّاد علیه السلام : اَللّهُمَّ… فَالشَّقىٌ مَن لَم تَأخُذْ بِیَدِهِ وَ لَم تُؤمِنهُ مِن غَدِهِ وَالسَّعیدُ مَنآوَیتَهُ إلى کَـنَفِ نِعمَتِکَ و نَقَلتَهُ حَمیدا إلى مَنازِلِ رَحمَتِکَ؛

پروردگارا بدبخت کسى است که دستش را نگیرى و از فردایش ایمنى ندهى وخوشبخت کسى است که در پناه نعمتت جایش دهى و با ستایش، او را به جایگاه هاى رحمتت منتقل کنى.
[صحیفه سجادیّه، ص ۷۴]

۳۱امام سجّاد علیه السلام : اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ قَضائِکَ وَ بِما صَرَفْتَ عَنّى مِنْ بَلائِکَ. فَلاتَجعَلْ حَظّى مِن رَحمَتِکَ ما عَجَّلتَ لى مِن عافِیَتِکَ فَأَکونَ قَد شَقَیتُ بِما أحبَبتُ و سَعِدَغَیرى بِما کَرِهتُ… ؛

بار خدایا! سپاس تو را بر آن حسن تقدیرى که بهره من گردانیدى و آن بلا که از مندور ساختى، پس بهره مرا از رحمتت تنها عافیتى که اکنون بخشیده اى قرار مده، که درنتیجه به خاطر آنچه دوست دارم (اما به صلاح من نیست) بدبخت شوم و دیگران بهخاطر آنچه دوست نمى دارم (اما صلاح من در آن است) خوشبخت گردند.
[صحیفه سجادیه، از دعاى ۱۸]

۳۲امام صادق علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَنِ اتَّبَعَنا وَ الشَّقىُّ مَن عادانا وَ خالَفَنا؛

خوشبخت کسى است که از ما پیروى کند و بدبخت کسى است که با ما دشمنى ومخالفت نماید.
[دلائل الإمامه، ص ۲۳۳]

۳۳امام باقر علیه السلام : اِعلَمُوا أَنَّ الدُّنیا حُلوَها وَ مُرَّها حُلمٌ وَ الاِنْتِباهُ فِى الآخِرَهِ وَ الْفائِزُ مَنفازَ فیها وَ الشَّقىُّ مَن شَقىَ فیها؛

بدانید که شیرینى و تلخى دنیا، خواب است و بیدارى در عالم آخرت است.خوشبخت کسى است که در آخرت خوشبخت باشد و بدبخت کسى است که در آخرت بدبخت باشد.
[تفسیر الامام العسکرى علیه السلام، ص ۲۱۹]

۳۴امام صادق علیه السلام : اَللّهُمَّ… ما أسعَدْتَ مَنِ اعْتَمَدَ عَلى مَخلُوقٍ مِثْلِهِ… وَ لا أشقَیتَ مَنِاعْتَمَدَ عَلَى الْخالِقِ الَّذى أنتَ هُوَ؛

خداوندا کسى را که به مخلوقى همانند خود، متکى شد، خوشبخت نکردى و هر که رابه خالقى که تو باشى متکى شد، بدبخت نکردى.
[فتح الأبواب، ص ۱۹۹]

۳۵امام صادق علیه السلام : اَلسَّعادَهُ سَبَبُ خَیرٍ تُمسِکُ بِهِ السَّعیدُ فَیَجُرُّهُ إلَى النَّجاهِ وَ الشَّقاوَهُسَبَبُ خِذلانٍ تُمسِکُ بِهِ الشَّقىُّ فَیَجُرُّهُ إلَى الْهَلَکَهِ؛

خوشبختى رشته خیرى است که خوشبخت به آن چنگ زده پس او را به سوى نجات مى کشاند و بدبختى رشته درماندگى است که بدبخت به آن مى آویزد و او را به هلاکت مى کشاند.
[الاحتجاج، ج ۲، ص ۹۶]

۳۶امام صادق علیه السلام : اُدعُ اللّه َ أن یَجعَلَ رِزقَکَ عَلى أیدى خیارِ خَلقِهِ فَإنَّهُ مِنَ السَّعادَهِ وَ لایَجْعَلَهُ عَلى أیدى شِرارِ خَلقِهِ فَإنَّهُ مِنَ الشَّقاوَهِ؛

از خدا بخواه که روزیت را در دستان خوبان آفریدگانش قرار دهد که ایناز خوشبختى است و آن را در دستان بَدان آفریدگانش قرار ندهد که این از بدبختى است.
[تحف العقول، ص ۳۶۲]

۳۷امام صادق علیه السلام : کَم مِن حَریصٍ عَلى أمرٍ قَد شَقِىَ بِهِ حینَ أتاهُ وَ کَم مِن تارِکٍ لأَِمرٍقَد سَعِدَ بِهِ حینَ أتاهُ؛

چه بسیار حریص بر کارى که وقتى بدان دست یافت با آن بدبخت شد و چه بسیار رها کننده کارى که وقتى به آن رسید، به وسیله آن خوشبخت شد.
[تحف العقول، ص ۳۷۷]

۳۸امام صادق علیه السلام : مَلعونَهٌ مَلعُونَهٌ اِمْرَأَهٌ تُوذى زَوجَها وَ تَغُمُّهُ وَ سَعیدَهٌ سَعیدَهٌ اِمْرَأَهٌتُکرِمُ زَوجَها وَ لا تُؤذیهِ وَ تُطیعُهُ فى جَمیعِ أحوالِهِ؛

ملعون است ملعون، آن زنى که شوهر خود را بیازارد و غمگین کند و خوشبخت است خوشبخت، آن زنى که شوهر خود را احترام نهد و آزارش ندهد و در همه حال از وى فرمان برد.
[کنزالفوائد، ص ۶۳]

۳۹امام صادق علیه السلام : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ أَشَقیّا الرَّجُلُ أم سَعیدا فَانْظُر بِرَّهُ وَ مَعروفَهُ إلىمَن یَصنَعُهُ؟ فَإِن صَنَعَهُ إلى مَن هُوَ أهلُهُ فَاعلَمْ أنَّهُ إلى خَیرٍ یَصیرُ وَ إن کانَ یَصنَعُهُإلى غَیرِ أهلِهِ فَاعْلَم أَنَّهُ لَیسَ لَهُ عِندَ اللّه ِ خَیرٌ؛

اگر مى خواهى بدانى که کسى بدبخت است یا خوشبخت؟ نگاه کن ببین به چه کسى خوبى و نیکى مى کند، اگر به اهلش خوبى مى کند بدان که او به سوى خوبى مى رود و اگربه نااهلش خوبى مى کند بدان که او را نزد خداوند خیرى نیست.
[الأمالى، طوسى، ص ۶۴۴، ح ۱۳۳۶]

۴۰امام رضا علیه السلام : جَفَّ الْقَلَمُ بِحَقیقَهِ الکِتابِ مِنَ اللّه ِ بِالسَّعادَهِ لِمَن آمَنَ وَ اتَّقى وَالشَّقاوَهِ مِنَ اللّه ِ تَبارَکَ و تَعالى لِمَن کَذَّبَ وَ عَصى؛

قلم تقدیر خداوند بر خوشبختى کسى رقم خورَدْ که ایمان آورد و تقوا پیشه کند. و بربدبختى کسى رقم خورَدْ که ایمان نیاورد و نافرمانى کند.
[قرب الإسناد، ص ۳۵۵، ح ۱۲۷۰]

مؤلف : هادی موحدی