حدیث (1) پیامبر صلى الله علیه وآله :
اَلصَّدَقَهُ عَلى وَجه ِها و َاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَینِ و َصِلَهُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَهً و َتَزیدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ؛
صدقه بجا، نیکوکارى، نیکى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوشبختى تبدیل و عمر را زیاد و از پیشامدهاى بد جلوگیرى مىکند.
نهج الفصاحه ص549 ، ح 1869
حدیث (2) امام على علیه السلام :
اَلْجَهْلُ مُمیتُ الاَحْیاءِ وَ مُخَلِّدُ الشَّقاءِ؛
نـادانى، مایـه مرگ زندگان و دوام بدبختى است
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص75 ، ح1164
حدیث (3) پیامبر صلى الله علیه و آله :
مِن سَعادَهِ ابنِ آدَمَ اسْتِخارَهُ اللّهِ و رِضاهُ بِما قَضَى اللّهُ و مِن شِقْوَهِ ابن آدَمَ تَرکُهُ اسْتِخارَهَ اللّهِ و سَخَطُهُ بِما قَضَى اللّهُ ؛
از خوشبختى انسان درخواست خیر از خداوند و خشنودى به خواست اوست و از بدبختى انسان است که از خدا درخواست خیر نکند و به خواست او ناخشنود باشد.
تحف العقول، ص 55
حدیث (4) پیامبر صلى الله علیه و آله :
أربَعٌ مِنَ السَّعادَهِ و أربَعٌ مِنَ الشِّقاوَهِ، فَالأربَعُ الَّتى مِنَ السَّعادَهِ: الْمَرأَهُ الصّالِحَهُ وَ الْمَسکَنُ الْواسِعُ و َالْجارُ الصّالِحُ وَ الْمَرکَبُ الْبَهىُّ وَ الأْربَعُ الَّتى مِنَ الشَّقاوَهِ: اَلْجارُ السُّوءُ و َالْمَرأهُ السُّوءُ و َالْمَسکَنُ الضَّیِّقُ و َالْمَرکَبُ السُّوءُ؛
چهار چیز از خوشبختى و چهار چیز از بدبختى است: چهار چیز خوشبختى: همسر خوب، خانه بزرگ، همسایه خوب و سوارى نیکو است و چهار چیز بدبختى: همسایه بد، همسر بد، خانه کوچک و سوارى بد است.
مکارم الأخلاق، ص 126
حدیث (5) پیامبر صلى الله علیه و آله :
اَلْعِلمُ إمامُ الْعَمَلِ و َالْعَمَلُ تابِعُهُ یُلهَمُ بِهِ السُّعَداءُ وَ یُحْرَمُهُ الأْشقیاءُ؛
دانش پیشواى عمل و عمل پیرو آن است. به خوشبختان دانش الهام مىشود و بدبختان از آن محرومند.
امالى(طوسى) ص 488، ح 38
حدیث (6) پیامبر صلى الله علیه و آله :
أشقَى النّاسِ الْمُلوکُ… وَ أسعَدُ النّاسِ مَن خالَطَ کِرامَ النّاسِ؛
بدبختترین مردم پادشاهانند و خوشبختترین مردم کسى است که با مردم بزرگوار معاشرت کند.
من لا یحضر الفقیه ج4 ،ص395 – امالى(صدوق) ص 21
حدیث (7) قال الله تعالی :
إنّى قَد قَضَیتُ لِکُلِّ قَومٍ هادیا أهدى بِهِ السُّعَداءَ وَ یَکونُ حُجَّهً عَلَى الأشْقیاءِ؛
من براى هر قومى راهنمایى قرار دادم، که خوشبختان را به وسیله آن هدایت مى کنم و حجتى براى بدبختان است.
علل الشرایع ،ج1 ،ص196 {شبیه این حدیث در الکافى(ط-الاسلامیه) ، ج 8 ، ص 285، ح 430 }
حدیث (8) پیامبر صلى الله علیه و آله :
مَن ضَمِنَ وَصیَّهَ الْمَیِّتِ مِن أمرِ الْحَجِّ فَلا یَعجُزَنَّ فیها فَإنَّ عُقُوبَتَها شَدیدَهٌ وَ نَدامَتَها طَویلَهٌ، لا یَعجُزُ عَن وَصیَّهِ الْمَیِّتِ إلاّ شَقىٌّ وَ لا یَقومُ بِها إلاّ سَعیدٌ؛
هر کس وصیت میت را در کار حج بر عهده بگیرد، نباید در آن کوتاهى کند، زیرا عقوبت آن سخت و پشیمانىاش طولانى است. از وصیت میت جز بدبخت کوتاهى نکند و به آن جز خوشبخت عمل ننماید.
جامع الأخبار(شعیری) ص 159 – مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج14 ، ص116
حدیث (9) امام على علیه السلام :
مَن أجهَدَ نَفسَهُ فى إصلاحِها سَعِدَ، مَن أهمَلَ نَفسَهُ فى لَذّاتِها شَقِىَ وَ بَعُدَ؛
هر کس براى اصلاح خود، خویشتن را به زحمت بیندازد، خوشبخت مىشود هر کس خود را در لذتها رها کند، بدبخت مىگردد و بىبهره مىماند.
شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم و دررالکلم ج5 ، ص258 ، ح 8246 و ح 8247
حدیث (10) امام على علیه السلام :
لا یَسعَدُ امْرُؤٌ إلاّ بِطاعَهِ اللّهِ سُبحانَهُ وَ لا یَشقَى امْرُؤٌ إلاّ بِمَعصیَهِ اللّهِ؛
هیچ کس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى شود و جز با معصیت خدا بدبخت نمى گردد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص183 ح 3469
حدیث (11) امام على علیه السلام :
إنَّ حَقیقَهَ السَّعادَهِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَهِ و إنَّ حَقیقَهَ الشَّقاءِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ؛
براستى که حقیقت خوشبختى آن است که پایان کار انسان خوشبختى باشد و حقیقت بدبختى آن است که کار انسان به بدبختى خاتمه یابد.
معانى الأخبار، ص 345
حدیث (12) امام على علیه السلام :
اَلتَّوفیقُ مِنَ السَّعادَهِ وَ الْخِذلانُ مِنَ الشَّقاوَهِ؛
توفیق [انجام کار نیک] از خوشبختى و بى توفیقى از بدبختى است.
بحارالأنوار، ج 75، ص 12، ح 70
حدیث (13) امام على علیه السلام :
لا یَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَهِ حُدودِ اللّهِ وَ لا یَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها؛
هیچ کس جز با اجراى حدود و احکام خدا خوشبخت نمى شود و جز با ضایع کردن آن بدبخت نمى گردد.
تصنیف غررالحکم و درر الکلم ص167 ، ح3294
حدیث(14)امام على علیه السلام:
إنَّ أسعَدَ الناسِ فی الدنیا مَن عَدَلَ عَمّا یَعرِفُ ضُرَّهُ، وإنَّ أشقاهُم مَنِ اتَّبَعَ هَواهُ؛
خوشبخت ترین مردم در دنیا، کسى است که از آنچه مى داند برایش زیان آور است دورى کند و بدبخت ترین آنان کسى است، که از هواى نفس خود پیروى کند.
وقعه صفین(نصر بن مزاحم) ص108