شاید یکی از دغدغه‏ها و نگرانی‏های شما، عدم آگاهی از چگونگی با قرآن بودن و نشناختن شیوه‏های انس با قرآن است.
شاید سال‏ها قرآن خواندن شما، هنوز نتوانسته است لذت برقراری رابطه‏ای عمیق و دوستانه با قرآن را به شما بچشاند آن‏چنان که اگر روزی قرآن نخوانید گویی دنیا به آخر رسیده است. پیامبر اکرم(ص) می‏فرماید: «قرآن راهنمایی است که به بهترین راه‏ها هدایت می‏کند». یعنی قرآن در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی و در انتخاب چگونگی رفتارها راهنماست. این راهنمایی قرآن لزوماً وابسته به فهمیدن آن نیست. زیرا سخن خدا با اثری که بر روح و جان آدمی می‏گذارد او را از درون به انتخاب راه درست، هدایت می‏کند ولی نکته قابل توجه این است که چرا قرآن خواندن اکثر ما این اثر را ندارد و کم‏تر پیش می‏آید که ما مزه واقعی با قرآن بودن و زنده بودن قرآن را بچشیم و تأثیر قرآن را در زندگی خود حس کنیم.
این مسأله دلایل متفاوتی دارد که در این مقال به یکی از آنها خواهیم پرداخت. برای طرح این دلیل مثالی می‏زنیم:
تصور کنید به کشوری مسافرت کرده‏اید و بالاخره توانسته‏اید از ازدحام فرودگاه رها شوید. برای رفع گرسنگی و خستگی به رستورانی مراجعه می‏کنید تا غذایی سفارش دهید ولی همین که وارد رستوران می‏شوید می‏فهمید که پول همراه شما گرچه زیاد است ولی با آن حتی نمی‏توانید یک غذای مختصر تهیه کنید. نگران و خسته از رستوران خارج می‏شوید و در خیابان‏های شهر جدید به سوی محل اقامتتان حرکت می‏کنید. ناگهان به یاد می‏آورید که در آخرین لحظه، مقداری از پول این کشور را در کیفتان گذاشته‏اید. با عجله به سوی اولین مغازه می‏روید و حالا می‏توانید هر چه بخواهید بخرید.
بهره‏گیری از قرآن و انس با سخن خدا هم همین‏گونه است، بسیاری از ما نمی‏دانیم که برای با قرآن بودن، نمی‏شود از هر جای قرآن که خواستیم استفاده کنیم بلکه در این جا نیز سوره‏ها و آیه‏هایی موءثر واقع می‏شوند که آنها را در دل خود جای داده‏ایم یعنی سوره‏هایی که هم‏اکنون بدون نیاز به نسخه قرآن می‏توانیم آنها را بخوانیم. سوره‏هایی که بر خواندن آنها مداومت کرده‏ایم و به معنای واقعی کلمه همراه ما هستند. باید بدانیم که اگر تنها ده سوره از قرآن را در دل داریم، سوره یازدهم و سوره‏های دیگر ـ اگر چه به ظاهر و در یک مصحف همراه ما باشند ـ برای ما موءثر نیستند چون در سرزمین وجودمان آنها را راه نداده‏ایم درست مثل همان پول‏های ارزشمندی که در یک کشور دیگر نمی‏توانیم از آنها استفاده کنیم. بسیار طبیعی است که اگر سوره بقره همراه ما نیست و ما آن را در سینه خود جای نداده‏ایم، نمی‏توانیم، به امید ارتباط جدی و عمیق با قرآن آن را بخوانیم و به انتظار دوستی و همراهی این سوره باشیم.
حال بیاییم فهرستی از سوره‏هایی که هم‏اکنون به همراه داریم تهیه کنیم و بدانیم مهم نیست که این فهرست، چند سوره دارد بلکه مهم این است که فهرستمان را تهیه کنیم و بدانیم که برای انس با قرآن و ایجاد رابطه‏ای عمیق با سخن خدا تنها باید با این سوره‏ها کار کنیم. از لحظه‏ای که این فهرست تهیه شد، گام در راهی نهاده‏ایم که ما را به انس با قرآن خوهد رساند و هرگاه از این راه خارج شویم به طور طبیعی باید مطمئن باشیم که به هدف نمی‏رسیم.
این دیدگاه دقیقاً برگرفته از سنت پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و ائمه طاهرین(علیهم السلام) است. اجازه دهید به سیره رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سال‏های زندگی ایشان در مدینه باز گردیم. در آن روزگار قاعده این بود که هر کس هر سوره‏ای را دوست داشت، ابتدا به وسیله شنیدن از دیگری و تکرار، بالاخره آن را در سینه خود جای می‏داد و به اصطلاح حامل آن سوره می‏شد. از آن به بعد می‏توانست هر وقت که بخواهد آن سوره را نیز بخواند. بارها می‏شد که یکی از یاران پیامبر(ص) دوست داشت قرآن را ختم کند ولی سوره‏های زیادی را در سینه نداشت. رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) به او دلگرمی می‏داد و می‏فرمود هر کس، همه سوره هایی را که به همراه دارد بخواند، کل قرآن را ختم کرده است. معنای فرمایش پیغمبر اکرم(ص) این است که خدا در هر سوره یا هر آیه قرآن، اثر همه قرآن را گنجانده است و اگر کسی یک آیه یا چند آیه معدود در سینه داشته باشد و تنها همین‏ها را بخواند و تکرار کند، گویی همه قرآن را خوانده است و هر اثری که قرار است همه قرآن بر او بگذارد، خواندن همین یک یا چند آیه خواهد گذاشت.
حال اگر بدانید که با داشتن حتی یک آیه، ده سوره یا بیست سوره گویی همه قرآن را دارید و خواندن همین چند آیه، همه آثار ختم قرآن را بر شما خواهد گذاشت، آیا اصراری برخواندن سوره‏هایی که در دل ندارید می‏کنید؟ پس اولین گام در شناخت چگونگی با قرآن بودن و به اصطلاح انس با قرآن شناخت سوره‏ها و آیه‏هایی است که به همراه داریم و یا قصد داریم با شنیدن و تکرار، آنها را به همراه داشته باشیم.
البته باید این را هم بدانیم که افزودن سوره‏های جدید به فهرستمان، سرعت رسیدن ما به انس با قرآن و عمق این دوستی را بیشتر می‏کند و اگر همان ده سوره به یازده سوره تبدیل شود ارتباط ما را با قرآن بیشتر و بهتر برقرار می‏کند ولی این عضو جدید باید در کنار اعضای دیگر قرار گیرد نه این که ده سوره در جایی (قلب ما) و سوره یازدهم در جای دیگر(نسخه قرآن) باشد.