امام صادق علیه السلام:

«اَدنی لِلعُقوقِ اُفٍّ وَلَو عَلِمَ اللّهُ شَیئاً هُوَ اَهوَنُ مِنه لَنَهی عَنهُ کَما قالَ تَعالی: وَلا تَقُل لَهُما اُفٍّ و…»(اصول کافی، ج ۳، ص ۳۴۹ و ارشاد، ص ۱۷۹)

پائین درجه عقوق والدین «اف» (آه، آه) گفتن است و اگر خدا کلمه‏ای پائین‏تر از این می‏دانست بیان می‏داشت. خدا فرموده است به پدر و مادر اف نگوئید.

امام صادق علیه السلام:

«یَأتی یَومَ القِیامَهِ شَی‏ء مِثلُ الکُبَّهِ فَیُدفَعُ فی ظَهر المُؤمِنِ فَیُدخِلُهُ الجَنَّه فَیُقالُ: هذا البِّرُ.»(اصول کافی، ج ۲،ص ۱۵۸)

روز قیامت چیزی شبیه توپ (گلوله‏ای از پنبه) به پشت شخص می‏خورد و او را به بهشت می‏کشاند، گفته می‏شود این عمل صالح اوست.

امام صادق علیه السلام:

«اَفضَلُ ما یُتَقَرَّبُ بِهِ العَبدُ اِلی اللّهِ بَعدَ المَعرِفَه الصَلاه وَ بِرُّ الوالِدَین….»(تحف العقول، ص ۲۸۱)

بهترین کاری که بنده خدا را به خدا نزدیک می‏گرداند پس از شناختن خدا نماز و نیکی به پدر و مادر است

امام صادق علیه السلام:

«عَن الرَّسُولِ(ص) اِیّاکُم وَ عُقُوقُ الوالِدَین فَاِنَّ ریح الجَنَّهِ یُوجَدُ مِن مَسیرَهِ اَلفَ سَنَهٍ وَلایَجِدُها عاقّ وَ لا قاطِع الرَّحِم»

(ارشاد القلوب، ص ۱۷۹ و اخلاق شبر، ص ۱۱۷)

از رسول خدا(ص) نقل شده که فرمود: از ناراضی ساختن پدر و مادر، پرهیز کنید زیرا بوی بهشت تا هزار سال می‏رود و عاق والدین و قاطع رحم آن را درک نمی‏کند.

امام صادق علیه السلام:

«بِرُّ الوالِدَینِ مِن حُسنِ مَعرِفَهِ العَبدِ بِاللّهِ اِذلا عِبادَه اَسرَعُ بُلُوغاً لِصاحِبِها اِلی رِضاءِ اللّهِ مِن بِرِّالوالِدَین لِوَجهِ اللّهِ تَعالی.»

(مصباح الشریعه، ص ۷۰)

نیکی به پدر و مادر از بهترین معرفت بنده نسبت به خداست، زیرا هیچ عبادتی سودش از نیکی به پدر و مادر بخاطر خدا زودتر به صاحبش نمی‏رسد.

امام صادق علیه السلام:

«فی کُلِّ نَفسٍ مِن اَنفاسِکَ شُکرٌ لازِمٌ»

(سفینه البحار، ج ۱،ص ۷۱۰)

در هر نفسی که می‏کشی باید شکری بجای آوری.

امام صادق علیه السلام:

«اذا انعم اللّه علیک بنعمه فاحببت بقاءها فاکثر من الحمد و الشّکر…»(مجالس السنیه، ج ۲، ص ۵۰۴)

آنگاه که خدا نعمتی به تو داد و خواستی آن را حفظ کنی باید حمد و شکر خدا را زیاد انجام دهی.

امام صادق علیه السلام:

«شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّکرِ قَولُ الرَّجُلِ اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین»(الحقائق، ص ۱۵۱ و اخلاق شبر، ص ۲۳۷)

شکر نعمت پرهیز از کارهای حرام است و شکر کامل این است که انسان بگوید: «الحمد للّه ربّ العالمین».

امام صادق علیه السلام:

«ثلاث لایضرّ معهنّ شی‏ء: الدّعاء عند الکرب و الاستغفار عند الذّنب و الشّکر عند النّعمه»

(جامع السعادات، ج ۳، ص ۱۹۲ و اخلاق شبر، ص ۲۳۶)

وجود سه چیز است که با وجود آن ضرری متوجه انسان نمی‏گردد: دعا به هنگام سختی، استغفار موقع گناه و شکر به هنگام نعمت.

امام صادق علیه السلام:

« کان رَسُولُ اللّهِ: اِذا وَرَدَ عَلَیهِ اَمرٌ یَسرُّهُ قالَ اَلحَمد لِلّهِ عَلی هذِهِ النعمَهِ وَ اِذا وَرَدَ عَلَیهِ اَمرٌ یَغتَمُّ بِهِ قالَ اَلحَمدُ لِلّهِ عَلی کُلِّ حالٍ»

(الحقایق، ص ۱۵۱)

وقتی موضوعی پیش می‏آمد که رسول خدا(ص) را خوشحال می‏کرد می‏گفت: خدای را سپاس می‏کنم بر این نعمت و آنگاه که موضوعی پیش می‏آمد که او را غمناک می‏ساخت می‏گفت: حمد مخصوص خدا در هر حال است.

امام صادق علیه السلام:

«شِیعَتُنا مَن لایَسأَلُ النّاسَ شَیئاً وَ لَو ماتَ جُوعاً».

(بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۱۵۸)

شیعه ما از مردم چیزی را تقاضا نمی‏کند گرچه از گرسنگی بمیرد.

امام صادق علیه السلام:

«مَن سَألَ مَن غَیرِ فَقرٍ فَاِنَّما یَأکُلُ الخَمر».

(بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۱۵۸)

کسی که فقیر نیست ولی تقاضای کمک مالی کند، همانا شراب می‏خورد (یعنی گناهش همانند شراب خواری سنگین است).

امام صادق علیه السلام:

«عزّ المؤمن استغناؤه عن النّاس.»

عزّت مؤمن، بی‏نیازی او از مردم است.

امام صادق علیه السلام:

«اِنَّ اللّه تَبارَکَ وَ تَعالی فَوَّضَ اِلَی المُؤمِنِ اُمُورَهُ کُلَّها وَ لَم یُفَوِّض اِلَیهِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ».

(فروع کافی، ج ۵، ص ۶۳)

همانا خداوند متعال همه کارهای مؤمن را به خود مؤمن واگذار نموده، جز این که به او اجازه نداده است خود را ذلیل کند.

امام صادق علیه السلام:

«لایَنبَغِی لِلمُؤمِنِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ قِیلَ لَهُ وَکَیفَ یَذِلّ نَفسَهُ؟ قالَ یَتَعَرَّضُ لِما لایُطیقُ.»(فروع کافی، ج ۵، ص ۶۳)

سزاوار نیست مؤمن خود را ذلیل کند، سؤال شد: چگونه خودش را ذلیل می‏کند؟ فرمود: خود را در معرض کاری که از او ساخته نیست، قرار دهد.

امام صادق علیه السلام:

«مَن سَألَ النّاسَ وَ عِندَهُ قُوتُ ثَلاثَهِ أَیّامٍ لَقی اللّه تَعالی یَومَ یَلقاهُ وَ لَیسَ فِی وَجَهِهِ لَحمٌ.»

(ثواب الاعمال (ترجمه شده) ص ۶۳۰)

کسی که غذای سه روز را دارد و از مردم تقاضای کمک کند، روز قیامت با خداوند ملاقات کند در حالی که در صورتش گوشت نیست