عشق و محبت بین زن و شوهر از ارکان اصلی نظام خانواده است؛ اما با گذشت زمان ممکن است شور و شوق دوران نخستین ازدواج کمتر شده و حتی به خاموشی کشیده شود.برخی همسران، هنگامی که در زندگی مشترک خود خدشه ای می بینند، چنان آشفته می شوند که پل های پشت سر خود را خراب می کنند؛ به طوری که دیگر نمی توانند روابط شان را با یکدیگر ترسیم کنند.آنها می توانند در زندگی روزمره، در عادت های فردی و در سلیقه های شخصی تنش و کشمکش ایجاد کنند، نه عشق.چنانچه برخی معتقدند که عشق با گذشت زمان زیاد دوام پیدا نمی کند.حتی به طور افراطی گفته اند که ازدواج گورستان عشق است!
این نگارش در تلاش دارد در جهت سلامت روانی و تداوم عشق در زندگی زناشویی و همچنین توجه به نکات مثبت یکدیگر و ارتقای سازگاری زناشویی مطالبی را ارائه دهد.در ادامه مطالب پس از ارائه مفهوم عشق،توصیه ها و نکاتی را برای داشتن زندگی زناشویی لذت بخش ارائه می شود.
معنی عشق در زندگی زناشویی:
عشق به صورت های مختلف توصیه شده است.«چطور می توان با چند جمله،به قضاوت درباره عشق پرداخت؟»روشن ترین مفهوم عشق را در عبارت زیر یافتم:
*عشق،احساسی سطحی و زودگذر نیست.عشق، قدرت و تعهد است.معنای عشق می تواند حتی در گفتن حرف هایی باشد که معشوق نمی خواهد بشنود.عشق شهامت است.گفتن کلماتی همچون «می ترسم» یا «دوستت دارم»نیازمند شهامتی است به مراتب بیش از آنچه برای نفوذ در دیگران بدان نیازمندیم.عشق احترام قائل شدن برای خود و دیگران است.معنای عشق رها کردن معشوق به حال خود،در جای خود و دوست داشتن او در همان حال و در همان جاست.درست در همان لحظه ای که می گوئیم:«این کار را بکن تا دوستت بدارم»عشق را نابود کرده ایم.عشق جستجو و کشف خوبی های دیگران است و اگر کسی بتواند این کار را پیوسته انجام دهد.خوشبختی خود را تضمین کرده است. چون زندگی ما بازتابی از خود ماست.هر چه دریافت مان از عشق و زیبایی بیشتر باشد، رشدمان بیشتر خواهد بود،بنابراین برای همه ما انسان ها «عشق یعنی همه چیز».
همچنین عینی ترین و ملموس ترین تعریف عشق را در عبارت زیر یافتم:
*«برخلاف افسانه های رمانتیک، عشق راه و روشی است که طی آن فردی رفتاری را نسبت به دیگری(همسرش)نشان می دهد؛نه وضعیتی احساسی که فرد،خود را در آن پیدا می کند…»
*عوامل تقویت کننده عشق در زندگی زناشویی:
1-«همواره بردباری و شکیبایی داشته باشیم»: اصل شکیبایی برای تداوم رابطه ها و استحکام آن ضروری است.رابطه های پایدار به چند سال رشد احتیاج دارد تا طی آن پایه های عشق مستحکم شود.عشق یک احساس نیست،بلکه یک انتخاب است.عشق چگونگی رفتاری است که شما با شخص دیگری دارید. هنگامی که یاد می گیرید به عشق خود جنبه عملی (نه صرفاً احساسی )بدهید،عشق تان پایدار می شود.می گویند چند سالی طول می کشد که شما یاد بگیرید، چگونه کسی را دوست بدارید.بنابراین باید به طور کامل با خود و همسرتان شکیبا باشید.پایداری بخشیدن به عشق کار سختی است و زمان زیادی می برد.عاشق شدن کار آسانی است،ولی در عشق ماندن روشی است که باید توسط هر دو نفر دنبال شود.
2-«حفظ رابطه ها و رشد آن را اولویت قرار دهیم»:خاتمه دادن به رابطه انتخاب درستی نیست.اگر ازدواج کرده اید،سعی کنید در آن رابطه باقی بمانید.البته بعضی مواقع طلاق ضروری است.حتی در این مواقع، از متخصصین روانشناس کمک بگیرید و سعی کنید ازدواج را از بی نظمی و نابسامانی نجات دهید.شاید کوشش در جهت حل تعارض موجود،نیاز به انرژی کمتری داشته باشد تا آماده شدن برای کنار آمدن با عوارض روانی-اجتماعی -فیزیکی ناشی از طلاق.
3-«درست صحبت کردن با یکدیگر را رعایت کنید»:کلمات دارای قدرت هستند.ما هنگام صحبت کردن ممکن است برخی نکات را رعایت نکنیم؛برای مثال فراموش کنیم بگوییم: «متشکرم» یا «معذرت می خواهم».گاهی نسبت به بیگانگان بسیار مهربان تر و مؤدب تر هستیم تا نسبت به همسرمان.بسیاری از ازدواج ها از رفتار بد و خشونت و جسارتی که هرگز نسبت به یک فرد بیگانه یا همکار اعمال نمی شود،صدمه می بیند.برای حفظ یک رابطه خوب،از سرزنش کردن بپرهیزید؛چون این عمل طرف مقابل را بیشتر از شما دور می کند.از حدس و گمان و تردید بپرهیزید؛ زیرا اعتمادها را از بین می برد.هرگز همسر خود را تحقیر نکنید؛چون این عمل به احساس درماندگی یا اقدامی تلافی جویانه منجر می شود. در مقابل، تحسین و تمجید را فراموش نکنید، هر انتقاد سازنده را پنج بار تحسین کنید. رابطه ها زمانی پایدار می ماند که دو طرف به گونه ای سازنده درباره رفتارهایی که نیاز به تغییر دارند، انتقاد کنند. «اگر همسر خود را تحقیر کنید و پایین ببرید،او دقیقاً همان جا می ماند و احساس حقارت می کند.همیشه سعی کن همسرتر بالا ببری و به گونه ای با او رفتار کنی که احساس خوبی داشته باشد».
4-«نسبت به یکدیگر ابراز مهربانی و محبت کنید»:اگر رفتاری دوستانه داشته باشید احساس عشق و دوستی می کنید.اساس رابطه اتکای متقابل است؛به گونه ای که هر فردی از دیگری مراقبت و سعی می کند او را خشنود ساخته و از وی حمایت کند.ما می توانیم به گونه ای خلاق به هم متکی باشیم؛بدون اینکه به حریم های شخصی و فردی یکدیگر لطمه ای وارد کنیم.اگرچه رابطه جنسی سرشار از شوق و اشتیاق است؛ ولی این احساسات موقتی است. رابطه جنسی، ضمن اینکه می تواند یکی از جنبه های بسیار هیجان انگیز و ارضاکننده هر رابطه ای باشد،در صورتیکه جانشینی برای سایر روش های صمیمانه ارتباطی باشد یکی از بالاترین خطرها نیز هست.سعی کنید اوقاتی را هم فقط به با هم بودن و ابراز محبت و مهربانی (فراسوی رابطه جنسی)اختصاص دهید.هنگامی که با همسر خود هستید و در کنار او نشسته اید، دقت کنید چقدر به او شادی و مسرت می دهید و می گیرید؟آیا می توانید او را در ذهن و وجود خود احساس کنید؟
5-«همدیگر را اعضای یک تیم بدانیم»:زندگی مشترک عرصه کمال است،نه پیکار یا مسابقه فوتبال. تن واحد عمل کنید، یار و یاور هم باشید.سعی کنید به قول ابراهام مزلو(پایه گذار روانشناسی انسان گرا) از « من واقعی»بگذرید تا به «مای واقعی» برسید.مشکلات مالی هم یکی از عواملی است که روابط صمیمانه را خدشه دار می کند.به هر حال با تلاش بیشتر، قناعت و صرفه جویی،مدیریت هزینه ها، و یا احتمالاً شغل دوم یا شاغل بودن هر دو … و این قبیل موارد، می توان این مشکل را تا حدودی حل کرد یا حداقل در مورد آن به تفاهم و نقطه مشترکی رسید.
منبع:ماهنامه دنیای سلامت،شماره ی 50.