نویسنده: سیده فاطمه موسوی

صاحب الامر

حتماً این لقب امام (ع) را تا به حال شنیده اید. این لقب را برای این به کار می برند که امام مهدی (ع) صاحب امر امامت است. این لقب را خود مردم برای امام به کار نبرده اند؛ بلکه مثل خیلی از لقب های دیگر امام (ع) برای اولین بار از زبان امامان دیگر شنیده شده است. امام صادق (ع) درباره ی اتفاق های هنگام ظهور می فرماید: «… در این زمان هر کس از فرزندان علی (ع) که در مدینه است، به مکه می گریزد و به صاحب امر می پیوندد، و او به سوی عراق روی آورد…»(1)
همه ی امامان (ع)صاحب امر امامت بوده اند؛ ولی به دلیل عظمت امر امامت و قیام حضرت مهدی (ع) این لقب را درباره ی ایشان بیش تر به کار می برند. خود امامان ما نیز بر روی این مسأله تأکید داشته اند. ریان بن صلت می گوید: به امام رضا (ع) گفتم: آیا شما صاحب الامر هستید؟ فرمودند: «من صاحب الامر هستم؛ اما نه آن کسی که زمین را از عدل پر کند، همان گونه که پر از جور شده باشد و چگونه او باشم، در حالی که ضعف بدن مرا می بینی و قائم کسی است که در سن پیران و منظر جوانان قیام می کند …»(2)

صاحب الدار

صاحب الدار؛ اگر معنی «دار» را به عربی بدانید، که می شود خانه، این لقب امام (ع) را صاحب خانه معنی می کنید؛ البته خیلی هم غلط معنی نکرده اند. مقصود از «دار»، خانه ی پدری و جد آن امام (ع) است که ایشان در آن جا غایب شده است.
از آن جایی که نام آن امام (ع)را در دوران خفقان نمی شد برد، از انواع کنایه ها استفاده می شد. به احتمال بسیار زیاد، به کار بردن این لقب هم از جمله ی همان کنایه ها بوده که از روی تقیه و ترس از دشمنان به کار برده می شده.
اسحاق بن یعقوب می گوید:از محمد بن عثمان عمری خواستم تا نامه ای که در آن پرسش های سختی را مطرح کرده بودم، به حضرت مهدی (ع) برساند. پس توقیعی به خط مولایمان «صاحب الدار» صادر شد…(3) البته محدث نوری هم در کتاب خود از این لقب امام نام برده و حتی گفته که خود امام هم دیداری، خود را این گونه معرفی کرده است: «انا صاحب الدار!»(4)

صاحب الزمان

از لقب های بسیار مشهور امام (ع)است. اگر دقت کرده باشید، بسیاری از پدر بزرگ و مادر بزرگ های ما امام را با همین لقب صدا می زنند. از این لقب در میان راویان، اصحاب و شیعیان، بسیار استفاده شده است.(5)
امام صادق (ع)می فرماید: «…و آخرهم القائم بالحق بقیه الله فی الارض و صاحب الزمان»؛ «و آخرین آن ها قائم به حق بقیه الله در زمین و صاحب الزمان است.»(6)
اگر چه هر یک از امامان (ع) صاحب زمان خود هستند؛ اما به خاطر عمر زیاد حضرت مهدی (ع) ایشان بیش تر به این لقب شهرت پیدا کرده است.

وتر

این هم یکی از لقب های امام مهدی (ع) است. «وتر» به معنای تنها، طاق، فرد و منفرد در کمال و فضیلت های الهی ای است که پیش از حضرت مهدی (ع) کسی به آن ها سرفراز نشده است.(7)

جابر

«جابر» درلغت به معنی «درست کننده» و «شکسته بند» است. این لغت از ویژگی های خاص حضرت مهدی (ع) است. به قول محدث نوری، فرج اعظم و گشایش همه ی کارها و ترمیم همه ی دل های شکسته و خرسندی همه ی قلوب پژمرده و شادی همه ی جان محزون و شفای همه ی بیماری های مزمن مخفی، به وجود مبارک او است.

پی نوشت ها :

1-الغیبه، ص 270،باب 14، ح43.
2-کمال الدین و تمام النعمه، ج 2،باب 35،ح 8.
3-الغیبه، ص290، ص362؛ بحارالانوار، ج 51، ص 349.
4-نجیم الثاقب، ص 79.
5-کتاب الغیبه، ص244، ح211وص271، ح237.
6-کمال الدین و تمام النعمه، ج2، ص342، ح23.
7-نجم الثاقب، ص 124.
8-همان، ص 67.

منبع:نشریه انتظار نوجوان شماره 73