واژه مسجد در فرهنگ قرآن به معنای مکانی است مقدس که در پیشگاه خداوند سجده می­کنند. ابن خلدون: (قرن 15 م) تنها برای سه مسجد تمایز قائل است مسجد مکه (مسجدالحرام) مسجد مدینه (مسجدالنبی) مسجد بیت المقدس (مسجد الاقصی و قبه الصخره). با این حال واژه­ی مسجد سریعاً به خانه حضرت محمد (ص) که امت وی برای عبادت و مذاکره درباره امور مختلف در آن جمع می­شدند خانه­ای که از میان همه خانه­ها تقدس یافته بود، اختصاص پیدا کرد. و معابد اسلامی که کمابیش از این نمونه پیروی می­کرده و دارای همان عملکردها بودند، نیز مسجد نامیده شدند.
فضائل آثار رفت و آمد به مسجد

مسجد به عنوان پایگاه عبادت و یا خداوند متعال و پایگاه جهاد فکری و تعلیم و تعلم معارف اسلامی می­باشد در آن پایگاه وحدت مسلمین و نمایش روح وحدت و یکپارچگی به دشمنان پیدا و پنهان جامعه اسلامی می­باشد. در شرع مقدس اسلام بسیار سفارش شده است که نماز را در مسجد بخوانید و بهتر از همه مسجدها، مسجدالحرام می­باشد و بعد از مسجدالحرام، مسجدالنبی (ص) و بعد مسجد کوفه و بعد از آن مسجد بیت المقدس و بعد از آن مسجد جامع هر شهر و بعد از آن مسجد محله و بعد از مسجد محله مسجد بازار می­باشد. زیاد رفتن به مسجد و رفتن در مسجدی که نمازگزار ندارد مستحب است و همسایه مسجد اگر عذری نداشته باشد مکروه است در غیر مسجد نماز بخواند. و نیز مستحب است انسان با کسی در مسجد حاضر نمی­شود غذا نخورد و در کارها با او مشورت نکند و همسایه او نشود و از او زن نگیرد و به او زن ندهد.
فضائل مسجد

سکونت در جوار عرش الهی پاداش مسجد است. در فردای قیامت و کسب مغفرت گناهان از خداوند متعال یکی دیگر از فوائد و آثار رفت و آمد به مسجد است و فرشتگان از اهل مسجد دیدار می­کنند و تسبیح زمین برای انسانهای مسجدی یکی دیگر از آثار و برکات رفت و آمد به مسجد است. امام صادق (ع) می­فرماید: «مَنْ مَشَى إِلَى مَسْجِدٍ مِنْ مَسَاجِدِ اللَّهِ فَلَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ خَطَاهَا حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ مُحِیَ عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئَاتٍ وَ رُفِعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجَاتٍ ». «کسی که به سوی مسجد گام بر می­دارد بر هیچ خشک و تری پا نمی­گذارد مگر اینکه از زمین اول تا هفتم برای او تسبیح می­کنند». (وسائل الشیعه، ج 3، ص 483)
فوائد علمی- اجتماعی و اخلاقی رفت و آمد به مسجد

فائده و بهره­ای که از رفت و آمد و انس با مسجد نصیب انسان مسلمان می­شود تنها ثواب بردن و در سرای دیگر مشمول لطف الهی واقع شدن نیست بلکه در همین جهان نیز فوائد و آثار اصلاح تربیتی علت اجتماعی و سیاسی فراوانی در سایه رفت و آمد به مسجد برای انسان مؤمن حاصل خواهد شد که ما به موارد معدود از این فوائد به صورت خلاصه اشاره می­کنیم.
مسجد مرکز یافتن دوستان الهی می­باشد

هیچ انسانی در زندگی اجتماعی خویش از دوستان خوب بی­نیاز نیست. دوست خوب معین و یاور انسان در طی راه سعادت و کمال و یار و غمخوار او در عرصه بروز مشکلات و سختیها است. مشکلاتی که لازمه اجتناب ناپذیر عالم بشری و زندگی اجتماعی است و هیچ انسانی هر قدر هم که توانا و نیرومند باشد گریزی از آنها ندارد بنابراین مسأله دوست­یابی و اینکه انسان دوستان صمیمی و همدل خویش را از میان چه افرادی برگزیند از اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از مراکزی که در روایات به عنوان کانون یافتن دوست خوب و صمیمی مطرح شده است مسجد است.

در حدیثی از امام علی (ع) که از مسجد به عنوان مرکز یافتن برادرانی که انسان را در مسیر الله یاری می­دهند یاد نموده بودند. و در روایات دیگری نیز بر این امر تأکید شده است. (من لا یحضره الفقیه، ج 1، باب فضل المساجد و حرمت، ص 237-713).
.
انسانهای مسجدی الگوها و نمونه­های جامعه

امام صادق (ع) نیز انسانهای مسجدی را از برترین و برگزیدگان جامعه معرفی نموده است. انسان مسجدی اهل بهشت است: پیامبر (ص) در حدیثی می­فرمایند: که آنان که به ندای مؤذنین پاسخ گویند و به سوی مسجد می­شتابند از اهل بهشت معرفی کرده­اند. (بحارالانوار، ج81، ص154، کتاب صلاه، باب اذان و اقامه)

اهل مسجدی مانع نزول عذاب الهی

علاوه بر آنکه در برخی از روایات صریحاً اهل مسجد را انسانهایی فرخنده و مبارک به شمار آورده­اند در پاره­ای دیگر از روایات وجود انسانهای مسجدی را مایه رفع بلا و تأخیر در نزول خشم و غضب الهی بر جامعه شناخته­اند. (حدیثی در مستدرک الوسائل، ج 3، ص 366، باب 6، روایت3)
اهل مسجد انسانهایی جوانمرد و با مروت

جوانمردی و بزرگواری نیز یکی از خصوصیاتی است که در باب دوست­یابی کاملاً مورد توجه قرار می­گیرد و در کوران حوادث این دوستان غیرتمند و جوانمرد هستند که مدافع انسان و یاور او خواهند بود اتفاقاً در روایات نیز یکی از خصوصیات انسانهای مسجدی جوانمرد بودن آن ذکر کرده و حضور یافتن در مساجد یکی از لوازم مروت و جوانمردی به شمار رفته است.

سالم ماندن اهل مسجد از بلاهای آسمانی

آنگاهی که در صورت ادامه عصیان و سرکشی انسانها بر اساس سنت و تغییر ناپذیری الهی عذاب و خشم خداوند نازل می­شود این انسانهای مسجدی هستند که رحمت حق تعالی شامل حال آنان شده و از بلا و انتقام الهی مصون و محفوظ می­مانند.

در حدیثی از پیامبر (ص) آمده است: «إِذَا نَزَلَتِ الْعَاهَاتُ وَ الْآفَاتُ عُوفِیَ أَهْلُ الْمَسَاجِدِ ». «به هنگام نزول بلا و آفت اهل مساجد سالم و محفوظ هستند».

محبت و عشق مؤمن به مسجد

پیامبر و اهل بیت تنها رفتن به مسجد را توصیه نفرموده­اند بلکه از این بالاتر ما را به محبت ورزیدن و انس و علاقه قلبی داشتن به مسجد تشویق نموده­اند و این امر ناشی از آن است که مسجد متعلق به حق تعالی و محبوب حق تعالی و محبوب انسان مسلمان است و مؤمن همان گونه که به ذات مقدس حضرت حق تعالی شدیدترین علاقه­ها را دارد به مسجد هم که خانه اوست عشق می­ورزد. و چوب و سنگ و اشیایی که به عنوان اجزای مسجد به کار رفته است قبل از اینکه اجزای مسجد باشد آن ربط خاص را با خداوند متعال نداشتند اما اینکه به عنوان اجزای مسجد به کار برده شده­اند این ارتباط آنها را در دید انسان مؤمن محبوب و دوست داشتنی می­کند و باعث می­شود وی از صمیم قلب به در و دیوار خانه خدا عشق ورزیده و به آن بوسه می­زند.

تعمیر و آباد نگاه داشتن مساجد

یکی از مستحبات مسجد ساختن و تعمیر کردن آن است. در رساله­های عملیه می­خوانیم ساختن مسجد و تعمیر مسجدی که نزدیک به خرابی باشد مستحب است و در روایات که از معصومین (ع) وارد شده نیز بر هر سه امر تأکید شده است هم ساختن هم تجدید بناء و مرمت و هم رفت و آمد به مساجد مورد تشویق و ترغیب قرار گرفته است. قرآن مجید عمارت مساجد الهی را تنها در صلاحیت اهل ایمان قرار داده آنجا که فرموده­اند: «إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِر». «تنها کسانی مساجد خدا را عمران می­کنند که به خداوند و روز جزاء ایمان آورده باشند. همچنین تعمیرات برای مساجد مانع نزول عذاب الهی می­شوند».