امام على علیه السلام ـ در فرمان[نامه] حکومت مصر به اشتر ـ نوشت :

فالجُنودُ بإذْنِ اللّه ِ حُصونُ الرَّعِیَّهِ ، و زَینُ الوُلاهِ ، و عِزُّ الدِّینِ ، و سُبُلُ الأمْنِ ، و لیسَ تَقومُ الرَّعِیَّهُ إلاّ بِهِم . ثُمَّ لا قِوامَ للجُنودِ إلاّ بما یُخرِجُ اللّه ُ لَهُم مِن الخَراجِ الّذی یَقْوَونَ بهِ على جِهادِ عَدُوِّهِم ، و یَعْتمِدونَ علَیهِ فِیما یُصْلِحُهُم ···فَوَلِّ مِن جُنودِکَ أنصَحَهُم فی نَفْسِکَ للّه ِ و لرسُولِه و لإمامِکَ ، و أنْقاهُم جَیْبا ، و أفْضَلَهُم حِلْما،حدیث ممّن یُبْطئُ عنِ الغَضَبِ ، و یَسْتَریحُ إلى العُذْرِ ، و یَرْأفُ بالضُّعَفاءِ ، و یَنْبُو على الأقْوِیاءِ ، و مِمَّن لا یُثیرُهُ العُنفُ، و لا یَقْعُدُ بهِ الضَّعْفُ .
«سپاهیان، به اذن خدا، دژهاى مردمند و زیور والیان و مایه توانمندى و ارجمندى دین و وسیله امنیّت. مردم جز با بودن سپاهیان پایدار نمى مانند و سپاهیان نیز جز با خراجى که خداوند براى آنها مقرّر فرموده است، قوام نمى گیرند، آنان به وسیله خراج در جهاد با دشمنانشان توانا مى شوند و کار خود را بدان سامان مى دهند ···پس، از سپاهیان خود آن کس را به فرماندهى برگزین که به نظر تو براى خدا و پیامبر او و پیشوایت از همه خیر خواه تر است و از همه پاکدامن تر و بردبارتر ؛ کسى که دیر به خشم آید و با پوزش خواهى [فرد مورد غضب ]آرام گیرد، با نا توانان مهربان باشد و با زورمندان قاطع، خشونت او را بر نینگیزد و ناتوانى او را بر جاى ننشاند.

امام على علیه السلام ـ در همان عهدنامه ـ نوشت:

و لْیَکُنْ آثَرُ رُؤوسِ جُندِکَ عِندَکَ مَن واساهُم فی مَعونَتِهِ ، و أفضَلَ علَیهِم مِن جِدَتِهِ ، بما یَسَعُهُم و یَسَعُ مَن وراءهُم مِن خُلوفِ أهْلیهِم ، حتّى یکونَ هَمُّهُم هَمّا واحِدا فی جِهادِ العَدُوِّ ، فإنَّ عَطْفَکَ علَیهِم یَعطِفُ قُلوبَهُم علَیکَ ··· فافْسَحْ فی آمالِهِم، و واصِلْ فی حُسنِ الثَّناءِ علَیهِم، و تَعْدیدِ ما أبْلى ذَوو البلاءِ مِنهُم ، فإنَّ کَثرَهَ الذِّکْرِ لِحُسنِ أفْعالِهِم تَهُزُّ الشُّجاعَ ، و تُحرِّضُ النّاکِلَ إنْ شاءَ اللّه ُ .
باید گزیده ترین سران سپاه نزد تو، آن کس باشد که با دیگران همیارى کند و آنچه دارد به آنان ببخشد، چندان که خود و خانواده شان را که بر جاى گذاشته اند به خوبى تأمین کنند، تا همگى در جهاد و مبارزه با دشمن یکدل شوند. چه، مهربانى تو با آنان دلهاى ایشان را به تو مهربان مى کند ··· پس آرزوهاى آنان را برآور و پیوسته از آنان ستایش و تقدیر کن و زحمتِ سختى دیدگان را به زبان آر که یاد کردنِ فراوان از کارهاى خوب آنان دلیران را برمى انگیزد و ترسو را تحریک مى کند. اِن شاء اللّه .

امام على علیه السلام ـ در ستایش خدا ـ گفت :

الحَمدُ للّه ِ الفَاشی فی الخَلقِ حَمدُه ، و الغالِبِ جُندُهُ و المُتعالی جَدُّه .
سپاس خداى را که ستایش او در میان مردم منتشر است و سپاهش چیره و بزرگى او بهتر از هر چیزى است.

امام على علیه السلام :

مَن خَذَلَ جُندَهُ نَصرَ أضْدادَهُ .
هر کس از یارى سپاه خود دست کشد دشمنانش را یارى داده است.

امام على علیه السلام :

آفَهُ الجُندِ مُخالَفَهُ القادَهِ .
آفت سپاه، سرپیچى از فرماندهان است.
پیروزى سپاهیان خدا

امام على علیه السلام ـ در خطبه روز جمعه ـ گفت :

اللّهُمَّ انصُرْ جُیوشَ المُسلمینَ و سَرایاهُم وَ مُرابِطیهم حیثُ کانوا مِن مشارِقِ الأرضِ و مَغَارِبها ، إنّک على کُلِّ شیءٍ قَدیرٌ .
خدایا! لشکریان مسلمان و گشتى ها و مرزداران آنان را در هر جا از شرق و غرب زمین که هستند، یارى ده که تو بر هر کارى توانایى.

امام زین العابدین علیه السلام ـ در دعا ـ گفت:

اللَّهُمَّ اجعلنِی مِن جُندِکَ فَإنَّ جُندَکَ هُمُ الغالبون .
خدایا! مرا از سپاهت قرار ده ، که سپاه تو چیره اند.

منبع: میزان الحکمه، جلد دوم.