قانون ارتباطی 1:

به جای « تو» و « شما»، جملات خود را با « من» شروع کنید.

قانون ارتباطی 2:

تا جایی که امکان دارد از کلمات « همیشه» و « هرگز » استفاده نکنید. واژه های هرگز و همیشه بیش از اندازه قدرتمند هستند و بی آن که لازم باشد، طرف مقابل را خشمگین می سازند.

قانون ارتباطی 3:

رشته کلام همسرتان را پاره نکنید. زمانی که صحبتش را قطع می کنید، وی را عصبانی می کنید و به او این احساس را می دهید که کسی به حرفش گوش نمی کند.
ممکن است هرچقدر تلاش کنید، نتوانید این رفتار خود را کنترل نمایید. در این شرایط بهتر است بگویید:« نوبت صحبت به من هم بده زیرا به نظر می رسد حرف های غیرمنصفانه می زنی، ولی خب ادامه بده» یا « می دانم نباید صحبتت را قطع کنم، ولی می خواهم بدانی غیرمنصفانه قضاوت می کنی».

قانون ارتباطی 4:

حرف همسرتان را به زبان خود خلاصه کنید. وقتی همسرتان سعی دارد احساسش را با شما در میان بگذارد، سعی کنید سخن او را با عبارات خود خلاصه کنید تا بداند منظور او را فهمیده اید، و بعد از او سؤال کنید آیا درست می گویم؟ در این شرایط هر دو به حرف های یکدیگر گوش فرا می دهند.

قانون ارتباطی 5:

از ذهن خوانی پرهیز کنید. ذهن خوانی یکی از خطاهای ارتباطی است، یعنی شما برداشت های خود را به دیگران نسبت می دهید، تصور می کنید مردم چگونه فکر می کنند، چه احساسی دارند و چه می خواهند بکنند. ذهن خوانی می تواند کاملاً تحریک کننده و خشم برانگیز باشد. عباراتی از قبیل:
« تو می خواستی مرا مجازات کنی»
می تواند مانع گفتگوی منطقی شود.
منبع:کوچه ما، شماره 9.