حضرت آیت الله حسین نوری همدانی از مراجع تقلید به تبیین فضلیت نماز شب پرداخته است، آنچه که می خوانید بخش هایی از سخنان این مرجع تقلید در فضیلت نماز شب است.
دعا معنایش این است که انسان از خدا بخواهد و خودش هم به اندازه توانش حرکت کند و از خدا بخواهد توفیق ثمر بدهد.
در روایت است هیچ پیامبری برانگیخته نشد، مگر اینکه نماز شب می خواند. و نماز شب بر پیامبر اسلام(ص)واجب بود. امام صادق(ع)می فرماید: الشتاء ربیع المؤمن؛ زمستان بهار مؤمن است.
چون شب هایش طولانی است و انسان می تواند به نماز شب قیام کند. شب های زمستان، بهار شکفته شدن گل ها و استعدادها و ظرفیت های مؤمن است.
از امام صادق(ع) نقل شده است: پیغمبر موقعى که می خواستند بخوابند، ظرف آب را بالای سرشان می گذاشتند چیزی هم روی ظرف قرار می دادند. بعد مقدار کمی می خوابیدند و برمی خاستند. قبل از اینکه وضو بگیرند، به ستارگان آسمان نگاه می کردند و این آیات را می خواندند «ان فی خلق السموات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لآیات لأولی الألباب…ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار».
در خلقت آسمان ها و صنع خدا فکر می کردند. بعد از آن، وضو می گرفتند و چهار رکعت نماز شب با رکوع و سجود طولانی می خواندند و می خوابیدند. سپس با کمی استراحت دوباره بیدار می شدند. وضو می گرفتند و چهار رکعت نماز می خواندند و دوباره کمی می خوابیدند و بلند می شدند و نماز شفع و وتر را می خواندند. شاید به این علت بوده که آن قدر عشق به عبادت داشتند که نمی خواستند طولانی بخوابند یا اینکه این نوع تربیت زحمت بیشتری دارد. البته شاید بخواهند به ما هم یاد بدهند که هر چه عمل سخت تر باشد فضیلتش هم بیشتر است.
منبع: خبرگزاری رسمی حوزه