بهره گیری عمیق علمی از قرآن کریم و فهمیدن معارف بلند آن، مشروط است به ارتباط و پیوند با معلّم حقیقی قرآن که همانا خداوند بخشنده است «الرَّحْمنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ»[1] علم قرآن همراه با رحمت خدای سبحان است و رحمت خاصّه‌ی خداوند شامل حال پرهیزکاران می‌گردد. « وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ یعلمکم الله»[2] قرآن کریم ...

قرآن کریم درباره‌ی خدای سبحان دو گونه تعبیر دارد؛ گاهی می‌گوید: «ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ»[1] و در این بخش، از کلمه‌ی «ذلک»که برای اشاره به دور بکار می‌رود، استفاده نموده است و گاه می‌گوید: «وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَما کُنْتُمْ»[2] یا «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ»[3] یعنی خدایی که همیشه با همه‌ی انسانهاست، خدایی که ...

خدای سبحان در زمینه‌ی فهم قرآن می‌فرماید: «تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلاَّ الْعالِمُونَ»[1] در این آیه‌ی کریمه دو پیام اصلی وجود دارد که به خوبی نقش عقل و علم را در فهم قرآن کریم روشن می سازد: نکته‌ی اوّل آنکه مثلهای قرآن کریم ساده نیست و باید آنها را تعقل کرد و ...

خدای سبحان فرمود: احاطه به حقیقت و باطن قرآن مقدور غیر پاکان نخواهد بود «لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ»[1] سپس آنان را چنین معرّفی می‌کند: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً»[2] رسول اکرم، علی بن ابی طالب و اهل بیت عصمت و طهارت ـ سلام الله علیهم اجمعین ـ را خدا ...

قرآن کریم خود را کتاب هدایتِ همه‌گانی و همیشه‌گی برای جامعه‌ی بشری معرّفی کرده است «وَ ما هِیَ إِلاَّ ذِکْرى لِلْبَشَرِ»[1]، «إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعالَمِینَ»[2] کتابی جاودانه است که پس از آن کتاب دیگری نه خواهد آمد. خدای سبحان در معرّفی قرآن می‌فرماید: «وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِیزٌ * لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ ...

اشاره خداوند متعال در چند آیه از قرآن، مخالفان وحیانی بودن قرآن را به تحدّی فراخوانده است. این دعوت در همان عصر نزول که خداوندگاران شعر و ادب و فصاحت و بلاغت در مهیط وحی جشنواره‌های ادبی برگزار می‌کردند و سروده‌های خویش را به پرده کعبه می‌آویختند، به صدای رسا به گوش همگان رسید؛ امّا ...