رسول اکرم (ص) آیه 7 و 8 سوره زلزال را خواندند:
«فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ».
ترجمه: «پس هر آن کس که اندکی کار نیک یا بد کند، نتیجه آن را می‎بیند».
یک نفر عرب بادیه نشین، سخت تحت تأثیر قرار گرفت و عرض کرد:
ای رسول خدا «مِثْقالَ ذَرَّهٍ؟!» (یعنی حتی کوچکترین عمل هم فراموش نمی‎شود؟).
پیامبر (ص) فرمود: آری!
بادیه نشین فریاد برآورد: وا سواتاه «وای بر من در مورد آشکار شدن بدی» و گریه می‎کرد.
رسول خدا (ص)‌ وقتی حال او را دید فرمود: «این بادیه نشین کسی است که دلش از ایمان خبر می‎دهد و آمیخته با ایمان است».
و وقتی صَعْصعَه، عموی فرزدق، این دو آیه را شنید، گفت:
«حسبی من القرآنِ ما سَمِعْتٌ لا اُبالی بعد هذِهِ الآیه اَنْ لا اسمَعَ من القرآنِ شیئاً».
ترجمه: «از قرآن همین آیه را که شنیدم، برای من کافی است، و بعد از شنیدن این آیه، باکی ندارم که دیگر هیچ آیه‎ای از قرآن را نشنوم».