1ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ – : لا تُضَیِّعُوا
صَلاتَکُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَیَّعَ صَلاتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ
کانَ حَقّاً عَلی اللّهِ أنْ یُدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقینَ.

«وسائل الشّیعه، ج 4، ص 30»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: نماز را سبک و ناچیز مشمارید، هر
کس نسبت به نمازش بی اعتنا باشد و آنرا سبک و ضایع گرداند همنشین قارون و هامان
خواهد گشت و حقّ خداوند است که او را همراه منافقین در آتش داخل نماید.

2ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ مَشی إلی مَسْجِد مِنْ مَساجِدِ
اللّهِ، فَلَهُ بِکُّلِ خُطْوَه خَطاها حَتّی یَرْجِعَ إلی مَنْزِلِهِ، عَشْرُ
حَسَنات، وَ مَحی عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئات، وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجات.

«وسائل الشّیعه، ج 5، ص 201»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس قدمی به سوی یکی از مساجد
خداوند بردارد، برای هر قدم ثواب ده حسنه می باشد تا برگردد به منزل خود، و ده خطا
از لغزش هایش پاک می شود، همچنین در پیشگاه خداوند ده درجه ترفیع می یابد.

3ـ
بَیْنَما رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – جالِسٌ فِی الْمَسْجِدِ،
إذْدَخَلَ رَجُلٌ فَقامَ یُصَلّی، فَلَمْ یُتِمَّ رُکُوعَهُ وَ لا سُجُودَهُ،
فَقالَ: نَقَرَ کَنَقْرِ الْغُرابِ، لَئِنْ ماتَ هذا وَ هکَذا صَلوتُهُ
لَیَمُوتُنَّ عَلی غَیْرِ دینی.

«وسائل الشّیعه، ج 4، ص 31، ح 4434»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: رسول خدا – صلی الله علیه وآله –
در مسجد نشسته بود که شخصی وارد شد و مشغول خواندن نماز شد و رکوع و سجودش را کامل
انجام نمی داد و عجله و شتاب می کرد.

حضرت فرمود: کار این شخص همانند کلاغی است که منقار بر زمین می زند، اگر با
این حالت از دنیا برود بر دین من نمرده است.

4ـ
قالَ رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – لِعَلی – علیه السلام – : أنَا
رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ
بِهِ، فَلا نَظیر لی إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَکَ إلاّ أنَا.

«تفسیر البرهان، ج 4، ص 184»

رسول خدا – صلی الله علیه وآله – به امام علی – علیه السلام – فرمود: من
رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می نمایم; و تو وجه اللّه می باشی، که
امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو; و
همانند تو نیست مگر من.

5ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : یا أباذَر، اَلدُّنْیا سِجْنُ
الْمُؤْمِن وَ جَنَّهُ الْکافِرِ، وَ ما أصْبَحَ فیها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ
حَزینٌ، وَ کَیْفَ لایَحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ أوَعَدَهُ اللّهُ أنَّهُ وارِدٌ
جَهَنَّمَ.

«بحارالأنوار، ج 74، ص 80، ح 3»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: ای ابوذر، دنیا زندان مؤمن و بهشت
کافران است، مؤمن همیشه محزون و غمگین می باشد، چرا چنین نباشد و حال آن که خداوند
به او – در مقابل گناهان و خطاهایش – وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است.

6ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : یا عَلی! اِفْتَحْ طَعامَکَ
بِالْمِلْحِ، فَإنَّ فیهِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعینَ داء، مِنْها: الْجُنُونُ وَ
الْجُذامُ وَ الْبَرَصُ وَ وَجَعُ الْحَلْقِ وَ الاْضْراسِ وَ وَجَعُ الْبَطْنِ.

«بحارالأنوار، ج 63، ص 398، ح 20»

رسول خدا – صلی الله علیه وآله – به امام علی – علیه السلام – فرمود: غذای
خود را با (تناول نمودن کمی) نمک شوع نما، همانا که در آن درمان و شفاء هفتاد نوع
بلا و آفت خواهد بود، که دیوانگی، پیسی، جُذام، درد و ناراحتی های حلق، دندان ها;
و شکم و معده از آنها می باشد.

7ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ
بِدُنْیاهُ، وَ شَرٌّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیْرِهِ.

«من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 353، ح 5762»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: بدترین افراد کسی است که آخرت خود
را به دنیایش بفروشد و بدتر از او آن کسی خواهد بود که آخرت خود را برای دنیای
دیگری بفروشد.

8ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : ثَلاثَهٌ أخافُهُنَّ عَلی اُمتَّی:
ألضَّلالَهُ بَعْدَ الْمَعْرِفَهِ، وَ مُضِلاّتُ الْفِتَنِ، وَ شَهْوَهُ الْبَطْنِ
وَ الْفَرْجِ.

«بحارالأنوار، ج 10، ص 368، ح 15»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: در سه چیز برای امّت خود احساس
خطر می کنم: گمراهی، بعد از آن که هدایت و معرفت پیدا کرده باشند. گمراهی ها و
لغزش های به وجود آمده از فتنه ها. مشتهیات شکم، و آرزوهای نفسانی و شهوت پرستی.

9ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : ثَلاثَهٌ مِنَ الذُّنُوبِ تُعَجَّلُ
عُقُوبَتُها وَ لا تُؤَخَّرُ إلی الاخِرَهِ: عُقُوقُ الْوالِدَیْنِ، وَ الْبَغْیُ
عَلَی النّاسِ، وَ کُفْرُ الاْحْسانِ.

«بحارالأنوار، ج 70، ص 373، ح 7»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: عقاب و مجازات سه دسته از گناهان
زودرس می باشد و به قیامت کشانده نمی شود: ایجاد ناراحتی برای پدر و مادر، ظلم در
حقّ مردم، ناسپاسی در مقابل کارهای نیک دیگران.

10ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : إنَّ أعْجَزَ النّاسِ مَنْ
عَجَزَعَنِ الدُّعاءِ، وَ إنَّ أبْخَلَ النّاسِ مَنْ بَخِلَ بِالسَّلامِ.

«بحارالأنوار، ج 90، ص 291، ح 11»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: عاجز و ناتوان ترین افراد کسی است
که از دعا و مناجات با خداوند ناتوان و محروم باشد، و بخیل ترین اشخاص کسی خواهد
بود که از سلام کردن خودداری نماید.

11ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : إذا تَلاقَیْتُمْ فَتَلاقُوا
بِالتَّسْلیمِ وَ التَّصافُحِ، وَ إذا تَفَرَّقْتُمْ فَتَفَرَّقُوا
بِإلاسْتِغْفارِ.

«بحارالأنوار، ج 73، ص 4، ح 13»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هنگام بر خورد و ملاقات با یکدیگر
سلام و مصافحه نمائید و موقع جدا شدن برای همدیگر طلب آمرزش کنید.

12ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : بَکِرُّوا بِالصَّدَّقَهِ، فَإنَّ
الْبَلاءَ لا یَتَخَطاّها.

«بحارالانوار، ج 93، ص 177، ح 8»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: صبحگاهان حرکت و کار خود را با
دادن صدقه شروع نمائید چون که بلاها و آفت ها را بر طرف می گرداند.

13ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : یُؤْتَی الرَّجُلُ فی قَبْرِهِ
بِالْعَذابِ، فَإذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ رَأسِهِ دَفَعَتْهُ تِلاوَهُ الْقُرْآنِ،
وَ إذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ یَدَیْهِ دَفَعَتْهُ الصَّدَقَهُ، وَ إذا اُتِیَ مِنْ
قِبَلِ رِجْلَیْهِ دَفَعَهُ مَشْیُهُ إلی الْمَسْجِدِ.

«مسکّن الفؤاد، ص 50»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هنگامی که بدن مرده را در قبر
قرار دهند، چنانچه عذاب از بالای سر بخواهد وارد شود تلاوت قرآنش مانع عذاب می
گردد و چنانچه از مقابل وارد شود صدقه و کارهای نیک مانع آن می باشد. و چنانچه از
پائین پا بخواهد وارد گردد، رفتن به سوی مسجد مانع آن خواهد گشت.

14ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : عَلَیْکُمْ بِمَکارِمِ الاْخْلاقِ،
فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ بَعَثَنی بِها، وَ إنَّ مِنْ مَکارِمِ الاْخْلاقِ: أنْ
یَعْفُوَالرَّجُلُ عَمَّنْ ظَلَمَهُ، وَ یُعْطِیَ مَنْ حَرَمَهُ، وَ یَصِلَ مَنْ
قَطَعَهُ، وَ أنْ یَعُودَ مَنْ لایَعُودُهُ.

«بحارالأنوار، ج 66، ص 375، ح 24.»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: بر شما باد رعایت مکارم اخلاق، که
خداوند مرا بر آن ها مبعوث نمود، و ـ بعضی از ـ آن ها عبارتند از: کسی که بر تو
ظلم کند ـ به جهت غرض شخصی ـ او را ببخش، کسی که تو را نسبت به چیزی محروم گرداند
کمکش نما، با شخصی که با تو قطع دوستی کند رابطه دوستی داشته باش، شخصی که به
دیدار تو نیاید به دیدارش برو.

15ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ وَجَدَ کَسْرَهً اَوْ تَمْرَهً
فَأکَلَهَا لَمْ یُفارِقْ جَوْفَهُ حَتّی یَغْفِرَاللّهُ لَهُ.

«بحارالأنوار، ج 63، ص 430، ح 12»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس تکّه ای نان یا دانه ای
خرما در جائی ببیند، و آن را بردارد و میل کند، مورد رحمت و مغفرت خداوند قرار می
گیرد.

16ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : ما تَواضَعَ أحَدٌ إلاّ رَفَعَهُ
اللّهُ.

«بحارالأنوار، ج 72، ص 120، ح 7»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی اظهار تواضع و فروتنی نکرده،
مگر آن که خداوند متعال او را رفعت و عزّت بخشیده است.

17ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ أنْظَرَ مُعْسِراً، کانَ لَهُ
بِکُلِّ یَوْم صَدَقَهٌ.

«بحارالأنوار، ج 100، ص 151، ح 17»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس بدهکار ناتوانی را مهلت دهد
برای هر روزش ثواب صدقه در راه خدا می باشد.

18ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : ما مِنْ هُدْهُد إلاّ وَ فی جِناحِهِ
مَکْتُوبٌ بِالِسّرْیانیَّهِ «آلُ مُحَمَّد خَیْرُ الْبَریَّهِ».

«بحارالأنوار، ج 27، ص 261، ح 2.»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هیچ پرنده ای به نام هدهد وجود
ندارد مگر آن که روی بال هایش به لغت سریانی نوشته شده است: آل محمّد (صلوات الله
علیهم اجمعین) بهترین مخلوق روی زمین می باشند.

19ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : یَأتی عَلی النّاسِ زَمانٌ،
الصّابِرُ مِنْهُمْ عَلی دینِهِ کَالْقابِضِ عَلی الْجَمَرِ.

«بحارالأنوار، ج 28، ص 47، ح 9»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: زمانی بر مردم خواهد آمد که صبر
نمودن در برابر مسائل دین ـ و عمل به دستورات آن ـ همانند در دست گرفتن آتش گداخته
است.

20ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : سَیَأتی زَمانٌ عَلی اُمتَّی
یَفِرُّونَ مِنَ الْعُلَماءِ کَما یَفِرُّ الْغَنَمُ مِنَ الذِّئْبِ، إبْتَلاهُمُ
اللّهُ بِثَلاثَهِ أشْیاء: الاْوَّلُ: یَرَفَعُ الْبَرَکَهَ مِنْ أمْوالِهِمْ، وَ
الثّانی: سَلَّط اللّهُ عَلَیْهِمْ سُلْطاناً جائِراً، وَ الثّالِثُ: یَخْرُجُونَ
مِنَ الدُّنْیا بِلا إیمان.

«مستدرک الوسائل، ج 11، ص 376، ح 13301»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: زمانی بر امّت من خواهد آمد که
مردم از علماء گریزان شوند همان طوری که گوسفند از گرگ گریزان است، خداوند چنین
جامعه ای را به سه نوع عذاب مبتلا می گرداند:1 ـ برکت و رحمت خود را از اموال
ایشان برمی دارد.
2ـ حکمفرمائی ظالم و بی مروّت را بر آن ها مسلّط می گرداند. 3 ـ هنگام مرگ و جان
دادن، بی ایمان از این دنیا خواهند رفت.

21ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : اَلْعالِمُ بَیْنَ الْجُهّالِ
کَالْحَی بَیْنَ الاْمْواتِ، وَ إنَّ طالِبَ الْعِلْمِ یَسْتَغْفِرُلَهُ کُلُّ
شَیء حَتّی حیتانِ الْبَحْرِ، وَ هَوامُّهُ، وَ سُباعُ الْبَرِّ وَ أنْعامُهُ،
فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ، فَإنّهُ السَّبَبُ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ اللّهِ
عَزَّوَجَلَّ، وَ إنَّ طَلَبَ الْعِلْمِ فَریضَهٌ عَلی کُلِ مُسْلِم.

«بحارالأنوار، ج 1، ص 172، ح 25»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: دانشمندی که بین گروهی نادان قرار
گیرد همانند انسان زنده ای است بین مردگان، و کسی که در حال تحصیل علم باشد تمام
موجودات برایش طلب مغفرت و آمرزش می کنند، پس علم را فرا گیرید چون علم وسیله قرب
و نزدیکی شما به خداوند است، و فراگیری علم، بر هر فرد مسلمانی فریضه است.

22ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ زارَ عالِماً فَکَأنَّما
زارَنی، وَ مَنْ صافَحَ عالِماً فَکأنَّما صافَحَنی، وَ مَنْ جالَسَ عالِماً
فَکَأنَّما جالَسَنی، وَ مَنْ جالَسَنی فِی الدُّنْیا أجْلَسْتُهُ مَعی یَوْمَ الْقِیامَهِ.

«مستدرک الوسائل، ج 17، ص 300، ح 21406»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس به دیدار و زیارت عالم و
دانشمندی برود مثل آن است که مرا زیارت کرده، هر که با دانشمندی دست دهد و مصافحه
کند مثل آن که با من مصافحه نموده، هر شخصی همنشین دانشمندی گردد مثل آن است که با
من مجالست کرده، و هر که در دنیا با من همنشین شود، در آخرت همنشین من خواهد گشت.

23ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ تَزَوَّجَ إمْرَأهً لِمالِها وَ
کَلَهُ اللّهُ إلَیْهِ، وَ مَنْ تَزَوَّجَها لِجَمالِها رَأی فیها ما یَکَرَهُ، وَ
مَنْ تَزَوَّجَها لِدینِها جَمَعَ اللّهُ لَهُ ذلِکَ.

«تهذیب الأحکام، ج 7، ص 399، ح 5»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس زنی را به جهت ثروتش ازدواج
کند خداوند او را به همان واگذار می نماید، و هر که با زنی به جهت زیبائی و جمالش
ازدواج کند خوشی نخواهد دید، و کسی که با زنی به جهت دین و ایمانش تزویج نماید
خداوند خواسته های او را تأمین می گرداند.

24ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ قَلَّ طَعامُهُ، صَحَّ
بَدَنُهُ، وَ صَفا قَلْبُهُ، وَ مَنْ کَثُرَ طَعامُهُ سَقُمَ بَدَنُهَ وَ قَسا
قَلْبُهُ.

«بحارالأنوار، ج 59، ص 268، ح 53»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر که خوراکش کمتر باشد بدنش سالم
و قلبش با صفا خواهد بود، و هر کس خوراکش زیاد باشد امراض جسمی بدنش و کدورت، قلبش
را فرا خواهد گرفت.

25ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : لا تُشْبِعُوا، فَیُطْفأ نُورُ
الْمَعْرِفَهِ مِنْ قُلُوبِکُمْ.

«مستدرک الوسائل، ج 16، ص 218، ح 19646»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: شکم خود را از خوراک سیر و پر
مگردانید، چون که سبب خاموشی نور عرفان و معرفت ـ در افکار و ـ قلب هایتان می
گردد.

26ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ تَوَلّی عَمَلا وَ هُوَیَعْلَمُ
أنَّهُ لَیْسَ لَهُ بِأهْل، فَلْیتُبَّوَءُ مَقْعَدُهُ مِنَ النّارِ.

«تاریخ إلاسلام، ج 101ـ120، ص 285»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر که ریاست و مسئولیتی را بپذیرد
و بداند که أهلیّت آن را ندارد، ـ در قبر و قیامت ـ جایگاه او پر از آتش خواهد شد.

27ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ
لَیُبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعیفِ الَّذی لادینَ لَهُ، فَقیلَ: وَ ما الْمُؤْمِنُ
الضَّعیفُ الَّذی لا دینَ لَهُ؟ قالَ: اَلذّی لا یَنْهی عَنِ الْمُنْکَرِ.

«وسائل الشّیعه، ج 16، ص 122، ح 21139»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: همانا خداوند دشمن دارد آن مؤمنی
را که ضعیف و بی دین است، سؤال شد: مؤمن ضعیف و بی دین کیست؟ پاسخ داد: کسی که نهی
از منکر و جلوگیری از کارهای زشت نمی کند.

28ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : صَدَقَهُ السِّرِّ تُطْفِیءُ
الْخَطیئَهَ، کَما تُطْفِیءُ الماءُ النّارَ، وَ تَدْفَعُ سَبْعینَ باباً مِنَ
الْبَلاءِ.

«مستدرک الوسائل، ج 7، ص 184، ح 7984»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: صدقه ای که محرمانه و پنهانی داده
شود سبب پاکی گناهان می باشد، همان طوری که آب، آتش را خاموش می کند، همچنین صدقه
هفتاد نوع بلا و آفت را بر طرف می نماید.

29ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : عَجِبْتُ لِمَنْ یَحْتَمی مِنَ
الطَّعامِ مَخافَهَ الدّاءِ، کَیْفَ لایَحْتمی مِنَ الذُّنُوبِ، مَخافَهَ النّارِ.

«بحارالأنوار، ج 70، ص 347، ح 34»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: تعجّب دارم از کسانی که نسبت به
خورد و خوراک خود اهمیّت می دهند تا مبادا مریض شوند ولیکن اهمیّتی نسبت به گناهان
نمی دهند و باکی از آتش سوزان جهنّم ندارند.

30
ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : حُبُّ الْجاهِ وَ الْمالِ یُنْبِتُ
النِّفاقَ فِی الْقَلْبِ، کَما یُنْبِتُ الْماءُ الْبَقْلَ.

«تنبیه الخواطر، ص 264»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: علاقه نسبت به ریاست و ثروت سبب
روئیدن نفاق در قلب و درون خواهد شد، همان طوری که آب و باران سبب روئیدن سبزیجات
می باشند.

31ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ اَصابَ مِنْ إمْرَأه نَظْرَهً
حَراماً، مَلاَاللّهُ عَیْنَیْهِ ناراً.

«مستدرک الوسائل، ج 14، ص 270، ح 16685»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هرکس نگاه حرامی به زن نامحرمی
بیفکند، خداوند چشم های او را پر از آتش می گرداند.

32ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : حَسِّنُوا أخْلاقَکُمْ، وَ ألْطِفُوا
جیرانَکُمْ، وَ أکْرِمُوا نِسائَکُمْ، تَدْخُلُوا الْجَنّهَ بِغَیْرِ حِساب.

«أعیان الشّیعه، ج 1، ص 301»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: رفتار و اخلاق خود را نیکو سازید،
نسبت به همسایگان با ملاطفت و محبّت برخورد نمائید، زنان و همسران خود را گرامی
دارید تا بدون حساب وارد بهشت گردید.

33ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : اَلْمَرْءُ عَلی دینِ خَلیلِهِ،
فَلْیَنْظُر أحَدُکُمْ مَنْ یُخالِطُ.

«بحارالأنوار، ج 71، ص 192، ح 12»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: انسان بر روش و اخلاق دوستش پرورش
می یابد و شناخته می شود، پس متوجّه باشید با چه کسی دوست و همنشین می باشید.

34ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : اَلصَّدقَهُ بِعَشْر، وَ الْقَرْضُ
بِثَمانِیَهَ عَشَرَ، وَ صِلَهُ الرَّحِمِ بِأرْبَعَهَ وَ عِشْرینَ.

«مستدرک الوسائل، ج 7، ص 194، ح 8010»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: پاداش و ثواب دادنِ صدقه ده برابر
درجه، ودادن قرض الحسنه هیجده درجه، و انجام صله رحم بیست و چهار درجه افزایش
خواهد داشت.

35ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : لا یَمْرُضُ مُؤْمِنٌ وَ لا
مُؤْمِنَهٌ إلاّ حَطّ اللّهُ بِهِ خَطایاهُ.

«مستدرک الوسائل، ج 2، ص 66، ح 1422»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هیچ مؤمن و مؤمنه ای مریض نمی
گردد مگر آن که خطاها و لغزش هایش پاک و بخشوده می شود.

36ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : مَنْ وَقَّرَ ذا شَیْبَه فِی
الاْسْلامِ أمَّنَهُ اللّهُ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیامَهِ.

«الکافی، ج 2، ص 658، ح 3»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس بزرگ سال مسلمانی را گرامی
دارد و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختی ها و مشکلات در أمان می دارد.

37ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : کُلُّ عَیْن باکِیَهٌ یَوْمَ
الْقِیامَهِ إلاّ ثَلاثَ أعْیُن: عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَهِ اللّهِ، وَ عَیْنٌ
غُضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ، وَ عَیْنٌ باتَتْ ساهِرَهً فی سَبیلِ اللّهِ.

«ثواب الأعمال، ص 211، ح 1»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: تمامی چشم ها در روز قیامت
گریانند، مگر سه دسته: 1 ـ آن چشمی که به جهت خوف و ترس از عذاب خداوند گریه کرده
باشد. 2 ـ چشمی که از گناهان و موارد خلاف بسته و نگاه نکرده باشد. 3 ـ چشمی که
شبها در عبادت و بندگی خداوند متعال بیدار بوده باشد.

38ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : سادَهُ النّاسِ فِی الدُّنْیا
الأسْخِیاء، سادَهُ النّاسِ فِی الاخِرَهِ الاْتْقِیاء.

«أعیان الشّیعه، ج 1، ص 302»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: سرور و سیّد مردم در دنیا افراد
سخاوتمند خواهند بود، و سیّد و سرور انسان ها در قیامت پرهیزکاران می باشند.

39ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : وَ عَظَنی جِبْرئیلُ – علیه السلام –
: یا مُحَمَّدُ، أحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإنَّکَ مُفارِقُهُ، وَ اعْمَلْ ما شِئْتَ
فَإنَّکَ مُلاقیهِ.

«أمالی طوسی، ج 2، ص 203»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: جبرئیل مرا موعظه و نصحیت کرد: با
هر کس که خواهی دوست باش، بالأخره بین تو و او جدائی خواهد افتاد. هر چه خواهی
انجام ده، ولی بدان نتیجه و پاداش آنرا خواهی گرفت.

40ـ
قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : اَوْصانی رَبّی بِتِسْع: اَوْصانی
بِالاْخْلاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانِیَهِ، وَ الْعَدْلِ فِی الرِّضا وَ
الْغَضَبِ، وَ الْقَصْدِ فِی الْفَقْرِ وَ الْغِنی، وَ اَنْ أعْفُوَ عَمَّنْ
ظَلَمَنی، وَ أعطِیَ مَنْ حَرَمَنی، وَ أصِلَ مَنْ قَطَعَنی، وَ اَنْ یَکُونَ
صُمْتی فِکْراً، وَ مَنْطِقی ذِکْراً، وَ نَظَری عِبْراً.

«أعیان الشّیعه، ج 1، ص 300»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: پروردگار متعال، مرا به 9 چیز
سفارش نمود: اخلاص در آشکار و پنهان، دادگری در خوشنودی و خشم، میانه روی در نیاز
و توانمندی، بخشیدن کسی که در حقّ من ستم روا داشته است، کمک به کسی که مرا محروم
گردانده، دیدار خویشاوندانی که با من قطع رابطه نموده اند، و این که خاموشیم
اندیشه و سخنم، یادآوری خداوند; و نگاهم عبرت و پند باشد.