قرآن کریم :

وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِکُلِّ شَىْ ءٍ قَدْرًاٌ؛
[سوره طلاق، آیه ۳] هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را مى کند، خداوند فرمان خود را به انجام مى رساند، به راستى خدا براى هر چیزى اندازه اى قرار داده است.

۱امام على علیه السلام : إنَّ الْعَبْدَ إذا اَرادَ اَنْ یَقْرَأَ أَوْ یَعْمَلَ عَمَلاً فَیَقُولُ: بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِالرَّحیمِ فَإنَّهُ یُبارَکُ لَهُ فیهِ؛

هرگاه بنده اى بخواهد چیزى بخواند و یا کارى انجام دهد و بسم اللّه الرحمن الرحیمبگوید در کارش برکت داده مى شود.
[بحارالأنوار، ج ۹۲، ص ۲۴۲، ح۴۸]

۲امام على علیه السلام : اَلذِّکْرُ یونِسُ اللُّبَّ وَیُنیرُ الْقَلْبَ وَیَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَهَ؛

یاد خدا عقل را آرامش مى دهد، دل را روشن مى کند و رحمت او را فرود مى آورد.
[غررالحکم، ح۱۸۵۸]

۳پیامبر صلی الله علیه و آله : یَقولُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ إِذْ کانَ الْغالِبُ عَلَى الْعَبْدِ الاِشْتِغالُ بى، جَعَلْتُ بُغْیَتَهُوَلَذَّتَهُ فى ذِکْرى فَإذا جَعَلْتُ بُغْیَتَهُ وَلَذَّتَهُ فى ذِکْرى عَشَقَنى وَعَشَقْتُهُ فَإِذا عَشَقَنىوَعَشَقْتُهُ رَفَعْتُ الْحِجابَ فیما بَیْنى وَبَیْنَهُ وَصَیَّرْتُ ذلِکَ تَغالُبا عَلَیْهِ لایَسْهو إِذا سَهَاالنّاسُ اُولئِکَ کَلامُهُمْ کَلامُ الأَْنْبیاءِ اُولئِکَ الأَْبْطالُ حَقّا؛

خداى عزوجل مى فرماید: هرگاه یاد من بر بنده ام غالب شود، خواهش و خوشى او رادر یاد خود قرار دهم و چون خواهش و خوشى او را در یاد خود قرار دهم عاشق من شودو من نیز عاشق او گردم و چون عاشق یکدیگر شدیم حجاب میان خود و او را بردارم وعشق خود را بر جان او چیره گردانم، چندان که مانند مردم دچار سهو و غفلت نمى شود،سخن اینان سخن پیامبران است، اینان براستى قهرمانند.
[کنزالعمال، ح۱۸۷۲]

۴امام صادق علیه السلام : مَنِ اسْتَخارَ اللّه َ راضِیا بِما صَنَعَ اللّه ُ لَهُ خارَ اللّه ُ لَهُ حَتْما؛

هر کس از خدا خیر بخواهد و به آنچه خدا خواسته راضى باشد، خداوند حتما براى او خیر خواهد خواست.
[کافى، ج ۸ ، ص ۲۴۱، ح۳۳۰]

۵پیامبر صلی الله علیه و آله : لَیْسَ مِنْ عَبْدٍ یَظُنُّ بِاللّه ِ خَیْرا إلاّ کانَ عِنْدَ ظَـنِّهِ بِهِ؛

بنده اى نیست که به خداوند خوش گمان باشد مگر آن که خداوند نیز طبق همانگمان با او رفتار کند.
[بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۳۸۴، ح۴۲]

۶امام على علیه السلام : مَنْ تَرَکَ لِلّهِ سُبْحانَهُ شَیئا عَوَّضَهُ اللّه ُ خَیْرا مِمّا تَرَکَ؛

هر کس به خاطر خداى سبحان از چیزى بگذرد، خداوند بهتر از آن را به اوعوض خواهد داد.
[غررالحکم، ح۸۹۰۹]

۷امام صادق علیه السلام : مَن قَبِلَ اللّه ُ مِنْهُ صَلاهً واحِدَهً لَم یُعَذِّبْهُ وَمَن قَبِلَ مِنْهُ حَسَنَهًلَم یُعَذِّبْهُ؛

خداوند از هر کس یک نماز و یا یک کار نیک را قبول کند، عذابش نمى نماید.
[کافى، ج ۳، ص ۲۶۶، ح۱۱]

۸امام على علیه السلام : لَوْ اَنَّ السَّماواتِ وَالاَْرْضَ کانَتا عَلى عَبْدٍ رَتْقا ثُمَّ اتَّقَى اللّه َ لَجَعَلَ اللّه ُ لَهُمِنْها مَخْرَجا وَرَزَقَهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛

اگر آسمان ها و زمین، راه را بر بنده اى ببندند و او تقواى الهى پیشه کند، خداوند حتماراه گشایشى براى او فراهم خواهد کرد و از جایى که گمان ندارد روزى اش خواهد داد.
[غررالحکم، ح۷۵۹۹]

۹امام صادق علیه السلام : عَلَیْکُمْ بِالدُّعاءِ ، فَإِنَّکُمْ لاتَقَرَّبونَ إِلَى اللّه ِ بِمِثْلِهِ ، وَلا تَتْرُکوا صَغیرَهً لِصِغَرِها أَنْ تَدْعُوا بِها ، إِنَّ صاحِبَ الصِّغارِ هُوَ صاحِبُ الْکِبارِ؛

شما را سفارش مى کنم به دعا کردن، زیرا با هیچ چیز به مانند دعا به خدا نزدیکنمى شوید. و دعا کردن براى هیچ امر کوچکى را، به خاطر کوچک بودنش رها نکنید، زیراحاجتهاى کوچک نیز به دست همان کسى است که حاجتهاى بزرگ به دست اوست.
[کافى، ج ۲، ص ۴۶۷، ح۶]

۱۰پیامبر صلی الله علیه و آله : أَلا اُحَدِّثُکُمْ عَنْ أَقْوامٍ لَیْسوا بِأَنْبِیاءَ وَلاشُهَداءَ یَغْبِطُهُمْ یَوْمَ الْقیامَهِالأَْنْبیاءُ وَالشُّهَداءُ بِمَنازِلِهِمْ مِنَ اللّه ِ عَلى مَنابِرَ مِنْ نورٍ. قیلَ: مَنْ هُمْ یا رَسولَ اللّه ِ؟ قالَ:هُمُ الَّذینَ یُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه ِ إلىَ اللّه ِ وَ یُحَبِّبونَ اللّه َ إِلى عِبادِهِ، قُلْنا: هذا حَبَّبُوا اللّه إِلىعِبادِهِ، فَکَیْفَ یُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه ِ إِلَى اللّه ِ؟ قالَ: یَأمُرونَهُمْ بِما یُحِبُّ اللّه َ وَ یَنْهَوْنَهُمْ عَمّایَکْرَهُ اللّه ُ، فَإِذا أَطاعوهُمْ أَحَبَّهُمُ اللّه ُ؛

آیا آگاه کنم شما را از گروهى که نه از انبیا هستند و نه از شهدا، ولى انبیا و شهدا درروز قیامت به مقام و منزلت آنان غبطه مى خورند، و آنها بر منبرهایى از نور نشسته اند؟سؤال شد اى رسول خدا! آنان کیانند؟ فرمودند: آنان کسانى هستند که بندگان خدا رانزد خدا و خدا را نزد بندگانش محبوب مى گردانند. عرض کردیم: ایجاد محبت خدا دردلها معلوم است، ولى چگونه بندگان را نزد خدا محبوب مى گردانند؟ فرمودند: آنان رافرمان مى دهند به آنچه خدا دوست مى دارد و باز مى دارند از آنچه خدا دوستنمى دارد، پس اگر آنان را اطاعت کنند، خداوند دوستشان مى دارد.
[مشکاه الأنوار، ص ۱۳۶]

۱۱امام حسین علیه السلام : مَنْ عَبَدَ اللّه َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوْقَ اَمانیهِ وَکِفایَتِه؛

هر کس خدا را چنان که حق عبادت اوست، عبادت کند خداوند بیش از آرزوها ونیازش به او عطا مى نماید.
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۸۴]

۱۲امام على علیه السلام : وَلَوْ أَنَّ النّاسَ حینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَتَزولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ ، فَزِعواإِلى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نیّاتِهِمْ وَوَلَهٍ مِنْ قُلوبِهِم، لَرَدَّ عَلَیْهِم کُلَّ شارِدٍ ، وَأَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّفاسِدٍ؛

اگر مردم به هنگامى که بلاها بر آنان فرود مى آمد و نعمت ها از دستشان مى رفت، بانیت هاى خوب و دلى مشتاق به پروردگارشان پناه مى بردند، بى گمان هر از دسترفته اى به آنان باز مى گشت و هر فاسدى اصلاح مى شد.
[نهج البلاغه، خطبه ۱۷۸]

۱۳پیامبر صلی الله علیه و آله : إِنَّ اللّه َ تَعالى یَقولُ کُلَّ یَوْمٍ: أَنَا رَبُّکُمُ الْعَزیزُ، فَمَنْ أَرادَ عِزَّ الدّارَیْنِفَلْیُطِعِ الْعَزیزَ؛

خداى تعالى هر روز مى فرماید: من پروردگار عزیز شما هستم، پس هر کس خواهانعزّت دو جهان است باید که از خداى عزیز اطاعت کند.
[کنزالعمال، ح ۴۳۱۰۱]

۱۴پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ حاوَلَ أَمْرا بِمَعْصیَهِ اللّه ِ کانَ أَبْعَدَ لَهُ مِمّا رَجا وَأَقْرَبَ مِمَّا اتَّقى؛

کسى که با معصیت و نافرمانى خدا به دنبال کارى باشد به آنچه امید دارد، زودتر ازدستش مى رود و از آنچه مى ترسد، زودتر به سرش مى آید.
[بحارالأنوار، ج ۷۷، ص ۱۷۸، ح۱۰]

۱۵پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ اَکْثَرَ مِنَ الاِستِغْفارِ جَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِنْ کُلِّ هَمٍّ فَرَجا وَمِنْ کُلِّ ضَیقٍمَخْرَجا وَرَزَقَهُ مِنْ حَیْثُ لایَحْتَسِبُ؛

هر کس بسیار استغفار کند خدا براى او از هر غمى گشایش، از هر تنگنایى رهایى و ازجایى که انتظار ندارد روزى مى دهد.
[نهج الفصاحه، ح۲۹۴۱]

۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله : اِذا اَرَدْتَ اَمْرا فَعَلَیْکَ بِالتُّؤَدَّهِ حَتّى یُرِیَکَ اللّه ُ مِنْهُ الْمَخْرَجَ؛

هر گاه خواستى کارى را انجام دهى، تأمّل کن تا خدا راه آن را به تو نشان دهد.
[نهج الفصاحه، ح۱۶۹]

۱۷لقمان حکیم علیه السلام : مَنْ یُطِعِ اللّه َ خافَهُ، وَ مَنْ خافَهُ فَقَدْ أَحَبَّهُ، وَمَنْ أَحَبَّهُ اتَّبَعَ اَمْرَهُ، وَمَنِاتَّبَعَ اَمْرَهُ اسْتَوْجَبَ جَنَّتَهُ وَمَرْضاتَهُ؛

هر کس خدا را اطاعت کند از او بترسد و هر کس از او ترسید او را دوست مى دارد و هر کس او را دوست داشت از امر او پیروى مى کند و هر کس از امر او پیروى نمود، سزاواربهشت و خشنودى او مى شود.
[بحارالأنوار، ج۱۳، ص ۴۱۲]

۱۸امام على علیه السلام : مَنْ یُطِعِ اللّه َ وَ رَسُولَهُ یَکُنْ سَبیلُ الرَّشادِ سبیلَهُ وَنورُ التَّقْوى دَلیلَهُوَمنْ یَعْصِ اللّه َ وَرَسُولَهُ یُخْطِئُ السَّدادَ کُلَّهُ وَلَنْ یَضُرَّ اِلاّ نَفْسَهُ؛

هر کس از خدا و رسولش پیروى کند راهش راه هدایت و راهنمایش نور تقوا خواهدبود و هر کس خدا و رسولش را نافرمانى کند همه درستى ها را از دست مى دهد و جز بهخودش زیان نمى رساند.
[کافى، ج ۵، ص ۳۷۱]

۱۹امام صادق علیه السلام : مَنْ اَطاعَ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ فیما اَمَرَهُ ثُمَّ دَعاهُ مِنْ جِهَهِ الدُّعاءِ اَجابَهُ، قُلْتُ:وَ ما جِهَهُ الدُّعاءِ قالَ: تَبْدَأُ فَتَحْمَدُ اللّه َ وَ تَذْکُرُ نِعَمَهُ عِنْدَکَ ثُمَّ تَشْکُرُهُ ثُمَّ تُصَلّى عَلَىالنَّبِىِّ صلی الله علیه و آله ثُمَّ تَذْکُرُ ذُنوبَکَ فَتُقِرُّ بِها ثُمَّ تَسْتَعیذُ مِنْها فَهذا جِهَهُ الدُّعاءِ؛

هر کس اوامر خداوند را اطاعت کند سپس او را از جهت دعا بخواند، اجابتش مى کند. پرسیدند: جهت دعا چیست؟ فرمودند: با حمد الهى آغاز و نعمت هاى او را یاد و او را شکرمى کنى، سپس بر پیامبر صلی الله علیه و آلهدرود مى فرستى و گناهانت را یاد و به آنها اعتراف مى نمایى،آنگاه از آنها (به خدا) پناه مى برى؛ جهت دعا این ا ست.
[کافى، ج۲، ص ۴۸۶]

۲۰امام باقر علیه السلام : اِنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ یَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ عَنْهُ عَقْلُهُ وَیُجَلّىبِالتَّقوى عَنْهُ عَماهُ وَجَهْلَهُ؛

خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مى کند از آنچه که عقلش به آن نمى رسد و کوردلى و نادانى او را بر طرف مى سازد.
[کافى، ج ۸ ، ص ۵۲، ح ۱۶]

۲۱پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ اَصْلَحَ سَریرَتَهُ اَصْلَحَ اللّه ُ عَلانیَتَهُ؛

هر کس باطن خود را اصلاح نماید، خداوند ظاهر او را اصلاح مى کند.
[نهج الفصاحه، ح ۲۹۷۶]

۲۲امام على علیه السلام : اِنَّ اَهْنَأَ النّاسِ عَیْشا مَنْ کانَ بِما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ راضیا؛

هر کس به آنچه خداوند به او داده است راضى باشد، راحت ترین زندگى را دارد.
[غررالحکم، ح ۳۳۹۷]

۲۳امام على علیه السلام : وَ عَنْ ذلِکَ ما حَرَسَ اللّه ُ عِبادَهُ الْمُؤمِنینَ بِالصَّلَوات وَ الزَّکَواتِ وَمُجاهَدَهِ الصِّیامِ فِى الاَْیّامِ الْمَفْروضاتِ تَسْکینا لاَِطْرافِهِمْ وَ تَخْشیعا لاَِبْصارِهِمْوَتَذْلیلاً لِنُفُوسِهِمْ وَ تَخْفیضا (تَخْضیعا) لِقُلُوبِهِمْ؛

خداوند، بندگان مؤمن خود را بوسیله نمازها و زکات ها و جدّیت در روزه دارىروزهاى واجب حفظ مى کند، تا اعضا و جوارحشان آرام، دیدگانشان خاشع، جان هایشان فروتن و دل هایشان خاشع گردد.
[نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲]

۲۴پیامبر صلی الله علیه و آله (عَن یحیى علیه السلام، عَن اللّه عزَوجلّ): وَ آمُرُکُمْ اَنْ تَذْکُرُوا اللّه َ فَاِنَّ مَثَلَ ذلِکَ کَمَثَلِرَجُلٍ خَرَجَ الْعَدُوُّ فى اَثَرِهِ سِراعا حَتّى اِذا اَتى عَلى حِصْنٍ حَصینٍ فَاَحْرَزَ نَفْسَهُمِنْهُمْ، کَذلِکَ الْعَبْدُ لایُحْرِزُ نَفْسَهُ مِنَ الشَّیْطانِ اِلاّ بِذِکْرِ اللّه ِ؛

حضرت یحیى علیه السلام از جانب خداوند فرمان یافت که بگوید: شما را فرمان مى دهم کهخدا را یاد کنید؛ زیرا یاد کننده خدا مانند مردى است که دشمن به سرعت در تعقیب اوست و او به قلعه نفوذناپذیرى رسیده و خود را از آزار او محفوظ داشته است، بنده نیز با یاد خدا خود را از گزند شیطان نمى رهاند.
[سنن ترمذى، ج ۵، ص ۱۴۸]

۲۵امام سجاد علیه السلام : اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِه، وَ فَرِّغْ قَلْبى لِمَحَبَّتِکَ وَاشْغَلْهُ بِذِکْرِکَوَانْعَشْهُ بِخَوْفِکَ وَبِالْوَجَلِ مِنْکَ وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَهِ اِلَیْکَ وَ اَمِلْهُ اِلى طاعَتِکَ…؛

خدایا بر محمد و خاندان او درود فرست و دلم را براى محبتت فارغ و به یادتمشغول گردان و با ترس و هراس از خودت طراوت بخش و با رغبت به سویت نیرومند وبه طاعتت مشتاق گردان.
[صحیفه سجادیه، از دعاى ۲۱]

۲۶لقمان حکیم علیه السلام : یا بُنَىَّ اجْعَلْ غِناکَ فى قَلْبِکَ وَ اِذَا افْتَقَرْتَ فَلاتُحَدِّثِ النّاسَ بِفَقْرِکَفَتَهُونَ عَلَیْهِمْ وَ لکِنِ اسْأَلِ اللّه َ مِنْ فَضْلِهِ؛

فرزندم! بى نیازى را در دل و جانت قرار ده و چون محتاج شدى به مردم مگو که درنزد آنان حقیر مى شوى، بلکه از فضل خداوند بخواه.
[ارشاد القلوب دیلمى، ج ۱، ص ۷۲]

۲۷امام کاظم علیه السلام : وَاللّه ِ ما اُعْطِىَ مُوْمِنُ قَطَّ خَیْرَ الدُّنْیا وَالآْخِرَهِ، اِلاّ بِحُسْنِ ظَـنِّهِ بِاللّه ِعَزَّوَجَلَّ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلْقِهِ وَالْکَفِّ عَنِ اغْتیاب الْمُؤمِنینَ؛

به خدا قسم خیر دنیا و آخرت را به مؤمنى ندهند مگر به سبب حسن ظن وامیدوارى او به خدا و خوش اخلاقى اش و خوددارى از غیبت مؤمنان.
[بحارالأنوار، ج ۶، ص ۲۸، ح۲۹]

۲۸پیامبر صلی الله علیه و آله : یا عَلىُّ اِذا اَرَدْتَ اَمْرا فَاسْتَخِرْ رَبَّکَ ثُمَّ ارْضَ بِما یَخیرُ لَکَ تَسْعَدْ فِىالدُّنْیا وَالآْخِرَهِ؛

اى على! هرگاه خواستى کارى را انجام دهى از پروردگارت خیر بخواه و آنگاه به آنچهاو خواست خشنود باش تا در دنیا و آخرت سعادتمند گردى.
[میراث حدیث شیعه، ج۲، ص ۳۳، ح۱۱۳]

۲۹پیامبر صلی الله علیه و آله : اِنَّ الْمُسْلِمَ اِذا غَلَبَهُ ضَعْفُ الْکِبَرِ اَمَرَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ الْمَلِکَ اَنْ یَکْتُبَ لَهُ فىحالِهِ تِلْکَ مِثْلَ ما کانَ یَعْمَلُ وَ هُوَ شابٌّ نَشیطٌ صَحیحٌ؛

مسلمان هنگامى که ضعف پیرى بر او غلبه کند خداوند به فرشته اى دستورمى دهد که در این حال اعمال (نیکى) را که او در جوانى و شادابى و سلامت انجاممى داد، برایش بنویسد.
[کافى، ج ۳، ص ۱۱۳]

۳۰پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ أخْلَصَ لِلّهِ أرْبَعینَ صَباحا ظَهَرَتْ یَنابیعُ الْحِکْمَهِ مِنْ قَلْبِهِعَلى لِسانِهِ؛

هر کس چهل روز خود را براى خدا خالص کند چشمه هاى حکمت از قلب وى برزبانش جارى مى شود.
[نهج الفصاحه، ح ۲۸۳۶]

۳۱پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللّه ِ کَفاهُ مَؤنَتَهُ وَ رَزَقَهُ مِنْ حَیْثُ لایَحْتَسِبُ؛

هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت مى کند و از جایى که گماننمى برد به او روزى مى دهد.
[کنزالعمال، ح ۵۶۹۳]

۳۲امام على علیه السلام : مَنْ تَوکَّلَ عَلَى اللّه ِ ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَیْهِ الأَْسْبابِ؛

هر کس به خدا توکل کند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برایش فراهم مى گردد.
[غررالحکم، ح ۹۰۲۸]

۳۳لقمان حکیم علیه السلام : یا بُنَىَّ تَوَکَّلْ عَلَى اللّه ِ ثُمَّ سَلْ فِى النّاسِ مَنْ ذَا الَّذى تَوَکَّلَ عَلَى اللّه ِ فَلَمْ یُکْفَ؛

فرزندم! بر خدا توکل کن و آنگاه از مردم سؤال کن: چه کسى بر خدا توکل کرد و خدا اورا کفایت نکرد.
[بحارالأنوار، ج۱۳، ص ۴۳۲، ح۲۴]

۳۴پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ سَرَّهُ أنْ یَسْتَجیبَ اللّه ُ لَهُ عِنْدَ الشَّدائِدِ وَالْکَرْبِ فَلْیُکْثِرِ الدُّعاءَ فِىالرَّخاءِ؛

هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت کند، درهنگام آسایش، دعا بسیار کند.
[نهج الفصاحه، ح ۳۰۲۳]

۳۵امام سجاد علیه السلام : مَنْ لَمْ یَرْجُ النّاسَ فى شَىْ ءٍ وَ رَدَّ أَمْرَهُ إلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ فى جَمیعِاُمورِهِ اسْتَجابَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ فى کُلِّ شَىْ ءٍ؛

هر کس در هیچ کارى به مردم امید نبندد و همه کارهاى خود را به خداى عزوجل واگذارد، خداوند هر خواسته اى که او داشته باشد اجابت کند.
[کافى، ج۲، ص ۱۴۸، ح ۳]

۳۶امام على علیه السلام : رُبَما سَأَلْتَ الشَّىْ ءَ فَلا تُؤْتاهُ وَاُوتیتَ خَیْرا مِنْهُ عاجِلاً أَو آجِلاً أَوْصَرَفَ عَنْکَ لِما هُوَ خَیْرٌ لَکَ ، فَلَرُبَّ أمْرٍ قَدْ طَلَبْتَهُ فیهِ هَلاکُ دینِکَ لَوْ اوتیتَهُ ، فَلْتَکُنْمَسْأَلَتُکَ فیما یَبْقى لَکَ جَمالُهُ وَیُنْفى عَنْکَ وَبالُهُ؛

گاه چیزى را (از خدا) مى خواهى اما به تو داده نمى شود و دیر یا زود بهتر از آن به تو داده مى شود، یا به خاطر آنچه خیر و مصلحت تو در آن است از برآورده شدن خواسته ات دریغ مى شود، زیرا بسا خواسته اى که اگر برآورده شود به نابودى و تباهى دین تو مى انجامد، پس، چیزى بخواه که زیبایى و نیکیش برایت مى ماند و پیامد سوئى ندارد.
[نهج البلاغه، نامه ۳۱]

۳۷پیامبر صلی الله علیه و آله : یا عَلىُّ مَنْ أَنْعَمَ اللّه ُ عَلَیْهِ فَشَکَرَ وَإِذَا ابْتُلىَ فَصَبَرَ وَ إِذا أَساءَ اسْتَغْفَرَدَخَلَ الْجَنَّهَ مِنْ أَىِّ بابٍ شاءَ؛

اى على هر کس شکرگزار نعمت خدا باشد و چون گرفتار شد صبر نماید و اگر مرتکبگناهى شد توبه کند، از هر درى که بخواهد وارد بهشت مى شود.
[میراث حدیث شیعه، ج۲، ص ۳۱، ح۹۹]

۳۸امام على علیه السلام : مَنْ جَعَلَ الْحَمْدَ خِتامَ النِّعْمَهِ جَعَلَهُ اللّه ُ سُبْحانَهُ مِفْتاحَ الْمَزیدِ؛

هر کس شکر خدا را پایان نعمت قرار دهد، خداوند سبحان آن شکر را کلیدافزایش نعمت ها قرار خواهد داد.
[غررالحکم، ح ۸۸۹۸]

۳۹پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ اَحَبَّ اَنْ یَکونَ اَغْنَى النّاسِ فَلْیَکُنْ بِما فى یَدِ اللّه ِ اَوْثَقَ مِنْهُ بِما فى یَدِهِ؛

هر کس دوست دارد بى نیازترین مردم باشد، باید به آنچه در دست خداستمطمئن تر باشد تا آنچه به دست خودش دارد.
[نهج الفصاحه، ح ۲۷۹۸]

۴۰امام رضا علیه السلام: مَنِ اتَّقَى اللّه َ یُتَّقى وَ مَنْ اَطاعَ اللّه َ یُطاعُ؛

هر کس حریم خدا را حفظ کند، حرمتش حفظ مى شود و هر کس خدا را اطاعت کند،اطاعت مى شود.
[کافى، ج ۱، ص ۱۳۷، ح ۳]